Δεν υπάρχουν δύο σώματα ή δύο ψυχές που να βιώνουν το γιόγκα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, παρόλα αυτά η πρακτική είναι η ίδια. Η παράδοση του γιόγκα δε διδάσκει τη σύγκριση, τη συζήτηση για το σωστό και το λάθος, την αναζήτηση της εγκυρότητας ή την απαίτηση της προσοχής. Γιόγκα σημαίνει, μεταξύ άλλων, να ενεργείς από έναν χώρο συνειδητοποίησης και σεβασμού τόσο για τον εαυτό σου όσο και για τους άλλους. Όταν διασφαλίζουμε ότι τα λόγια και οι πράξεις μας προέρχονται από αυτόν το χώρο, συμβάλλουμε στη σύνδεση και στο ανήκειν. Αυτό ισχύει ακόμη και όταν εκφράζουμε διαφωνία.
Δεν ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε για την εμπειρία ενός άλλου ανθρώπου κοιτώντας μόνο μια εικόνα που ανέβασε ή διαβάζοντας μια ανάρτησή του. Ο άνθρωπος που δημοσίευσε μια φωτογραφία του σε Adho Mukha Vṛkṣāsana (Στήριξη στα χέρια) μπορεί να πέρασε χρόνια αμφιβάλλοντας για τον εαυτό του καθώς εξασκούνταν στις ανεστραμμένες. Ο άνθρωπος που μοιράστηκε θριαμβευτικά το γεγονός ότι κατάφερε να καθίσει ήσυχα σε συγκέντρωση για δέκα λεπτά, ίσως αρχικά να δυσκολευόταν να μείνει ακίνητος για ένα λεπτό. Υπάρχει χώρος για ατομικές αποκλίσεις εφόσον σεβόμαστε τις αρχές του γιόγκα.
Ο γιόγκα είναι μια πρακτική επίγνωσης - συμπεριλαμβανομένων των καλών και των όχι και τόσο καλών στοιχείων μας. Έχουμε τόσες πολλές ευκαιρίες να παραμένουμε μαθητές, να είμαστε περίεργοι και να μάθουμε από την εμπειρία κάποιου άλλου. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα. Ας απορρίψουμε τον αρνητισμό και ας αναλογιστούμε τα παρακάτω:
Μερικές σκέψεις που μπορούμε να κάνουμε πριν δημοσιεύσουμε ένα αρνητικό σχόλιο
1. Χρειάζεται να κάνω σχόλιο;
Όταν βλέπουμε κάποιον να διδάσκει μια άσανα ή μια μετάβαση με τρόπο που δεν είναι οικείος σε εμάς ή δεν ευθυγραμμίζεται με την εμπειρία μας, μπορεί ενστικτωδώς να σκεφτούμε: «Πρέπει να πω κάτι».
Πρέπει;
Το να μοιραζόμαστε την εμπειρία μας μπορεί να είναι ωφέλιμο … Άραγε, αυτό που έχουμε να πούμε προσθέτει άλλη οπτική στη συζήτηση; Ή νιώθουμε ότι αυτό που έχουμε να πούμε είναι πιο σημαντικό από αυτό που έχουν εκφράσει οι άλλοι;
Αντί να υπονομεύσουμε την προσέγγιση που παρουσιάζεται σε μια ανάρτηση, θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε θετικά προσφέροντας εναλλακτικές τεχνικές που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές για διάφορα άτομα. Αυτό θα πρόσθετε στη συζήτηση αντί να μειώνει τα όσα έχει μοιραστεί κάποιος.
2. Μήπως η αντίδρασή μου βασίζεται στα συναισθήματά μου;
Η αρχική μας αντίδραση σε μια ανάρτηση μπορεί να μην είναι απάντηση σε αυτό που εκφράστηκε. Αντίθετα, μπορεί να είναι απάντηση στην εντύπωσή μας ή σε αυτό που εμείς (λανθασμένα) καταλάβαμε. Ή η απάντησή μας μπορεί να σχετίζεται με μια παρόμοια εμπειρία που φέρει μια συναισθηματική φόρτιση για εμάς.
Ας κάνουμε μια παύση πριν απαντήσουμε. Μπορούμε να καταλάβουμε τι νιώθουμε; Αυτό που πρόκειται να γράψουμε αποσκοπεί στο να κατανοήσουμε την οπτική γωνία του άλλου ή η απάντησή μας τροφοδοτείται από την ανάγκη να εκφράσουμε ή να αποτυπώσουμε τα συναισθήματά μας;
Η διαχείριση των συναισθηματικών μας αντιδράσεων μπορεί να αποφέρει μια πιο στοχαστική απάντηση. Μπορεί ακόμη και να αποφασίσουμε ότι δεν χρειάζεται να απαντήσουμε.
3. Προσπαθώ να είμαι βοηθητική/ός;
Όταν επικοινωνούμε πληροφορίες που, κατά τα άλλα, θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες, με υποτιμητικό ή αμυντικό τρόπο, αλλάζει ολόκληρη η δυναμική.
Για παράδειγμα: ανησυχούμε ότι μια ανάρτηση που εξηγεί πώς να μπούμε σε μια άσανα θα μπορούσε ενδεχομένως να προκαλέσει βλάβη σε ορισμένα σώματα. Άραγε σκοπεύουμε να προσθέσουμε αυτή τη διορατικότητα με στοχαστικό και εποικοδομητικό τρόπο; Ή θέλουμε να φωνάξουμε με θυμό για την παντελή έλλειψη γνώσης ή να θεωρήσουμε κάποιον υπεύθυνο για αυτό που πιστεύουμε ότι είναι παραπληροφόρηση;
Μπορεί να νομίζουμε ότι η πρόθεσή μας είναι να ενημερώσουμε τους άλλους για το σωστό και το λάθος. Αλλά τι κρύβεται πίσω από αυτό που θέλουμε να φανεί ή να ακουστεί; Η αναγνώριση της πρόθεσής μας είναι το πρώτο βήμα.
Ίσως είναι καλύτερα οι σκέψεις μας να γίνουν ένα ιδιωτικό μήνυμα παρά ένα πολύ δημόσιο αρνητικό σχόλιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
4. Έχω προσπαθήσει να καταλάβω την οπτική του άλλου ανθρώπου;
Τα βιαστικά γραμμένα λόγια μας μπορούν εύκολα να υποτιμήσουν, να αγνοήσουν και να απορρίψουν το χρόνο, τη σκέψη και την ευαισθησία του ανθρώπου που μοιράστηκε αυτό το περιεχόμενο, είτε αυτή είναι η πρόθεσή μας είτε όχι.
Εάν αντιδρούμε και θέλουμε να σχολιάσουμε πριν καν ολοκληρώσουμε την ανάγνωση ολόκληρης της ανάρτησης, ας σταματήσουμε για λίγο. Κυριολεκτικά, ας αφήσουμε το τηλέφωνό μας κάτω ή ας απομακρυνθούμε από το πληκτρολόγιό μας. Στη συνέχεια, ας το ξαναδιαβάσουμε, από την αρχή μέχρι το τέλος, με την πρόθεση να καταλάβουμε αντί να απαντήσουμε.
5. Αυτό που λέω σέβεται τις αρχές του γιόγκα;
Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας εάν αυτό που πρόκειται να γράψουμε τιμά τις ρίζες της πρακτικής. Ας μην ξεχνάμε ότι η πρώτη αρχή του γιόγκα είναι η Ahimsa (μη βία). Είναι μέρος αυτής της αρχής να σεβόμαστε τις εμπειρίες και τις πεποιθήσεις των άλλων. Άλλωστε, σε μια σύγχρονη εφαρμογή της αρχαίας φιλοσοφίας θα μπορούσαμε να πούμε ότι η παράδοση και η εξερεύνηση μπορούν να συνυπάρξουν. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εξελίξουμε τις γνώσεις μας μέσα από τις εμπειρίες των άλλων.
6. Παραμένω ανοιχτόμυαλη/ος;
Ίσως εξασκούμε και διδάσκουμε κάτι επειδή πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Είναι! Αλλά για εμάς, όχι για όλους. Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος προσέγγισης. Βλέποντας κάποιον να διδάσκει μια άσανα με διαφορετικό τρόπο από αυτόν με τον οποίο την διδαχθήκαμε εμείς δημιουργεί μια ευκαιρία να μάθουμε κάτι που θα μπορούσε να προσθέσει στην κατανόησή μας και τις γνώσεις μας. Η περιέργεια είναι θεμελιώδης.
7. Αν κάνω μια ερώτηση, είναι πράγματι ερώτηση;
Ας σκεφτούμε εάν αυτό που πρόκειται να πληκτρολογήσουμε είναι ερώτηση ή είναι, στην πραγματικότητα, μια δήλωση με ένα ερωτηματικό στο τέλος - και ίσως μια κρυφή ή φανερή κρίση/κατάκριση. Εάν δεν είμαστε σίγουροι, ας αναρωτηθούμε αν θέλουμε να μάθουμε από την πείρα κάποιου άλλου ή αν σκοπεύουμε να επισημάνουμε κάτι που πιστεύουμε ότι ήδη γνωρίζουμε και, με αυτήν την «ερώτηση» τον κρίνουμε ή τον μειώνουμε.
Πώς να συμμετέχουμε σε «σοφή ομιλία»
Στο βιβλίο της Radical Acceptance, η δασκάλα διαλογισμού, ψυχολόγος και συγγραφέας Tara Brach έγραψε: «Η σοφή ομιλία εκφράζει σεβασμό για τη ζωή, καθώς επικοινωνεί μόνο ό,τι είναι αληθινό και ό,τι είναι χρήσιμο. Ωστόσο, από κεκτημένη ταχύτητα καθώς αντιδρούμε ο ένας με τον άλλον από επιθυμία και φόβο, πώς αναγνωρίζουμε τι είναι αλήθεια; Πώς διακρίνουμε τι είναι χρήσιμο;»
Η Brach μας ζητά να σκεφτούμε τι σημαίνει να μιλάς - και να ακούς - από έναν τόπο συμπόνιας. Ίσως προτού αφήσουμε αρνητικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να κάνουμε πρώτα μια παύση και να αναρωτηθούμε αν ακούσαμε με την πρόθεση να καταλάβουμε και στη συνέχεια να επανεξετάσουμε εάν είναι καν απαραίτητο ένα σχόλιο.
***
Μαρία Χρυσοχεράκη
(Για κάθε πληροφορία, ερώτηση ή διευκρίνιση μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Μαρία Χρυσοχεράκη fb: Maria Hrisoheraki, insta: pureyoga_mariahrisoheraki ή στο goldy.yogaonline@yahoo.gr)