Η πρώτη ανάμνηση της Aude Mazelin από την Ελλάδα ήταν όταν ήταν μόλις 7 ετών, στο Γαλλικό σχολείο: η δασκάλα της έδειξε φωτογραφίες του Παρθενώνα και της εξήγησε ότι οι κίονες στην πραγματικότητα γέρνουν προς τα μέσα, αλλά ότι είναι ευθείες λόγω ενός οπτικού φαινομένου. Παρόλο που σε εκείνη την ηλικία δεν καταλάβαινε απαραίτητα τι ήταν το ”οπτικό φαινόμενο” αυτή η οφθαλμαπάτη και η γνώση που κρύβοταν πίσω από αυτή τη γοήτευε. Από τότε άρχισε να καλλιεργείται στο μυαλό της η μη ορθολογική ιδέα ότι οι Έλληνες ήταν οι απόγονοι των Θεών. Έτσι αποφάσισε ότι ”όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει Έλληνας”. Αυτό σήμαινε και την υιοθέτηση ενός στόχου. Το να έρθει να ζήσει στην Ελλάδα.
Έμαθε αρχαία ελληνικά και στη συνέχεια νέα ελληνικά στο πανεπιστήμιο, ενώ σπούδαζε αρχιτεκτονική.
Τελικά ήρθε στην Ελλάδα για πρώτη φορά σε ηλικία 19 ετών, αφού κέρδισε υποτροφία για το Διεθνές Θερινό Σχολείο Ελληνικής Γλώσσας, Ιστορίας και Πολιτισμού του Ινστιτούτου IMXA στη Θεσσαλονίκη. Εκεί συνέβη το μοιραίο: “Επισκέφθηκα τις Κυκλάδες μόνο 3 χρόνια αργότερα, μετά από ένα έτος σπουδών Erasmus στην αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μου φάνηκε τόσο εύκολο να ερωτευτώ την Ελλάδα λόγω των Κυκλάδων: αν έπρεπε πραγματικά να ζήσω στην Ελλάδα, έπρεπε πρώτα να αγαπήσω την ηπειρωτική Ελλάδα, την οποία διέσχισα και αγάπησα από την κορυφή ως το βάθος. Πρώτη στάση στις Κυκλάδες: Μύκονος. Και νάτο... Είχα δίκιο: πολύ εύκολο... Παγιδεύτηκα από τη φυσική ομορφιά αυτού του νησιού. Μαγεμένο!”.
Η απόφαση να μείνεις και να ξεκινήσεις ένα αρχιτεκτονικό στούντιο στη Μύκονο, πως ήλθε;
Μετά την πρώτη μου στάση στη Μύκονο, πέρασα όλα τα επόμενα καλοκαίρια εκεί. Αυτό το νησί ήταν πολύ εμπνευσμένο για τις αρχιτεκτονικές μου σπουδές και πραγματικά διαμόρφωσε την αισθητική μου στην αρχιτεκτονική. Εδώ ανακάλυψα τη σημασία του φωτός και της σκιάς, την αρμονία των όγκων και των υλικών. Ο ίδιος ο Le Corbusier το ένιωσε: ”Ό,τι έχει να πει η αρχιτεκτονική, το λέει εδώ” ”Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι αρχιτέκτονας αν δεν έχει δει τα σπίτια της Μυκόνου”. Έγινε προφανές ότι έπρεπε να μείνω στη Μύκονο για να ξεκινήσω το αρχιτεκτονικό μου στούντιο. Λουσμένοι σε μια τέτοια αρμονία των στοιχείων: τι θα μπορούσε να εμπνεύσει περισσότερο έναν αρχιτέκτονα! Αφού εργάστηκα για αρκετά χρόνια σε άλλα γραφεία, άνοιξα το δικό μου αρχιτεκτονικό γραφείο το 2005.
Το γλωσσικό εμπόδιο είναι πιο εύκολο να ξεπεραστεί σε ένα κοσμοπολίτικο νησί όπως η Μύκονος;
Δεν είχα πραγματικά πρόβλημα με τη γλώσσα, αφού είχα σπουδάσει νεοελληνικά στο πανεπιστήμιο. Στην πραγματικότητα έμαθα σχετικά γρήγορα ελληνικά. Λένε ότι ”όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος”. Από την άλλη πλευρά, ένα κοσμοπολίτικο νησί όπως η Μύκονος, είναι αλήθεια ότι ανοίγει άλλους ορίζοντες σε γλωσσικό επίπεδο. Αυτό ίσως οφείλεται στο αίσθημα ελευθερίας που προκαλεί αυτό το νησί. Η σχέση, σε οποιαδήποτε γλώσσα, μου φαίνεται πολύ πιο φυσική εδώ. Έχουμε πελάτες από όλες τις ηπείρους, αλλά δεν αισθάνομαι κανένα γλωσσικό εμπόδιο μεταξύ μας.
Από την άλλη πλευρά, αυτό που δεν έμαθα στο πανεπιστήμιο ήταν πώς να διαβάζω χειρόγραφες ελληνικές κτηματολογικές πράξεις του 19ου αιώνα. Αυτό ήταν μια πρόκληση για μένα!
Ποια είναι η τεχνογνωσία που αποκτήσατε μέσω των έργων σας;
Μετά από 22 χρόνια στη Μύκονο, το αρχιτεκτονικό μου γραφείο ειδικεύεται στην αρχιτεκτονική πολυτελών κατοικιών και τουρισμού. Με την πάροδο των ετών έχουμε αποκτήσει εκτεταμένη εμπειρία στην αντιμετώπιση των πιο απαιτητικών αναγκών των πελατών μας, της πολυπλοκότητας των λεπτομερειών και των υψηλών επιπέδων φινιρίσματος- έχουμε επίσης αποκτήσει την ικανότητα να εξισορροπούμε την υψηλή τεχνολογία που απαιτούν οι πελάτες μας με την τοπική δεξιοτεχνία.
Για ποια τρία έργα αισθάνεστε πιο περήφανη και γιατί;
Το αγροτόσπιτο: Θεωρώ ότι τα έργα ανακαίνισης είναι πιο δύσκολα από τις νέες κατασκευές. Αυτό συνέβη και με την αγροικία, η οποία ήταν ένα μάλλον μέτριας εμφάνισης σπίτι της δεκαετίας του 1970, βαθιά μέσα στο εσωτερικό της Μυκόνου. Ωστόσο, μαζί με τους πελάτες, είδαμε αυτό το σπίτι ως μια εντελώς διαφορετική βάση για να δουλέψουμε. Αντί για το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, έχουμε ως φόντο την πανέμορφη μυκονιάτικη ύπαιθρο της Μαού. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά για εμάς. Η βίλα έχει γίνει πλέον μια φημισμένη βίλα, ακόμη και χωρίς θέα στη θάλασσα.
La bergerie: Ένα πράγμα που είναι πολύ σημαντικό για μένα σε ένα έργο είναι η ικανότητα συμβίωσης με τον ιδιοκτήτη. Αυτό συνέβη εδώ και το αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Το έργο διήρκεσε 3 χρόνια. Πρόκειται για μια μεγάλη θερινή κατοικία, με πολύ οργανική αρχιτεκτονική, με πολύ φυσικά υλικά, όπως παράθυρα από δρυ και παρκέ ελιάς, αναμεμειγμένα με πιο βιομηχανικά υλικά, όπως παράθυρα από corten steel και πράσινους διακόπτες.
Το τρίτο είναι ένα έργο σε εξέλιξη. Ελπίζω να μιλήσουμε ξανά γι′ αυτό σε μερικούς μήνες.
Είναι ευνοϊκό για τα έργα σας να εργάζεστε από τη Μύκονο;
Ναι, η έδρα μας είναι στη Μύκονο, αλλά έχουμε επίσης γραφείο στην Αθήνα. Τα περισσότερα έργα σχεδιάζονται στην Αθήνα, αλλά οι συναντήσεις με τους πελάτες γίνονται στη Μύκονο ή στα άλλα νησιά των Κυκλάδων όπου εργαζόμαστε. Η πρόσβαση είναι σχετικά εύκολη μεταξύ των νησιών το καλοκαίρι. Θα έλεγα ότι η επιλογή των υλικών και των χρωμάτων πρέπει να γίνεται επί τόπου. Θα εκπλαγείτε από το πόσο πολύ αλλάζουν τα χρώματα ανάλογα με το φως του χώρου! Και το φως στις Κυκλάδες είναι πολύ διαφορετικό από αυτό της Αθήνας ή οπουδήποτε αλλού! Και τέλος πάντων, μετά την κρίση του κορονοιού όλοι μάθαμε να δουλεύουμε από οπουδήποτε. Θα έλεγα ότι η Μύκονος είναι ένα υπέροχο μέρος για να εργαστεί κανείς!
Είναι η Μύκονος εφαλτήριο για μια διεθνή καριέρα;
Νομίζω πως ναι, μπορεί να είναι. Η παρουσία μας στη Μύκονο μας έδωσε την ευκαιρία να εισέλθουμε σε έναν διεθνή κύκλο επαγγελματικών σχέσεων. Αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε σε ένα οικιστικό έργο στο Σότσι της Ρωσίας και πρόσφατα ήρθαμε σε επαφή μαζί μας για ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα στο Μαυροβούνιο.
Θα μπορούσατε να κάνετε μια σύγκριση μεταξύ της σημερινής Μυκόνου και της Μυκόνου της εποχής που εγκατασταθήκατε εκεί (αρχιτεκτονική, οικονομία, παγκοσμιοποίηση, σύνθεση του τουριστικού ρεύματος);
Η Μύκονος ήταν αρκετά διαφορετική όταν μετακόμισα εκεί πριν από 23 χρόνια. Οφείλω να ομολογήσω ότι νοσταλγώ αυτή τη Μύκονο. Η καλοκαιρινή Μύκονος έχει γεμίσει, η χειμερινή Μύκονος έχει αδειάσει. Η Μύκονος ήταν πιο ανθρώπινη από ό,τι είναι τώρα. Ανεξάρτητα από το κοινωνικό επίπεδο του τουρίστα, αυτός ήταν που αναμειγνύονταν με τους ντόπιους, αλλά τώρα κυριαρχεί ο τουρισμός πολυτελείας. Έχει γίνει πολύ απαιτητική σε όλα τα επίπεδα: στην αρχιτεκτονική, την εστίαση, τα ξενοδοχεία, τις υπηρεσίες κ.λπ. Αυτό ανάγκασε όλες τις επιχειρήσεις, σε όλους τους τομείς, να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους για να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Σε ποια άλλα νησιά των Κυκλάδων έχετε έργα και τι είδους τυπολογία;
Έχουμε έργα σε διάφορα νησιά των Κυκλάδων: Πάρο, Αντίπαρο, Τήνο, Ίο, Μήλο, Αμοργό και Σέριφο. Είναι όλα πολυτελή οικιστικά έργα που ακολουθούν την αιγαιοπελαγίτικη αισθητική μας.