Το γεγονός ότι 213 άντρες δήλωσαν επιθυμία να βιάσουν ένα παιδί συνιστά κοινωνική παθολογία. Όλο το προηγούμενο διάστημα της οικονομικής κρίσης και του κοινωνικού εγκλεισμού παγιοποιήθηκε μια δεξαμενή κοινωνικά αδύναμων που ζουν σε συνθήκες λουμπενοποίησης και ψυχασθένειας.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα 1 στους 3 σχεδόν συμπολίτες μας δεν την βγάζει τον μήνα. Το πιο αδύναμο κομμάτι, αυτό των παιδιών, είναι ευάλωτο κι εκτεθειμένο στην νοσηρή παθολογία συμπολιτών μας, αντρών συνήθως.
Το υποκείμενο της εκμετάλλευσης δεν είναι πλέον αποκλειστικά ο παραδοσιακός αστός, ούτε οι κρατικοί μηχανισμοί καταστολής. Δύναται να είναι η κλασική φιγούρα του εκπροσώπου της «αγίας οικογένειας» της διπλανής πόρτας.
Ο υπεράνω πάσης υποψίας συγγενής ή γείτονας. Αυτός που θα κάνει κηρύγματα περί ηθικής στο οικογενειακό τραπέζι, αυτός που πιάνει πρώτο στασίδι στην εκκλησία για να τον δούνε προβάλλοντας σε κάθε ευκαιρία την πίστη του, αυτός που δείχνει πόσο ασχολείται με την οικογένεια και τα παιδιά του…ο ατσαλάκωτος! Αυτή η άρρωστη φιγούρα που εκτονώνει τις καταπιεσμένες ενορμήσεις της κρυφά ηδονιζόμενη από την καταπίεση και εν τέλει την εξόντωση του ανυπεράσπιστου Άλλου.
Ο νόμος κι ο σωφρονισμός έπεται εκεί που η κοινωνία δεν μπορεί ν αντιμετωπίσει τα προβλήματα που την υπονομεύουν.
Η ευθύνη πέφτει σ’ όλους εμάς που κάθε φορά που γινόμαστε μάρτυρες ενός αποτρόπαιου συμβάντος πέφτουμε από τα σύννεφα ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
Σ′ εμάς που δεν μιλήσαμε και δεν καταγγείλαμε τον γείτονα που ακούγαμε να χτυπάει συστηματικά την γυναίκα ή τα παιδιά του, που δεν είπαμε κουβέντα σ αυτόν που πετάει χύμα τα σκουπίδια του, σ αυτόν που παρκάρει παράνομα, σ αυτόν που κλέβει συστηματικά το Κράτος ενώ απαιτεί κοινωνική μέριμνα, σ αυτόν που βρωμίζει συστηματικά ή ιδιοποιείται τον κοινόχρηστο χώρο, οι φοιτητές που δεν μίλησαν σ αυτούς που βανδαλίζουν και καταστρέφουν τις αίθουσες διδασκαλίες και καταλαμβάνουν τις φοιτητικές εστίες. Όλοι εμείς οι άβουλοι μπροστά στο τεράστιο έλλειμμα κοινωνικής συνείδησης που θωρακίζουμε αυτάρεσκα το εγώ μας στις οθόνες των υπολογιστών..
Τέλος είναι όλοι αυτοί Καθηγητές Παν/μιων, εγκληματολόγοι, διανοούμενοι που έφτιαξαν τους Νόμους της Μεταπολίτευσης εμφορούμενοι από μια άποψη περί παθών ως έκφραση δικαιωματισμού που δικαιολογείται στο πλαίσιο της κοινωνικής καταπίεσης από τις καπιταλιστικές νόρμες ή περί εγκλήματος ως απώτερη έκφραση της ταξικής πάλης…
Όπως έδειξε η πρόσφατη περίπτωση παιδόφιλου που αποφυλακίστηκε λόγω καλής διαγωγής και επανέλαβε το έγκλημα του, οι παιδεραστές δεν σωφρονίζονται. Θα πρέπει λοιπόν αν θέλουμε να προστατευτούν τα παιδιά , οι ποινές που θα εκτίουν να είναι πραγματικά ισόβια και να δημεύονται τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Μόνο αν κοιτάξουμε κατάματα την παρακμή μας και κινητοποιηθούμε γονείς, δάσκαλοι, κοινωνικοί φορείς και κόμματα μπορεί να προλάβουμε την κοινωνική κατάρρευση που επίκειται.
Κάθε κομματική σπέκουλα βαφτίζοντας πολιτικούς φορείς ως «κόμματα παιδεραστών» και άλλα φαιδρά είναι άνευ νοήματος και θα γυρίσει μπούμερανγκ.
Οι αντίστοιχες καταγγελίες του δημοκρατικού κόμματος στις ΗΠΑ ως κόμμα παιδεραστών από την αντιπολίτευση οδήγησε στην γιγάντωση των συνωμοσιολόγων του QAnon και στην εισβολή στο Καπιτώλιο.
Ο δε Πούτιν χαρακτηρίζει τις Δυτικές κοινωνίες ως κοινωνίες παιδεραστών ενώ σκοτώνει τα παιδιά στην Ουκρανία, βομβαρδίζοντας παιδικές χαρές και σχολεία…