Ένας άνδρας από την Αριζόνα επέζησε από επίθεση από ένα σμήνος 1.000 «μελισσών δολοφόνων», μετέδωσε το τοπικό δίκτυο ειδήσεων Arizona’s Family.
Ο Τζον Φίσερ, 60 ετών, περπατούσε στη γειτονιά του στην πόλη Φλωρεντία με τον σκύλο του, τον Πίπιν, όταν του επιτέθηκαν οι μέλισσες. Ενώ ο Πίπιν κατάφερε να τραπεί σε φυγή, ο Φίσερ, ο οποίος χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι, δεν κατάφερε να ξεφύγει από τις μέλισσες καθώς από το άγχος του αναποδογύρισε το αναπηρικό του καροτσάκι.
Ο Φίσερ νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, όπου του χορηγήθηκε μορφίνη πριν του αφαιρέσουν τα κεντριά από το σώμα. Οι γιατροί του βρήκαν περισσότερα από 250 κεντρία στο σώμα του. Ο Φίσερ έκτοτε βγήκε από το νοσοκομείο και τώρα αναρρώνει από τα εκατοντάδες τσιμπήματα στα χέρια, τα μάτια, το στόμα, τα αυτιά, τα πόδια και την πλάτη του. Τον Πίπιν τον τσίμπησαν περίπου 50 μέλισσες κατά τη διάρκεια της επίθεσης και τώρα αναρρώνει σε ένα νοσοκομείο ζώων.
Οι γιατροί που εξέτασαν τον Φίσερ υποστηρίζουν ότι οι «μέλισσες δολοφόνοι», γνωστές και ως αφρικανοποιημένες μέλισσες, ευθύνονται για την επίθεση.
Οι «μέλισσες δολοφόνοι» εκτράφηκαν για πρώτη φορά από έναν Βραζιλιάνο επιστήμονα που προσπάθησε να συνδυάσει τις τεράστιες αποδόσεις μελιού των ευρωπαϊκών μελισσών με την προσαρμογή σε θερμότερα κλίματα των αφρικανικών μελισσών, σύμφωνα με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.
Οι υβριδικές μέλισσες μετανάστευσαν από τη Βραζιλία, μέσω της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής στις Η.Π.Α. Το δηλητήριο των «μελισσών δολοφόνων» δεν είναι πιο ισχυρό από αυτό της ευρωπαϊκής μέλισσας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα μόνο τσίμπημα μέλισσας είναι αρκετό για να σκοτώσει κάποιον. Το 2009, ο Ρέι Σο, πρώην πρόεδρος του Ντάου Τζόουνς, πέθανε μετά από τσίμπημα μιας μόνο μέλισσας στο γκαράζ του. (Δεν είναι σαφές τι είδους ήταν η μέλισσα.)
Ωστόσο, μεμονωμένα τσιμπήματα μέλισσας, ακόμη και από «μέλισσες δολοφόνους», σπάνια προκαλούν θάνατο. Κάθε χρόνο, περίπου το 3% των ανθρώπων που τσιμπιούνται από έντομα εμφανίζουν αναφυλαξία - μια σοβαρή, δυνητικά απειλητική για τη ζωή αντίδραση. Η αναφυλαξία μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα που γνωρίζουν ότι είναι αλλεργικά στα τσιμπήματα μέλισσας.
Σύμφωνα με μια έκθεση του 2019 από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), μεταξύ 2000 και 2017, σημειώθηκαν κατά μέσο όρο 62 θάνατοι ετησίως από τσίμπημα σφήκας, και μέλισσας στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της YouGov, περίπου το 75% των Αμερικανών έχει τσιμπηθεί από μέλισσα. Ως εκ τούτου, οι θάνατοι από τσίμπημα μελισσών είναι σπάνιοι.
Μια πρόσφατη δημοσίευση στο περιοδικό Clinical Case Reports υπολογίζει ότι 50 έως 500 τσιμπήματα μέλισσας ταυτόχρονα είναι αρκετά για να σκοτώσουν έναν ενήλικο άνδρα. Το Υπουργείο Γεωργίας (USDA), ωστόσο, εκτιμά ότι ο θανατηφόρος αριθμός είναι υψηλότερος, σε περίπου 1.100 για έναν ενήλικα και 500 για ένα παιδί. Επομένως, τα 250 τσιμπήματα που ανέφερε ο Φίσερ ήταν πιθανότατα κάτω από το όριο.
Ο Φίσερ δεν είναι ο πρώτος άνθρωπος που άντεξε μια τέτοια δοκιμασία και έζησε για να πει την ιστορία του. Το 2014, ένας δημοτικός υπάλληλος στο Τέξας τσιμπήθηκε από περίπου 1.000 «μέλισσες δολοφόνους» και επέζησε.
Επίσης εκείνη τη χρονιά, μια 71χρονη γυναίκα δέχτηκε επίθεση από ένα σμήνος 80.000 φονικών μελισσών και έζησε αφού υπέστη επίσης περίπου 1.000 τσιμπήματα. Και το 2015, ένας άνδρας από την Αριζόνα επέζησε από 500 έως 1.000 τσιμπήματα μετά από επίθεση δεκάδων χιλιάδων μελισσών.
Ορισμένοι, ωστόσο, δεν έχουν επιβιώσει από παρόμοιες επιθέσεις: Ένας 23χρονος πεζοπόρος το 2016 πέθανε μετά από 1.000 τσιμπήματα και ένας άνδρας στην Αριζόνα το 2021 πέθανε από εκατοντάδες τσιμπήματα.
Δεν είναι σαφές γιατί εκατοντάδες τσιμπήματα είναι θανατηφόρα για μερικούς ανθρώπους αλλά όχι για άλλους, αν και διάφοροι παράγοντες παίζουν ρόλο στο πώς αντιδρά ένα άτομο στα τσιμπήματα.
Μελέτες έχουν δείξει ότι το σωματικό βάρος, η ανοσολογική κατάσταση του θύματος και η ηλικία μπορούν να επηρεάσουν τη σοβαρότητα της απόκρισης ενός ατόμου σε ένα τσίμπημα μέλισσας.
Άτομα με αλλεργίες από τσίμπημα μέλισσας άνω των 25 ετών είναι πιο πιθανό να υποστούν αναφυλακτικό σοκ μετά από τσίμπημα, εν μέρει επειδή η αλλεργική αντίδραση στο δηλητήριο της μέλισσας μπορεί να επιδεινωθεί αθροιστικά όσο περισσότερο κάποιος έχει τσιμπήσει στη ζωή του, σύμφωνα με το Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης.
Οι συνήθεις μη αλλεργικές αντιδράσεις στα τσιμπήματα μέλισσας περιλαμβάνουν επώδυνο οίδημα ή ερυθρότητα στην πληγείσα περιοχή, ενώ αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να περιλαμβάνουν κνίδωση, ναυτία, ζαλάδα, κράμπες στομάχου, έμετο, διάρροια, χαμηλή αρτηριακή πίεση και πρήξιμο σε περιοχές εκτός από το σημείο του τσιμπήματος.