Τα τελευταία 24 χρόνια ζούμε την Εποχή της Πληροφορίας. Με τη διάδοση της χρήσης του διαδικτύου και των μέσων ψηφιακής τεχνολογίας, βρεθήκαμε να έχουμε την πληροφορία, κυριολεκτικά, στα ακροδάκτυλά μας. Αυτό θα έπρεπε να είναι μια πραγματική επανάσταση. Ποτέ πριν η ανθρωπότητα δεν είχε τέτοιο τρομερό προνόμιο: άμεση και δωρεάν πρόσβαση στην πληροφορία!
Μια τέτοια πρωτόγνωρη δυνατότητα θα περίμενε κανείς να έκανε τους ανθρώπους πιο ενημερωμένους και πιο έξυπνους. Αντ’ αυτού, όμως, με την ευρεία διάδοση των σόσιαλ μίντια, η Εποχή της Πληροφορίας, πολύ σύντομα, ειδικά από το 2010 και μετά, κατέληξε να γίνει η Εποχή της Παραπληροφόρησης.
Οι τρεις τύποι ανθρώπων που διέπλασε η Εποχή της Παραπληροφόρησης και ο ρόλος των πολιτικών ιδεολογιών πίσω από αυτή τη διάπλαση
Και, επειδή κάθε εποχή παράγει τα ανθρωπολογικά της προϊόντα, η συγκεκριμένη κατέληξε να καλλιεργήσει και να αναδείξει τρεις κύριες κατηγορίες ανθρώπων:
Τους λεγόμενους «ψεκασμένους» (Η αλήθεια που μας κρύβουν)
Τους woke δικαιωματιστές (Ό,τι ορίζει ο αυτοπροσδιορισμός)
Και τους δογματικούς επιστημονιστές (Επιστήμη, η νέα μας θρησκεία)
Καθώς, όμως, οι εποχές είναι κατεξοχήν προϊόντα των ιδεολογιών τους, πίσω από κάθε μια από τις παραπάνω ανθρωπολογικές κατηγορίες, προϋπήρχε ή άρπαξε την ευκαιρία να υπάρξει, και η αντίστοιχη πολιτική ιδεολογία, ή συνδυασμός κάποιων εξ αυτών, που να στηρίζει και να κατευθύνει τον υπό διαμόρφωση αυτόν νέο τύπο ανθρώπου της Εποχής της Παραπληροφόρησης.
Έτσι, η δεξιά ή ο συντηρητισμός αγκάλιασαν τους «ψεκασμένους». Η αριστερά, τους δικαιωματιστές (και μέρος των «ψεκασμένων» φυσικά), και το Κέντρο, τους δογματικούς επιστημονιστές. Ακριβώς επειδή πια είμαστε όλοι, ανεξαρτήτως χώρας διαμονής, σε μια ίδια κοινή ή άμεσα αλληλεπηρεαζόμενη διάσταση, την ψηφιακή, αυτοί οι ανθρωπολογικοί τύποι παγκοσμιοποιήθηκαν στον Δυτικό Κόσμο.
Η ύπουλη εξέλιξη μιας κουλτούρας μειοψηφιών σε παγκόσμιο πολιτισμικό φασισμό (στις χώρες της Δύσης), που φυσικά και ήρθε και στην Ελλάδα!
Μια, όμως, ήταν η βασική κοιτίδα της ανάπτυξης των θεωριών που κατέληξαν να διαμορφώνουν τις παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων: η Αμερική και πιο συγκεκριμένα οι ΗΠΑ.
Να πούμε εδώ ότι τόσο στην Αμερική, και ακόμη περισσότερο στην Ευρώπη, είχαμε ήδη έναν τύπο ανθρώπου που ήταν προπομπός του αμερικάνικου δικαιωματιστή woke, τον αριστερό δικαιωματιστή. Έναν τύπο που θεωρεί ότι έχει αποκλειστικό δικαίωμα στο ηθικό πλεονέκτημα και κατοχυρωμένη πατέντα στο τι εστί σωστό και τι λάθος. Και οτιδήποτε πέραν της δικής του θεωρίας εμπίπτει αυτομάτως στην άκρα δεξιά ή στον φασισμό, αναλόγως τη χώρα και τα ιστορικά της κατάλοιπα!
Πάνω σε αυτή την πρόσφορη ανθρωπολογική βάση, αναπτύχθηκε η woke κουλτούρα, η οποία πολύ σύντομα εξελίχθηκε κυριολεκτικά σε φασισμό. Ειδικά, όταν καβάλησε το κύμα του κινήματος #metoo. Πολύ σύντομα έγινε φανερό ότι οι woke δικαιωματιστές δεν προωθούσαν απλώς την αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά επιδίωκαν να την κανονικοποιήσουν, επιβάλλοντάς την στον πυρήνα της κοινωνίας.
Κάποιες κοινωνίες δεν κατάλαβαν καν τι έγινε. Στην Ελλάδα, δε, ακόμη περισσότερο. Η έννοια «woke» δεν μας έγινε καν γνωστή, άρα και πώς να αντιληφθούμε το κοινωνικό πλαίσιο που διαμορφώνεται και το πώς αυτό εξελίσσεται και συμπαρασύρει. Ο όρος παρέμεινε άγνωστος ακόμη και σε άτομα που πληρώνονται αδρά για να σχολιάζουν δημοσιογραφικά, όπως παραδέχτηκε ευθαρσώς ένας εξ αυτών. Καμία απορία βέβαια εδώ, αφού όλη η επικαιρότητα εξαντλείται σε θέματα εγκληματικότητας, πολιτικών εξελίξεων, αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, και σε διαφόρων τύπων –κτονίες.
Φυσικά και ακολουθήθηκαν φιλοwoke πολιτικές στην Ελλάδα επί Νέας Δημοκρατίας
Προφανώς και παρεισέφρησε και στην Ελλάδα η εν λόγω κουλτούρα, παρά τις αντίθετες δηλώσεις που έκανε πρόσφατα ο πρωθυπουργός, με αφορμή μια συνάντηση που είχε με τον Πασκάλ Μπρυκνέρ.
Πρώτα απ’ όλα το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δηλώνει κεντροδεξιό, αλλά στις πολιτικές του είναι πέρα για πέρα liberal/νεοαριστερό. Δηλαδή, έχει ταμπέλα ότι είναι κόμμα που ανήκει στην ευρύτερη ιδεολογία Τραμπ, αλλά η ουσία του είναι στον πυρήνα της ιδεολογίας Μπάιντεν. Και αυτό από μόνο του είναι ό,τι πιο woke. Άλλη φύση και άλλη ταυτότητα!
Δεύτερον, η Νέα Δημοκρατία θέσπισε ή προσπάθησε να θεσπίσει αστικές και εκπαιδευτικές πολιτικές που ήταν φιλοwoke, όπως το πρόγραμμα «Ουράνιο Τόξο» σε παιδιά προσχολικής ηλικίας (το οποίο τελικά δεν πέρασε, αν και είδαμε τρανς άτομο να διαβάζει παραμύθια σε νηπιαγωγείο!) και τον πολιτικό γάμο ομοφυλόφιλων, τον οποίο, δε, προώθησε λυσσαλέα και επί πολύ μακρύ χρονικό διάστημα, προπαγανδίζοντας ψεύτικους ισχυρισμούς[i], σε μια περίοδο μάλιστα που ο πληθωρισμός ήταν στο πικ του! Επέβαλε, δηλαδή, μια πολιτική στην ελληνική κοινωνία, χωρίς να ενδιαφέρεται αν ήταν έτοιμη γι’ αυτή, και προτεραιοποιώντας την έναντι άλλων πολιτικών που ήταν πολύ πιο καίριες για την καθημερινότητα των πολιτών.
Τρίτον, με την έναρξη της δεύτερης θητείας της και με την αξιοποίηση γνωστών σάιτ, τα οποία λειτουργούν σταθερά ως πιστοί προωθητές της εκάστοτε κυβερνητικής ατζέντας, η κυβέρνηση άρχισε να διαφημίζει την ομοφυλοφιλία ενός στελέχους της, και η επικαιρότητα να γεμίζει με lifestyle άρθρα για τη ζωή, τον γάμο, τη γνωριμία, τον οικογενειακό προγραμματισμό, την ανανέωση των όρκων (και πάει λέγοντας), του στελέχους αυτού. Κάποιο διάστημα μετά από αυτό, θεσμοθετήθηκε ο πολιτικός γάμος των ομοφυλόφιλων, και το κόμμα της ΝΔ το γιόρτασε με πάρτι, μαζί με την πρόεδρο της Δημοκρατίας και λοιπών γνωστών συμμετεχόντων, παρότι στελέχη του κόμματός της διαφωνούσαν με τον νόμο αυτό. (Και αυτό από μόνο του θα μπορούσε να το πει κανείς πολύ woke!)
Τέταρτον, δημιούργησε πρόσφορο και ενθαρρυντικό πλαίσιο για τη φρικτή αλλοίωση της δημόσιας/δημοσιογραφικής γλώσσας, με χρήση ουδέτερων άρθρων, εκεί που θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται αρσενικά. Ή, με αλλοίωση των λέξεων, προκειμένου να μην φέρουν την προαιώνια «επονείδιστη» αρσενική κατάληξη. (Πχ, η εαυτή μου, αντί ο εαυτός μου!)
Και, πέμπτον, βολεύτηκε πίσω από υποτιθέμενες[ii] δημοσιογραφικές δεοντολογίες απόκρυψης της εθνικότητας/εθνότητας ενός εγκληματία/θύτη ακόμη και ενός θύματος, ειδικά όταν είναι τσιγγάνικης ή μουσουλμανικής προέλευσης. Πράγμα το οποίο, επίσης είναι ό,τι πιο woke, καθώς, μπορεί μεν να ξεκίνησε ως τρόπος μη στιγματοποίησης των ομάδων αυτών, εντέλει όμως κατέληξε σε κοινωνικά παραπλανητική και/ή επικίνδυνη πρακτική[iii], που, εκτός όλων των άλλων, συγκαλύπτει και τις ανύπαρκτες πολιτικές της κυβέρνησης απέναντι στην παγιωμένη εγκληματικότητα των εν λόγω ομάδων.
Ο ρόλος της τηλεοπτικής ψυχαγωγίας και τα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς πριν από αυτό
Αν αναρωτιέται κανείς πώς «πέρασε» αυτός ο βιασμός της λογικής και η άνωθεν επιβολή τού τι θα λέμε, πώς θα το λέμε, τι θα εγκρίνουμε, τι θα απορρίπτουμε, τι θα είναι σωστό και τι λάθος, τι θα ισχύει και τι όχι, τι θα τρώμε και τι όχι, ποιες λέξεις θα χρησιμοποιούμε και ποιες όχι, τι άρθρα θα χρησιμοποιούμε και σε ποιες συνθήκες, μπορεί να δει τι είδους σεξουαλικού προσανατολισμού άτομα καθορίζουν τα λεγόμενα μίντια, στη χώρα μας, αλλά και γενικά στις χώρες της Δύσης.
Και πώς είχε, πολύ πριν από όλα αυτά, μετατραπεί το σώμα της γυναίκας από τα πρότυπα ομορφιάς που επέβαλαν ομοφυλόφιλοι σχεδιαστές. Αλλά και τις γωνίες του γυναικείου προσώπου που προβάλλεται σήμερα ως πρότυπο ομορφιάς από τους οίκους μόδας: Όλα τα χαρακτηριστικά, και του σώματος τότε, και του προσώπου τώρα, της υποτιθέμενα όμορφης σημερινής γυναίκας, θυμίζουν νεαρό μη αρρενωπό άνδρα (πρώτα άλλαξαν το σώμα, μετά προσάρμοσαν και το πρόσωπο…). Και, γι’ αυτό, βέβαια, δεν θα έπρεπε να εκπλήξει κανέναν ότι ένας άνδρας που προσδιορίζεται ως γυναίκα, κέρδισε στην Αμερική το 2023 σε γυναικείο διαγωνισμό ομορφιάς! (Να σημειώσουμε εδώ, με αφορμή και τη συμμετοχή ανδρών –που προσδιορίζονται ως γυναίκες-, σε γυναικεία αθλήματα, ότι η γυναίκα, η καλύτερη σύμμαχος των woke δικαιωματιστών, ήταν και παραμένει το καλύτερο θύμα ακύρωσής τους, πιο πολύ κι από τον «μισητό δυτικό λευκό άνδρα».)
Και μετά ήρθε ο Τραμπ
Ως το απόλυτο πρότυπο του τόσο στοχοποιημένου δυτικού λευκού άνδρα, ο Τραμπ ενσαρκώνει ό,τι σιχαίνεται η woke κουλτούρα. Δεν είναι τυχαίο που μετά την εκλογή του το διαδίκτυο γέμισε με βιντεάκια, όπου μαινόμενοι δημοκρατικοί ψηφοφόροι «μοίραζαν πσόφους» στους ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους. (Μια ομοφυλόφιλη γυναίκα, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να εκτονώσει την οργή της, εξολοθρεύοντας τον πατέρα της με παγοκόφτη, μέσα στο σαλόνι του σπιτιού τους, λίγο μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων!)
Ο τύπος αυτός πέρασε δια πυρός και σιδήρου (καταδιώχθηκε από τις αρχές, λοιδορήθηκε από τα Μέσα, καταδικάστηκε, στοχοποιήθηκε από τους δημοκρατικούς, έγινε δις στόχος εκτέλεσης), και τελικά… κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, επικράτησε.
Οι περισσότεροι αναλυτές (οι οποίοι μάλλον δεν παρακολουθούν εκτενώς τις πλατφόρμες των… πιο έξυπνων σόσιαλ μίντια ) αποδίδουν την εκλογή του στην οικονομία και το μεταναστευτικό, υποτιμώντας τον ρόλο που έπαιξε ο φασισμός της woke κουλτούρας που καλούνταν να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητα του ο Αμερικανός πολίτης. (Αλλά και οι πολίτες των δυτικών χωρών γενικότερα, που κάπως ένιωσαν να ταυτίζονται με τις φετινές αμερικανικές προεδρικές εκλογές, σχεδόν σαν να ήταν στη χώρα τους!)
Και ωστόσο, όμως, και μόνο με την εκλογή τού Τραμπ, αυτή η woke παράνοια, έχει αρχίσει να υποχωρεί. Όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η δική μας (βλέπε σχετική αποστασιοποίηση Κ. Μητσοτάκη, που αναφέρεται παραπάνω.)
Καμία ακύρωση δεν είναι σαν την αυτοακύρωση
Τώρα, γιατί θα έπρεπε να φτάσει η κατάσταση σε σημείο τέτοιο ώστε να ξαναβγεί ένας τύπος που είχε δείξει από την πρώτη του εκλογή -σχεδόν δέκα χρόνια πριν- τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά (άσχετος από πολιτική, ρατσιστής, σεξιστής, μέτριας ευφυΐας, φιλοδικτάτορας), με μια σύζυγο που θυμίζει ρομπότ, και πώς θα εξελιχθεί αυτό, ενώ είναι προφανές ότι τούτη τη φορά έρχεται προετοιμασμένους για τους αρμούς της εξουσίας, αυτό είναι καθαρά ευθύνη των Δημοκρατικών και της καθολικής ανικανότητάς τους να κρατήσουν τη σταθερότητα στην αμερικανική κοινωνία, και, επιτέλους, να εκλέξουν κάποιον, που να μην είναι ένα βήμα πριν τον θάνατο ή ένα βήμα προτού σηκώσει τη σημαία των woke!
Η ακύρωση ενός ατόμου, μιας ομάδας ή μιας εταιρείας, την οποία επέβαλαν οι woke δικαιωματιστές μέσω των σόσιαλ μίντια, τελικά ακύρωσε τους Δημοκρατικούς και μέσω αυτών… και τους ίδιους.
[i] Ο ψεύτικος ισχυρισμός βασιζόταν στην απαξίωση του συμφώνου συμβίωσης, που μπορούσαν κάλλιστα να κάνουν έως τότε οι ομοφυλόφιλοι, και η οποία είναι μια πράξη που έχει απόλυτη ισοκυρία με την πράξη του γάμου, εισάγοντας δε και τον όρο «ομόφυλα ζευγάρια» ως αντίστοιχο του όρου «ετερόφυλα ζευγάρια», για προώθηση της κοινωνικής και ιδεολογικής κανονικοποίησής του.
[ii] Καταλήγουν να είναι υποτιθέμενες, όταν φτάνουν πια σε αυτό το σημείο, του να συγκαλύπτουν το κοινωνικό φαινόμενο πίσω από την εγκληματικότητα, αντί να την αναδεικνύουν ως έχει και να τη θέτουν προς επίμονη επίλυση.
[iii] Είναι κοινωνικά παραπλανητικό να ακούει κανείς στις ειδήσεις για ακραία περιστατικά κακοποίησης ανηλίκων ή έκθεση ανηλίκου σε θανάσιμο κίνδυνο, χωρίς να αναφέρεται, για παράδειγμα, ότι προέρχονται από την τσιγγάνικη φυλή. Αλλοιώνεται στη συνείδηση κάποιου η αίσθηση της κοινωνικής του ταυτότητας. Όπως είναι κοινωνικά επικίνδυνο να μην αναφέρεται και η εθνική/εθνοτική ή θρησκευτική προέλευση των εγκληματιών που έχουν διαχρονική τάση προς ορισμένα εγκλήματα. Ο πολίτης έχει δικαίωμα να γνωρίζει και να ενημερώνεται, ώστε να προφυλάσσεται. Επίσης, έχει δικαίωμα να γνωρίζει και να ενημερώνεται ότι το κράτος δεν κάνει απολύτως τίποτα για την πάταξη της εγκληματικότητας που προέρχεται από συγκεκριμένες πηγές προέλευσης, γι’ αυτό και αυτές παγιώνονται και χρονίζουν. Αντιθέτως, το κράτος είναι που συντηρεί αυτή την εγκληματικότητα, και πατώντας πάνω σε πολιτικές μη στιγματοποίησης, την αποκρύπτει κιόλας! Η αποκάλυψη αυτών των στοιχείων αυτών, από ένα σημείο και μετά, δεν έχει καμία σχέση με κοινωνικό στιγματισμό. Λέγεται ενημέρωση και ανάδειξη ενός σοβαρότατου κοινωνικού προβλήματος, ως έχει. Δηλαδή, δεν μας πειράζει να μας κλέβουν οι τσιγγάνοι, αλλά μας πειράζει αν θα πούμε ότι το κάνουν τσιγγάνοι, και θα το θέσουμε ως σαφές κοινωνικό πρόβλημα, που θα πρέπει να το λύσει το κράτος ξεκινώντας από τη ρίζα του;! Απολύτως woke υποκρισία…