Ο κόσμος έβλεπε αυτή τη γυναίκα για χρόνια ως σύμβολο της ειρήνης και της διασφάλισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στο σχετικό λήμμα της Wikipedia αναφέρεται πρώτα ως ακτιβίστρια και μετά ως πολιτικός. Το 1991 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για τον αγώνα της να εγκαθιδρυθεί η δημοκρατία στη Μιανμάρ. Τώρα καλείται να υπερασπιστεί τη χώρα της για μια γενοκτονία.
Η 74χρονη ηγέτης της Μιανμάρ, Αούνγκ Σαν Σου Κι, είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο της διεθνούς σκηνής. Επί 20 χρόνια περίπου κρατείτο σε κατ’ οίκον περιορισμό από την στρατιωτική δικτατορία για τον αγώνα της για τη δημοκρατία.
Τώρα, από υπερασπίστρια της ειρήνης, βρίσκεται ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τη γενοκτονία εις βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας των Ροχίνγκια, υπό τη διακυβέρνησή της. Καλείται να υπερασπιστεί τον ίδιο τον στρατό, που της στέρησε την ελευθερία της τόσα χρόνια. Η ίδια υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε γενοκτονία, και πως ο στρατός αντέδρασε σε μια σειρά επιθέσεων από αντάρτες.
Ο ΟΗΕ κατηγορεί τον στρατό της Μιανμάρ για τη σφαγή μελών της μουσουλμανικής μειονότητας των Ροχίνγκια, Μάλιστα κάνει λόγο για εθνοκάθαρση, όταν το 2017 ο στρατός ανάγκασε 740.000 Ροχίνγκια να φύγουν από τη χώρα. Αυτοί οι πρόσφυγες λένε τρομακτικές ιστορίες για φόνους και βιασμούς που έχει υποστεί ο λαός τους από τον στρατό. Ακόμη βρίσκονται παγιδευμένοι σε προσφυγικά στρατόπεδα στα σύνορα του Μπαγκλαντές.
Τότε, η Γκάμπια, μουσουλμανική χώρα στη δυτική Αφρική έκανε προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο (με τη συναίνεση και των 57 χωρών μελών του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας) εναντίον της κυβέρνησης της Μιανμάρ.
Όμως η Μιανμάρ αρνείται όλες τις κατηγορίες για γενοκτονία. Ο στρατός, που εξακολουθεί να έχει τρομερή δύναμη, ισχυρίζεται ότι πρόκειται για προσπάθεια εξουδετέρωσης αυτών που ονομάζει τρομοκράτες και ότι στην πραγματικότητα οι Ροχίνγκια είναι «παράνομοι μετανάστες».
Και η Αούνγκ Σαν Σου Κι φαίνεται να συμφωνεί με αυτόν τον ισχυρισμό. Για χρόνια αρνείται ότι η Μιανμάρ κυνηγά τους Ροχίνγκια. Τώρα κατηγορεί τη διεθνή κοινότητα ότι δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει στη χώρα της. Κάνει λόγο για «εξτρεμιστικά στοιχεία».
Γιατί τώρα λοιπόν υπερασπίζεται τον στρατό; Το BBC αναφέρει πως κάποιος πιστεύουν ότι θεωρεί καθήκον της να υπερασπιστεί τη χώρα της, ακόμη και αν δεν έχει συνταγματικό έλεγχο πάνω στον στρατό. Επίσης, πολλοί πολίτες της Μιανμάρ που είναι στην πλειοψηφία τους βουδιστές, δεν ενδιαφέρονται για τους Ροχίνγκια -για να μην πούμε ότι τους απεχθάνονται. Και βλέποντάς την να υπερασπίζεται τη χώρα της κόντρα στα όσα λέει η διεθνής κοινότητα, δεν αποκλείεται να αυξήσει τη δημοτικότητά της, ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου του 2020.
Η πορεία της
Το 1988 επέστρεψε στη Μιανμάρ μετά από τις σπουδές της και συμμετείχε ενεργά στις λαϊκές εξεγέρσεις του 1988 κατά της χούντας. Σύντομα αναδείχθηκε σε ηγέτιδα υπέρ της δημοκρατίας. Το 1989 της επιβλήθηκε κατ′ οίκον περιορισμός. Της προσφέρθηκε η ελευθερία στην περίπτωση που θα εγκατέλειπε τη χώρα αλλά αρνήθηκε.
Στις γενικές εκλογές του 1990 η Αούνγκ Σαν Σου Κι εξελέγη πρωθυπουργός της Βιρμανίας, ηγούμενη του Εθνικού Συνδέσμου για τη Δημοκρατία, το στρατιωτικό καθεστώς όμως αρνήθηκε να παραδώσει την εξουσία θέτοντας εκτός νόμου το κόμμα της. Τον ίδιο χρόνο της απονεμήθηκε και το βραβείο Ράφτο. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής της τιμήθηκε με το Βραβείο Ζαχάρωφ για την Ελευθερία της Σκέψης για την ελευθερία της σκέψης και το 1991 με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης. Και τα δύο βραβεία τα παρέλαβαν οι δύο γιοι της ενώ τα χρηματικά έπαθλα χρησιμοποιήθηκαν στον τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης. Ύστερα από διεθνείς πιέσεις, το στρατιωτικό καθεστώς της Μιανμάρ δέχθηκε να διεξαχθεί ανοιχτή δίκη. Στις 13 Νοεμβρίου 2010 αφέθηκε εκ νέου ελεύθερη.
Στις επαναληπτικές εκλογές του Απριλίου 2012 εξελέγη βουλευτής. Το κόμμα της Κι, ο Εθνικός Σύνδεσμος για τη Δημοκρατία, κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία στις ιστορικές γενικές εκλογές του 2015, κάτι που μεταφράζεται σε ποσοστό άνω του 70% των εδρών του κοινοβουλίου. Η ίδια ορίστηκε επικεφαλής της κυβέρνησης.
Παρά τη δημοκρατική μετάβαση στη Μιανμάρ που ξεκίνησε το 2011, ο στρατός παραμένει πολύ ισχυρός, καθώς καταλαμβάνει το ένα τέταρτο των εδρών του Κοινοβουλίου και τρία κρίσιμα υπουργεία, μεταξύ των οποίων εκείνο της Άμυνας.
Η ίδια η Αούνγκ Σαν Σου Κι, παρά το γεγονός ότι υπήρξε σύμβολο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως, η αποτυχία της να σταματήσει τις ανθρωποκτονίες και τους βιασμούς εις βάρος των Ροχίνγκια έβλαψε τη φήμη της διεθνώς.