Στα δικαστήρια προσφεύγουν οι απόγονοι του στρ. Αθανάσιου Χρυσοχόου ο οποίος διετέλεσε φρούραρχος της Θεσσαλονίκης την περίοδο της Κατοχής κατά τριών πολιτών οι οποίοι ζήτησαν από το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης την αλλαγή της ονομασίας οδού που φέρει το όνομά του. Σημειώνεται πως ο δρόμος πήρε το όνομα του στρ. Χρυσοχόου το 1971 επί Δικτατορίας.
Σημειώνεται πως ο στρ.Χρυσοχόος πέραν του ότι διετέλεσε φρούραρχος στην πόλη επί Κατοχής, το όνομά του έχει συνδεθεί και με αυτό το Μαξ Μέρτεν, τον οποίο τα ΜΜΕ αποκαλούσαν μετά την Απελευθέρωση ως «Δήμιο της Θεσσαλονίκης», αφού τον είχε υπερασπιστεί ανοιχτά. Η δε δίκη του Μέρτεν είχε συγκλονίσει την πολιτική ζωή στην Ελλάδα την περίοδο 1957-1960.
Η ανοιχτή επιστολή και το σχετικό αίτημα υπεβλήθη από τρία άτομα με αντιστασιακή δράση την περίοδο της Χούντας. Τον Αλέκο Γρίμπα, τον Σπύρο Σακέττα, και τον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη ο οποίος είναι και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Και τώρα οι απόγονοι του Αθ.Χρυοσχόου προσφεύγουν εναντίον τους δικαστικά.
Συγκεκριμένα τα παιδιά του Αθανάσιου Χρυοχόου με την αγωγή που κατέθεσαν ζητούν αποζημίωση 600.000 ευρώ για προσβολή μνήμης νεκρού και εάν το γίνει δεκτή η αγωγή ζητούν και προσωπική κράτηση, διάρκειας έξι μηνών, για τον καθένα από τους τρεις εναγόμενους ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης.
Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974, προς υποστήριξη των τριών πολιτών απεύθηναν κάλεσμα σε ιστορικούς, νομικούς και πολιτικές προσωπικότητες από την Ελλάδα και το Εξωτερικό για την από κοινού σύνταξη και υπογραφή κειμένου υποστήριξης των τριών πολιτών. Και όπως φαίνεται το κάλεσμα τους είχε ανταπόκριση.
Έτσι έδωσαν στη δημοσιότητα ένα κείμενο στήριξης υπό τον τίτλο «Η ιστορία δεν δικάζεται»:
«Οι πολιτικές σκοπιμότητες που επικράτησαν στη μεταπολεμική περίοδο και ακύρωσαν τη νομοθετημένη τιμωρία των συνεργατών των κατοχικών δυνάμεων, επιτρέπουν, 75 χρόνια μετά την Απελευθέρωση της χώρας μας, στους απογόνους του διορισμένου κατοχικού Φρούραρχου Θεσσαλονίκης Αθανάσιου Χρυσοχόου, να καταθέσουν αγωγή αποζημίωσης 600.000 ευρώ συνολικά και προσωπική κράτηση έξι μηνών στον καθένα για «προσβολή μνήμης νεκρού», κατά τριών πολιτών της Θεσσαλονίκης, των Αλέξανδρου Γρίμπα, Σπυρίδωνα Σακέττα, Τριαντάφυλλου Μηταφίδη.
Οι ενάγοντες συνειδητά αποσιωπούν σειρά αποφάσεων των κατοχικών κυβερνήσεων με τις οποίες διορίζουν τον Αθανάσιο Χρυσοχόου, από τον Ιούλιο του 1941 και σ΄ όλη τη διάρκεια της Κατοχής, σε σειρά καίριων θέσεων. Θέσεις οι οποίες, σε συνδυασμό με τις αποφάσεις που παίρνει και τη δραστηριότητα που αναπτύσσει, τον τοποθετούν στον εσμό των συνεργατών των κατακτητών, όπως αυτοί προσδιορίζονται στην πρώτη Συντακτική Πράξη «Περί επιβολής κυρώσεων κατά των Προδοτών», που θεσπίστηκε στις 14 Οκτωβρίου 1944, καθώς και στις αντίστοιχες που ακολούθησαν.
Η πορεία του συνταγματάρχη Αθ. Χρυσοχόου συνιστά άλλη μία χαρακτηριστική περίπτωση αποκατάστασης, όπως εκείνη των στελεχών της Ειδικής Ασφάλειας Αθηνών, στις τάξεις των ευυπόληπτων πολιτών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο διορισμένος από τον Γερμανό κατακτητή κατοχικός Φρούραρχος Θεσσαλονίκης επιβραβεύεται και με την αντιπροεδρία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, σύμφωνα με το κείμενο αγωγής.
Η ιστορική έρευνα έχει πλέον τεκμηριώσει την επανειλημμένα μεθοδευμένη απαλλαγή και αθώωση ατόμων η δράση των οποίων στη διάρκεια της Κατοχής πρόσβαλε βάναυσα το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Η αγωγή αποσιωπά εσκεμμένα την εγκληματική δραστηριότητα των κατοχικών δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη και των συνεργατών τους, στους οποίους ο Αθ. Χρυσοχόου κατείχε εξέχουσα θέση. Και στην περίπτωση αυτή είναι προφανής η προσπάθεια αναθεώρησης της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία των τριών εναγόμενων να ανατραπεί η απόφαση του διορισμένου χουντικού Δημοτικού Συμβουλίου κα να μετονομαστεί σε Αλβέρτου Ναρ η οδός που φέρει το όνομα του Αθ. Χρυσοχόου, ολοκληρώθηκε με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης της 26ης Μαρτίου 2018 και της αρμόδιας επιτροπής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας.
Εκτός από την αποκατάσταση πράξεων και παραλείψεων των προηγούμενων κρατικών και δημοτικών αρχών η πρωτοβουλία αυτή συνιστά και επιβεβλημένη συμβολική και ηθική δικαίωση των θυμάτων του μεγαλύτερου εγκλήματος σε βάρος μερίδας του ελληνικού λαού στο πλαίσιο της αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης και της κραυγαλέας παραποίησης των γεγονότων.
Οι εκλεκτικές συγγένειες του Αθ. Χρυσοχόου με τη σκοτεινότερη πλευρά της γερμανικής κατοχής και των οργάνων της συνεχίζονται και μετά τη συντριβή του ναζισμού. Αποδεικνύονται από την επιλογή του να καταθέσει μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του καταζητούμενου για εγκλήματα πολέμου Μαξ Μέρτεν στις 11 Φεβρουαρίου 1959. Ο Μέρτεν καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση για παράνομες φυλακίσεις και εγκλεισμούς Ισραηλιτών και Ελλήνων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, φόνους και θανάτους Ισραηλιτών από ασιτία, εκτοπίσεις περισσότερων από 45.000 Εβραίων σε γερμανικά στρατόπεδα.
Κατά συνέπεια, η «προσβολή της μνήμης του», που επικαλούνται οι ενάγοντες, έχει επέλθει από την ίδια την ενεργό συνεργασία του με τους κατακτητές, από τις τραγικές συνέπειές της για τον υπόδουλο λαό, από τις ίδιες τις δικές του επιλογές.
Σε μια δημοκρατική κοινωνία τα ζητήματα της Ιστορίας και της ιστορικής μνήμης δεν κρίνονται στις αίθουσες των δικαστηρίων».