Εσείς γνωρίζατε τι θα πει Διαταραχή Αποφυγής Πρόσληψης Τροφής ή αλλιώς ARFID;
«Σε αντίθεση με τις διατροφικές διαταραχές όπως η ανορεξία ή η βουλιμία, αυτή η διάγνωση δεν αφορά την εικόνα του σώματος», εξηγεί η Κέιτ Ντάνσι, κλινική διευθύντρια του Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών στο Μέριλαντ. «Τα άτομα με ARFID είναι πολύ περιορισμένα ως προς τα τρόφιμα που θεωρούν ασφαλή προς κατανάλωση», προσθέτει η ειδικός.
Σε αντίθεση με το να είμαστε απλώς «επιλεκτικοί», αυτή η διαταραχή μπορεί να είναι εξουθενωτική και να προκαλέσει μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας.
«Θα αποκαλούσα το ARFID μια ”σιωπηλή” διατροφική διαταραχή γιατί ενώ είναι πολύ διαδεδομένη, είναι η λιγότερο μελετημένη και η λιγότερο χρηματοδοτούμενη σε ομοσπονδιακό ερευνητικό επίπεδο», δηλώνει ο δρ Στούαρτ Μουρέι, αναπληρωτής καθηγητής ψυχιατρικής και συμπεριφορικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια και διευθυντής του Εργαστηρίου Μεταφραστικής Έρευνας στις Διαταραχές Διατροφής.
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για το ARFID (Avoidant/restrictive food intake disorder)
Αντί να λένε όχι στις τροφές με πολλές θερμίδες, τα άτομα με ARFID συχνά απορρίπτουν φαγητά με βάση τις αισθητηριακές τους προτιμήσεις. Με άλλα λόγια, δεν καταναλώνουν ένα προϊόν εάν δεν φέρει την συγκεκριμένη υφή, μυρωδιά, γεύση ή επωνυμία που γνωρίζουν και εμπιστεύονται.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα άτομα με ARFID είχαν μια τραυματική εμπειρία με το φαγητό, όπως ο πνιγμός, η οποία προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη επαγρύπνηση και φόβο απέναντι στο φαγητό. Σε άλλες περιπτώσεις, οι ασθενείς τρέφουν χαμηλή επιθυμία και υψηλό άγχος για οτιδήποτε φαγώσιμο.
Μια εκ φύσεως άκαμπτη ή φοβισμένη προσωπικότητα μπορεί επίσης να συμβάλει στην εμφάνιση των συμπτωμάτων του ARFID.
Και πώς θα διαπιστώσουμε αν πρόκειται για απλή παραξενιά ή για ARFID
Ένας τρόπος να εντοπίσουμε τη διαφορά είναι το επίπεδο του άγχους όταν βρισκόμαστε (ή όταν ένα αγαπημένο μας πρόσωπο βρίσκεται) μπροστά σε ένα νέο φαγητό.
Εάν πρόκειται για απλή επιλεκτικότητα, τότε το άτομο μπορεί να είναι σε θέση να φάει τα γύρω-γύρω από το «απαγορευμένο» τρόφιμο. Αντίθετα, κάποιος με ARFID πιθανότατα δεν θα αγγίξει τίποτα από το πιάτο στο οποίο βρέθηκε το προϊόν που του προκαλεί τρόμο.
Και συνήθως τα άτομα με ARFID δεν αποφεύγουν μονάχα ένα τρόφιμο. Έχουν μια λίστα με πέντε ή δέκα τρόφιμα που νιώθουν άνετα να τρώνε και αποφεύγουν όλα τα άλλα. Χωρίς υπερβολή.
Επίσης, αν τρώνε μακαρόνια, τα άτομα με ARFID ενδέχεται να επιλέγουν μια πολύ συγκεκριμένη επωνυμία και μπορούν να διακρίνουν μικρές διαφορές ακόμα και αν τα μακαρόνια είναι μαγειρεμένα. Αυτό από μόνο του μπορεί να είναι αρκετά εξουθενωτικό για τους γονείς που έχουν παιδιά με ARFID.
Η καλή σχέση με το φαγητό είναι θεμελιώδης για την πρόληψη του ARFID
Η πάθηση συχνά ξεκινά στην παιδική ηλικία, αλλά το ARFID μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των ηλικιών. Και οι ασθενείς υφίστανται τις συνέπειες σε όλη τους τη ζωή.
Ένα παιδί ενδέχεται να σταματήσει να αναπτύσσεται υπερβολικά γρήγορα και να παρουσιάζει ελλείψεις σε βασικά θρεπτικά συστατικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, όλοι αυτοί οι περιορισμοί γύρω από το φαγητό μπορεί να οδηγήσουν σε απώλεια βάρους ή νοσηλεία.
Μπορεί επίσης να υπάρξουν και κοινωνικές επιπτώσεις, αφού μια τέτοια διαταραχή απομονώνει τους ανθρώπους. Τα παιδιά λόγου χάρη, μπορεί να ανησυχούν τόσο, ώστε να μην πηγαίνουν σε πάρτι ή να αποφεύγουν οποιοδήποτε είδος κοινωνικής εκδήλωσης αν δεν γνωρίζουν το μενού.
Τι μπορούμε να κάνουμε
Η έγκαιρη παρέμβαση είναι η πολύ σημαντική, επειδή ο κατάλογος των τροφών που αποφεύγονται μπορεί να αυξηθεί εκθετικά, από τη μια μέρα στην άλλη.
Η θεραπεία κατά του ARFID συνήθως περιλαμβάνει μια καθοδηγούμενη έκθεση σε τρόφιμα, έτσι ώστε το άτομο να κάνει νέους συσχετισμούς με αυτά τα προϊόντα και τελικά, να πάψει να τα αποφεύγει.
Ωστόσο, υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε ένα παιδί με ARFID ακόμη και στο σπίτι, όπως το να βεβαιωθούμε ότι το παιδί προσλαμβάνει αρκετές θερμίδες για να αναπτυχθεί. Και ύστερα μπορούμε να επικεντρωθούμε και στην επέκταση της ποικιλίας των τροφών.
Ως γονείς ή φροντιστές ενός ατόμου με ARFID, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το παιδί δεν προσπαθεί να είναι δύστροπο. Και είναι πραγματικά επιζήμιο για κάθε παιδί που αντιμετωπίζει την οποιαδήποτε ψυχιατρική διαταραχή να αισθάνεται ότι τιμωρείται εξαιτίας της. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό εφόσον ανήκουμε στον στενό κύκλο του παιδιού, να υιοθετούμε μια υποστηρικτική στάση.
(Με πληροφορίες από CNN).