Μέχρι τις αρχές του 2020, η κλασσική χειραψία ήταν ο πλέον συνηθισμένος και «ασφαλής» τρόπος χαιρετισμού που προσέφερε την ευκαιρία σωματικής επαφής που είναι ιδιαίτερα σημαντική στην ανθρώπινη επικοινωνία, καθώς αυτή η επαφή είναι το πιο πρωτόγονο και ισχυρό μη λεκτικό ερέθισμα. Η αφή η οποία είναι έντονη στα μαλακά μόρια των δαχτύλων, είναι και η πρώτη αίσθηση που αναπτύσσεται στο έμβρυο. Η έρευνα καταγράφει πως βρέφη που δεν έχουν την αίσθηση της αφής, έχουν τεράστια δυσκολία να επιβιώσουν, ακόμα και αν διατηρούν την όραση και την ακοή τους. Αντίθετα βρέφη που διατηρούν την απτική αίσθηση, τείνουν να επιβιώνουν πολύ καλύτερα, ακόμα και χωρίς όραση και ακοή. Επιστρέφοντας στην κλασσική χειραψία, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται πιο ανοιχτά και φιλικά με αυτούς που έχουν ανταλλάξει χειραψία και μάλιστα όπως λέγεται, αν ανταλλάξεις χειραψία, είναι δύο φορές πιο πιθανό να σε θυμηθούν.
Από αυτό το βήμα γράφαμε σε άλλο άρθρο πριν λίγους μήνες για την ιστορία, τα είδη και την απώλεια της χειραψίας από την ανθρώπινη επικοινωνία στα χρόνια του Κορωνοϊού. Σε αντικατάσταση της κλασσικής χειραψίας προτάθηκαν πολλοί τύποι χαιρετισμού για να την υποκαταστήσουν. Κάποιοι χαιρετισμοί χωρίς απτική επαφή, προϋπήρχαν όπως πχ. η παραδοσιακή ιαπωνική υπόκλιση, ο χαιρετισμός Namaste των Ινδουιστών, ο στρατιωτικός χαιρετισμός με παραλλαγές κ.α.
Και κάποιοι χαιρετισμοί επινοήθηκαν, ή επανήλθαν. Πχ. ο χαιρετισμός αγκώνα με αγκώνα είχε ήδη προταθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) το 2006 με την γρίπη των πτηνών, επανήλθε το 2009 με τη γρίπη των χοίρων και έγινε πάλι «επίκαιρος» με τον SARS-COv-2. Όμως δεν πρόκειται ουσιαστικά για απτική η επαφή καθώς η αίσθηση της αφής στα σημεία του αγκώνα είναι ελάχιστη και πιθανόν έχει και υγειονομικά θέματα καθώς μας παραφέρνει κοντά, ενώ έχουμε και τις συστάσεις να φταρνιζόμαστε ή να βήχουμε στον αγκώνα μας. Κάτι δεν ταιριάζει… Επίσης η στάση των σωμάτων, πέραν του ότι δεν ευνοεί τη λεγόμενη βλεμματική επαφή, είναι μάλλον αμυντική, ενώ περισσότερο θυμίζει τις χορευτικές κινήσεις στα «παπάκια» και - τουλάχιστον για την Ελλάδα - μια κίνηση απαξίωσης και άρνησης, λίγο χαριτωμένης, που κάνανε παλαιότερα τα μικρά (και όχι μόνο!) παιδιά με τη συνοδεία μιας γνωστής ηχομιμητικής λέξης.
Άλλος χαιρετισμός, τον οποίο βλέπουμε πια συχνά είναι αυτός γροθιά με γροθιά ο οποίος είναι αρκετά επιθετικός, αν και έχει εύκολη την βλεμματική επαφή και διατηρεί μια ασφαλή απόσταση. Σε κάθε περίπτωση η αίσθηση αφής που έχουμε είναι μηδαμινή καθώς πρόκειται για επαφή κόκκαλα με κόκαλα, κρατάει λιγότερο από την χειραψία και είναι περισσότερο ένα χτύπημα, ή έστω ένα άγγιγμα.
Τελικώς και στις δύο περιπτώσεις δεν υπηρετείται η έννοια της χειρ-αψίας. Και άλλοι τρόποι χαιρετισμών - με η χωρίς επαφή - προτάθηκαν όπως πχ. ώμος με ώμο (μάλλον προβληματική καθώς τα πρόσωπα έρχονται αρκετά κοντά) ή με τις κνήμες, σε μια μάλλον αστεία χορευτική φιγούρα που θυμίζει περισσότερο …τσάμικο, που πάλι φέρνει κοντά τα πρόσωπα ενώ συμβάλλει στην …ανισορροπία!
Κι αν ο πολύς Δρ. ’Αντονι Φαούτσι εκτιμά ότι δεν θα δώσουμε τα χέρια ποτέ ξανά, πολλοί κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι τονίζουν τη σημασία της σωματικής επαφής και του αγγίγματος και επισημαίνουν πως οι συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα.
Τόσο μεγάλη εισαγωγή για να καταλήξουμε σε μια πρόταση από αυτό το βήμα για μια νέα χειρ-αψια που προσφέρει:
Ασφαλή και ελεγχόμενη απόσταση (οι μάσκες εξυπακούονται)
Μη επαφή δακτύλων
Αυξημένη αίσθηση αφής
Ευκαιρία βλεμματικής επαφής
Αρμονική γεωμετρία
Φιλική στάση σωμάτων
Ισχυρό συμβολισμό
Πρόκειται για την διασταύρωση των εσωτερικών σημείων στο άκρο των χεριών, πίσω από τις παλάμες, υπό γωνιά 135 μοιρών (κάτι εύκολο, ανάμεσα δηλαδή στις 90 και τις 180 μοίρες). Με αυτό τον τρόπο σχηματίζεται ένα πλατύ Χ, διατηρούνται οι αποστάσεις με έλεγχο, τα σώματα είναι σε «συνομιλία», τα μάτια μπορούν να ανταλλάξουν εύκολα βλέμματα. Αυτό το σημείο δεν ακουμπάει όπως τα δάχτυλα και δεν μεταφέρει εύκολα μικρόβια.
Κυρίως όμως έρχονται σε επαφή μαλακοί ιστοί και όχι κόκκαλα, έχοντας έτσι αυξημένη αίσθηση αφής. Το σημαντικότερο στοιχείο όμως είναι το συμβολικό στοιχείο, καθώς έχουμε σε επαφή το σημείο που συμβολικά σμίγουν το αίμα τους οι αδελφοποιτοί, τα σταυραδέρφια, για να βεβαιώσουν τους ισχυρούς δεσμούς τους. Είναι το σημείο που αφουγκραζόμαστε το σφυγμό μας κι είναι επίσης το σημείο που περνάει η κερκιδική αρτηρία, η οποία ως αρτηρία επικοινωνεί με την καρδιά!
Κυρίες και κύριοι, προτείνουμε την Κερκαψία!
