Στο απόσπασμα από το βιβλίο της που δημοσιεύει ο Guardian, η Μισέλ Ομπάμα περιγράφει τον εσωτερικό της αγώνα με την ταυτότητά της τις πρώτες ημέρες του γάμου της:
«Ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο, έτσι δεν είναι; Τι συμβαίνει όταν ένας άνδρας που αγαπάει τη μοναξιά παντρεύεται μια κοινωνική γυναίκα που δεν αγαπάει τη μοναξιά καθόλου;
Η απάντηση, μαντεύω, σε σχεδόν κάθε ερώτημα που προκύπτει μέσα σε ένα γάμο, ανεξάρτητα από το ποιος είσαι ή ποιο είναι το θέμα: βρίσκεις τρόπους να προσαρμοστείς. Εάν έχεις δεσμευτεί στο για πάντα, δεν υπάρχει πραγματικά καμία επιλογή.
Στις αρχές του 1993, ο Μπαράκ πέρασε περίπου πέντε εβδομάδες μόνος του με τις σκέψεις του στο Μπαλί, προετοιμάζοντας το βιβλίο του Dreams from My Father, γεμίζοντας με κίτρινα post-it με το χειρόγραφο του. Εγώ, εν τω μεταξύ, έμεινα στο σπίτι μας στο Σικάγο. Κράτησα τον εαυτό μου απασχολημένο, βλέποντας φίλους και κάνοντας γυμναστική τα βράδια. Στις συζητήσεις με ανθρώπους από τη δουλειά και την πόλη, θα βρεθώ να λέω αυτόν τον παράξενο νέο όρο - «ο σύζυγός μου». «Ο σύζυγός μου και εγώ ελπίζουμε να αγοράσουμε ένα σπίτι». «Ο σύζυγός μου είναι συγγραφέας που τελειώνει ένα βιβλίο». Ήταν πρωτόγνωρο και ευχάριστο, αλλά μιλούσα για έναν άνθρωπο που απλά δεν ήταν εκεί. Ο Μπαράκ μου έλειπε τρομερά, αλλά έβλεπα ορθολογιστικά την κατάστασή μας όπως μπορούσα, κατανοώντας ότι ακόμα και αν είμαστε νεόνυμφοι, αυτό το διάλειμμα ήταν μάλλον για το καλύτερο.
Για πολλές γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης και εμού, η «σύζυγος» ήταν μια βαριά λέξη. Κουβαλούσε μια ιστορία. Αν μεγάλωνες στη δεκαετία του 1960 και του 1970, όπως εγώ, οι σύζυγοι φαίνονταν να είναι κυρίως λευκές γυναίκες, βγαλμένες από τις ηρωίδες τηλεοπτικών σειρών - που ζούσαν μέσα σε τηλεοπτικές κοραλλιογενείς τηλεοπτικές σειρές - ευτυχισμένες, κάθονταν στο σπίτι τους, φρόντιζαν τα παιδιά και είχαν έτοιμο φαγητό στον φούρνο.
Η ειρωνεία, φυσικά, ήταν ότι εγώ έβλεπα αυτές τις σειρές στο σαλόνι μας, ενώ η δική μου μητέρα ήταν νοικοκυρά που έμενε σπίτι και μαγείρευε καθημερινά χωρίς παράπονο, ενώ ο πατέρας μου αναπαυόταν μετά από άλλη μια μέρα στη δουλειά. Οι γονείς μου ήταν τόσο παραδοσιακοί, όσο αυτοί που έβλεπα στην τηλεόραση. Ο Μπαράκ αστειεύεται συχνά με αυτό. Ίσως και να κάνει συγκρίσεις έχοντας μια υποψία ζήλειας, καθώς το δικό του μεγάλωμα ήταν πολύ διαφορετικό».
Στη συνέχεια η Μισέλ Ομπάμα αναφέρεται στη μητέρα της, γράφοντας ότι της χρωστάει πολλά, τόσο για τις αρχές που της εμφύτευσε όσο και για τη μόρφωση που κατάφερε να της προσφέρει.«Μεγάλωσα έχοντας σιγουριά στον εαυτό μου, πιστεύοντας ότι θα μπορούσα να καταφέρω τα πάντα. Και τα ήθελα όλα» αναφέρει η αγαπημένη πρώην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ.
Το βιβλίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα, ταυτόχρονα με τις ΗΠΑ από την εκδοτική Εταιρία AΘens Bookstore Publications.
Με πληροφορίες από Guardian