Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα σύμπλεγμα χαμένων πόλεων στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, όπου ζούσαν τουλάχιστον 10.000 αγρότες πριν από περίπου 2.000 χρόνια.
Μια σειρά από χωμάτινους τύμβους και θαμμένους δρόμους στον Ισημερινό είχε εντοπιστεί για πρώτη φορά πριν δύο δεκαετίες από τον αρχαιολόγο Στεφέν Ροστέν, αλλά εκείνη την εποχή «δεν ήμουν σίγουρος πώς ταίριαζαν όλα αυτά μαζί», όπως είπε ο ίδιος.
Στην πρόσφατη χαρτογράφηση, που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη στο περιοδικό Science, μια τεχνολογία με αισθητήρα λέιζερ αποκάλυψε ότι αυτές οι τοποθεσίες αποτελούν μέρος ενός πυκνού δικτύου οικισμών και συνδεόμενων δρόμων, κρυμμένων στους δασώδεις πρόποδες των Ανδεων - μια ολόκληρη πολιτεία που μετρούσε περίπου 1.000 χρόνια ζωής.
«Ηταν μια χαμένη κοιλάδα πόλεων», είπε ο Ροστέν, ο οποίος διευθύνει τις έρευνες στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας της Γαλλίας. «Είναι απίστευτο» πρόσθεσε.
Οι οικισμοί καταλαμβάνονταν από τον λαό Upano μεταξύ περίπου 500 π.Χ. και 300-600 μ.Χ. - μια περίοδος περίπου ταυτόχρονη με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην Ευρώπη, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Τα οικιστικά και τελετουργικά κτίρια που ανεγέρθηκαν σε περισσότερους από 6.000 χωμάτινους τύμβους περιβάλλονταν από γεωργικά χωράφια με αποχετευτικά κανάλια. Οι μεγαλύτεροι δρόμοι είχαν πλάτος 10 μέτρα και εκτείνονταν για 10 έως 20 χιλιόμετρα.
Αν και είναι δύσκολο να εκτιμηθούν οι πληθυσμοί, η τοποθεσία φιλοξενούσε τουλάχιστον 10.000 κατοίκους - ίσως έως και 15.000 ή 30.000 στην ακμή της - εκτίμησε ο αρχαιολόγος Αντουάν Ντορισόν, εκ των συγγραφέων της μελέτης στο ίδιο γαλλικό ινστιτούτο. Αυτός ο αριθμός είναι συγκρίσιμος με τον εκτιμώμενο πληθυσμό του Λονδίνου της ρωμαϊκής εποχής, που τότε ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Βρετανίας.
«Αυτό δείχνει μια πολύ πυκνή εποίκηση και μια εξαιρετικά περίπλοκη κοινωνία», δήλωσε ο αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, Μάικλ Χέκενμπεργκερ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Ο Χοσέ Ιριάρτε, αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου του Εξετερ, εκτίμησε ότι θα χρειαζόταν ένα περίπλοκο σύστημα οργανωμένης εργασίας για να κατασκευαστούν οι δρόμοι και οι χιλιάδες χωμάτινοι τύμβοι.
«Οι Ινκας και οι Μάγια έχτιζαν με πέτρα, αλλά οι άνθρωποι στην Αμαζονία δεν είχαν συνήθως διαθέσιμη πέτρα για να χτίσουν – έχτιζαν με λάσπη. Είναι ακόμα ένας τεράστιος όγκος εργασίας», είπε ο Ιριάρτε. Ο Αμαζόνιος θεωρείται συχνά ως μια «παρθένα ερημιά της άγριας φύσης με μικρές μόνο ομάδες ανθρώπων. Αλλά οι πρόσφατες ανακαλύψεις μας έδειξαν πόσο πιο περίπλοκο είναι πραγματικά το παρελθόν», συμπλήρωσε.