Πριν από ενάμιση χρόνο, ο σεφ Ρόμπι ΜαkΚάλεϊ εγκατέλειψε τις πολυτελείς κουζίνες μερικών από τα καλύτερα εστιατόρια του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας για να μαγειρέψει σε ένα απομακρυσμένο ιρλανδικό εξοχικό σπίτι σε έναν βράχο με θέα τον Ατλαντικό.
Το χαμηλό, ασβεστωμένο κτίριο με την οροφή από πλάκες, που περιβάλλεται από άδεια πράσινα χωράφια, μίλια μακριά από την πλησιέστερη πόλη, μοιάζει με τον ορισμό της αγροτικής Ιρλανδίας.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται οι Βράχοι του Μοχέρ. Αυτό το δραματικό, ανεμοδαρμένο τοπίο που χαράσσεται από άγριους ωκεανούς βρίσκεται στο δυτικότερο άκρο της Ευρώπης και έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες. Στα βόρεια βρίσκεται το παραθαλάσσιο χωριό Ντούλιν, γνωστό για την παραδοσιακή μουσική του σκηνή.
Αν και δημοφιλές στους τουρίστες, το σκηνικό μακριά από τον κόσμο και η ρουστίκ εμφάνιση του εξοχικού απέχουν πολύ από το περιβάλλον των καλών εστιατορίων με τα λευκά λινά τραπέζια. Οι ακριβοπληρωμένοι θαμώνες και οι fashionistas δεν υπάρχουν πουθενά.
Και όμως, μέσα σε λίγους μήνες από τότε που ο ΜακΚάλεϊ και η σύζυγός του, Σόφι, άνοιξαν το Homestead Cottage στην κομητεία Κλερ, ο οδηγός Michelin του έδωσε ένα αστέρι, ενώ άλλοι το χαρακτήρισαν ως το καλύτερο εστιατόριο στην Ιρλανδία - ισχυρός έπαινος σε μια χώρα γνωστή για τη γαστρονομική αριστεία της. Το βουκολικό περιβάλλον δεν έχει κάνει κακό στο εστιατόριο, με τον Michelin να το χαρακτηρίζει «σίγουρα το πιο αγροτικό» από όσους έλαβαν αστέρι τελευταία, ενώ σημειώνει τα «υπέροχα ιρλανδικά προϊόντα» που βρίσκονται στο επίκεντρο του μενού του.
Πρόκειται για ένα επίτευγμα που γίνεται ακόμη πιο αξιοσημείωτο δεδομένης της αβεβαιότητας της βιομηχανίας εστιατορίων στην Ιρλανδία και σε πολλές άλλες χώρες τα τελευταία χρόνια, με τη μοίρα πολλών να κρέμεται από ένα γκρεμό, εξίσου ιλιγγιώδη όπως του κινηματογραφικού τοπίου στο οποίο βρίσκεται το Homestead Cottage.
Μια νέα πρόκληση
Ο ΜακΚάλεϊ ζει στα δυτικά της Ιρλανδίας από το 2013, αλλά θα ήταν άδικο να τον αποκαλέσουμε «εισβολέα», όπως είναι γνωστοί εδώ οι ξένοι.
Η μητέρα του κατάγεται από την περιοχή και ο παππούς του ήταν ανεξάρτητος γαλακτοπαραγωγός εδώ. Ο ίδιος λέει ότι πάντα ένιωθε «ένα είδος έλξης για την Κομητεία του Κλερ».
Αφού εκπαιδεύτηκε στη Βασιλική Ακαδημία Μαγειρικών Τεχνών στο Λονδίνο και μαγείρεψε σε κορυφαία εστιατόρια όπως το Number One στο Εδιμβούργο και το Campagne στο Κιλκένι της Ιρλανδίας, ξεκίνησε να εργάζεται στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Gregan’s Castle Hotel στο Μπέρρεν, στην Κομητεία Κλερ, όπου τελικά έγινε επικεφαλής σεφ και γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του.
Επρεπε να φτάσει ο 2023 για να αποδεχτεί για μια νέα πρόκληση.
Ένας τοπικός επιχειρηματίας προσέφερε στο ζευγάρι τη μίσθωση του 200 ετών εξοχικού σπιτιού λιθοξόου έξω από το χωριό Ντούλιν, κοντά στους διάσημους Βράχους του Μοχέρ. Ο ΜακΚάλεϊ ήταν επιφυλακτικός. Δεν ήταν άλλος από τη Σόφι, οκτώ μηνών έγκυος εκείνη την εποχή, που είπε ότι «θα μπορούσαν κάλλιστα να το δοκιμάσουν».
Μέσα σε έξι εβδομάδες το ζευγάρι έπρεπε να στήσει και να λειτουργήσει το μέρος. Και δυο εβδομάδες πριν τα εγκαίνια έφτασε στον κόσμο η κόρη τους, Ιρις.
Διθυραμβικές κριτικές
Οι πρώτες εβδομάδες μέχρι τον Ιούλιο του 2023 ήταν ήσυχες. Μετά ήρθε μια διθυραμβική κριτική από τους Irish Times. Υστερα απ′ αυτό ο ΜακΚάλεϊ τρελάθηκε! Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2024 είχε φθάσει και το αστέρι Michelin, κάτι το οποίο σε καμία περίπτωση δεν ήταν αναμενόμενο και πόσο μάλλον τόσο γρήγορα.
Το οικολογικό αποτύπωμα του Homestead Cottage έχει να κάνει με το ότι δεν προσφέρεται μενού αλά καρτ, πράγμα που σημαίνει όσο το δυνατόν λιγότερα απορρίμματα κι επιλογές από τον κήπο των ΜακΚάλεϊ που προσφέρει σκόρδο, φασόλια και κολοκυθάκια, ενώ αν αποδώσουν οι κόποι των ιδιοκτητών τους, θα προστεθούν και σπαράγγια με την πρώτη τους καλή σοδειά.
Τι έχει σημασία για τον βραβευμένο εστιάτορα; Οτι η Ιρλανδική κουζίνα δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με το φαγητό όσο με την παραγωγή.
Αποκαλεί τα ιρλανδικά γαλακτοκομικά «προϊόν παγκόσμιας κλάσης» και πιστεύει ότι η Ιρλανδία θα πρέπει να είναι περισσότερο υπερήφανη για το βοδινό και το αρνί της.
Το εστιατόριο βρίσκεται σε μια περιοχή που ονομάζεται Μπέρρεν, με ασβεστολιθικά οδοστρώματα ηλικίας 330 εκατομμυρίων ετών, ενώ η ποικίλη χλωρίδα του έχει τη σφραγίδα του παγκόσμιου γεωπάρκου της UNESCO.
Ο ίδιος είναι τόσο μεγάλος θαυμαστής της μοναδικής γεύσης του κρέατος του Μπέρρεν που πιστεύει ότι θα έπρεπε να έχει προστατευόμενο καθεστώς «όπως το μοσχάρι Γαλικίας και το μοσχάρι Limousin», της βόρειας Ισπανίας και της κεντρικής Γαλλίας αντίστοιχα.
Αποδίδει ακόμα τα περισσότερα εύσημα για την περίφημη μαγειρική του στους προμηθευτές του.... «Εμείς απλώς τα μαγειρεύουμε στο τέλος της ημέρας», λέει.
Δύσκολοι καιροί
Δεν τον εκπλήσσει το γεγονός ότι πολλά εστιατόρια κλείνουν, κατηγορώντας την τιμή των προϊόντων, την εκτίναξη των λογαριασμών κοινής ωφέλειας και του κόστους του προσωπικού παράλληλα με τους φόρους στα τρόφιμα και το αλκοόλ. Ο κόσμος πίνει επίσης λιγότερο αυτές τις μέρες, λέει, και τα ξενοδοχεία με τη σταθερότητα των δωματίων έχουν πλεονέκτημα έναντι των αυτόνομων εστιατορίων.
Θα ήθελε η ιρλανδική κυβέρνηση να δράσει σχετικά με αυτό το πρόβλημα.
«Ο τουρισμός και η φιλοξενία στηρίζουν τόσες πολλές θέσεις εργασίας σε τόσο μεγάλο μέρος της χώρας, ιδίως σε αγροτικές περιοχές. Αν το χάσουμε αυτό, δεν μπορούμε να αντικατασταθούμε από ”αλυσίδες”», λέει.
«Το καλό φαγητό εξακολουθεί να (συνδυάζεται) με ένα είδος «λευκού τραπεζομάντιλου, αυτό το είδος της τυπικότητας», λέει ακόμα, «αλλά οι άνθρωποι που το καταλαβαίνουν, το καταλαβαίνουν πραγματικά».
Ο Ρόμπι και η Σόφι πλησιάζουν ένα χρόνο με αστέρι Michelin. Τον Φεβρουάριο, θα μάθουν αν το κράτησαν.
«Νομίζω ότι μαγειρεύουμε καλό φαγητό και ελπίζω οι άνθρωποι πίσω από το Michelin να συνεχίσουν να το εκτιμούν, αλλά δεν είμαστε πολύ κολλημένοι με αυτό», καταλήγει.
«Στο τέλος της ημέρας χρειαζόμαστε ένα εστιατόριο γεμάτο για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς και το προσωπικό μας και όχι για να έχουμε το κύρος ενός αστεριού Michelin»...
ΠΗΓΗ: Cnn