Του Δημήτρη Ιμπραήμ, Υπεύθυνος εκστρατείας WWF Ελλάς ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων
Η πρόσφατη ανακοίνωση για την ανακάλυψη του δυνητικού κοιτάσματος φυσικού αερίου στο οικόπεδο 10 της Κύπρου έδωσε νέα πνοή στους υποστηρικτές των εξορύξεων και στην Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή εκατομμύρια μαθητές σε όλον τον κόσμο (και την Ελλάδα) δημιουργούσαν ένα παγκόσμιο κίνημα που απαιτεί από τους ηγέτες του πλανήτη ριζοσπαστικά μέτρα, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν την ενήλικη ζωή τους με ασφάλεια και αξιοπρέπεια, χωρίς να κινδυνεύουν από ένα κλιματικό χάος.
Η δική μας κυβέρνηση έχει κάνει προ πολλού σαφείς τις προτεραιότητές της. Πριν από λίγες μέρες διαβεβαίωνε στο κορυφαίο επίπεδο από το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών για τα αποφασιστικά βήματα που ακολουθεί για την προώθηση των εξορύξεων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και πανηγύριζε για τις εξελίξεις στην Κύπρο. Σε ένα ρεσιτάλ διγλωσσίας, η ίδια κυβέρνηση καλούσε λίγες μέρες μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση να μετασχηματίσει την ευρωπαϊκή οικονομία και κοινωνία ώστε να γίνει κλιματική ουδέτερη (στο ίδιο επίπεδο διγλωσσίας και η αντιπολίτευση).
Η επιστήμη είναι ξεκάθαρη. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων όταν - σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα - η παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου και φυσικού αερίου θα πρέπει να μειώνεται κάθε χρόνο κατά 3% και 2,4% αντίστοιχα έως το 2030 για να αποτρέψουμε την κλιματική κρίση που βρίσκεται στο κατώφλι μας. Από την στιγμή που τα ήδη εκμεταλλευόμενα κοιτάσματα μας οδηγούν σε μια δυστοπική αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας άνω από των 3ο C, αν δεν σταματήσουμε να ψάχνουμε για νέα – άγνωστα σήμερα σε μας - κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, είναι αδύνατον να εγγυηθούμε την ασφάλεια των παιδιών μας.
Έως το 2020 οι κυβερνήσεις του πλανήτη θα κληθούν να αναθεωρήσουν και να αναβαθμίσουν τους στόχους μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που είχαν ήδη αναλάβει με τη Συμφωνία του Παρισιού ώστε να ευθυγραμμιστούν με τα πιο σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει ένα πλέγμα πολιτικών και μέτρων που απολαμβάνει διακομματική συναίνεση και εξασφαλίζει ότι η χώρα μας θα έχει μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου όσο το δυνατόν νωρίτερα πριν από τα μέσα του αιώνα, όπως οφείλει να κάνει κάθε ανεπτυγμένο κράτος.
Σε ένα τέτοιο σενάριο οποιοδήποτε έργο έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων θα γινόταν σε ελάχιστα χρόνια ζημιογόνο (π.χ. λόγω οικονομικών αντικινήτρων ή ραγδαίας πτώσης των τιμών των πετρελαίου λόγω μειωμένης ζήτησης) με αποτέλεσμα να πρέπει να εγκαταλειφθεί και να αφήσει εκτεθειμένους σε οικονομικές ζημιές επενδυτές και φορολογούμενους πολίτες.
Αρκετοί μπορεί να σκεφτούν ότι ένα τέτοιο σενάριο δεν είναι πιθανό. Οι ενεργειακές ανάγκες μεγαλώνουν παγκοσμίως, όσο αναπτύσσονται οι αναδυόμενες οικονομίες και αυξάνεται ο παγκόσμιος πληθυσμός, άρα θα αυξάνεται και η ζήτηση σε κάρβουνο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Ξεχνούν κάτι θεμελιώδες: οι μαθητές που κατεβαίνουν στους δρόμους κάθε εβδομάδα δεν διεκδικούν από τους ηγέτες τους αυτό που είναι πολιτικά εφικτό ή ρεαλιστικό. Απαιτούν αυτό που είναι επιστημονικά αναγκαίο και απαραίτητο για τη δική τους επιβίωση. Ας κάνουμε το σωστό λοιπόν. Ας αφήσουμε τους υδρογονάνθρακες (αν υπάρχουν στο υπέδαφος).