Κινέζοι αστρονόμοι διεξήγαγαν πολωσιμετρικές παρατηρήσεις πολλαπλών συχνοτήτων ενός κβάζαρ γνωστού ως 1604+159.
Τα αποτελέσματα τους δημοσιεύθηκαν στις 13 Αυγούστου στο arXiv και ρίχνουν περισσότερο φως στις ιδιότητες αυτού του κβάζαρ, συμπεριλαμβανομένης της μορφολογίας και του μαγνητικού πεδίου.
Ως κβάζαρ , σύντμηση από τη φράση QUASi-stellAR object ή QSO) στην Αστρονομία εννοείται κάθε εξαιρετικά λαμπρός και μακρινός ενεργός γαλαξιακός πυρήνας, που εμφανίζεται στο ορατό φως ως σημειακή πηγή (σαν αστέρας), παρά ως εκτεταμένο σώμα (όπως οι γαλαξίες).
Από εκεί προέρχεται και η ονομασία των κβάζαρ, αφού quasi-stellar σημαίνει «παρόμοιος με αστέρα». Μάλιστα μία αρχική απόδοση του όρου στα ελληνικά, όταν πρωτοανακαλύφθηκαν περί το 1960, ήταν ημιαστέρας.
Διακρίνονται από τους αστέρες (και έτσι ανακαλύφθηκαν) από τη μεγάλη μετατόπιση προς το ερυθρό που παρουσιάζουν τα φάσματά τους, ενώ ταυτοχρόνως αποτελούν και σημειακές ραδιοπηγές.
Παρότι υπήρχε (μέχρι τη δεκαετία του 1990) κάποια αμφιβολία ως προς τη φύση τους, όλοι σχεδόν οι αστροφυσικοί συμφωνούν σήμερα ότι αυτό που βλέπουμε ως κβάζαρ είναι μία σχετικώς πυκνή άλως υλικού που περιβάλλει την κεντρική μαύρη τρύπα μεγάλης μάζας ενός νεαρού γαλαξία.
Με στόχο να αποκτήσει περισσότερες πληροφορίες για τις ιδιότητες του 1604+159, μια ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Xu-Zhi Hu του Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Σαγκάης στην Κίνα, παρατήρησε αυτό το κβάζαρ με την American Very Long Baseline Array (VLBA) και την Very Large Array ( VLA).
Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι το 1604+159 έχει αρκετούς λοβούς και εξογκώματα, τα οποία μαζί σχηματίζουν ένα σχήμα κουκούλι. Επιπλέον, οι εικόνες δείχνουν πολλά εξογκώματα που περιβάλλουν τον πυρήνα, οι πίδακες και τα hotspots είναι προς τις άκρες του κβάζαρ. Η μεγαλύτερη δομή που ανιχνεύθηκε φτάνει περίπου τα 50 δευτερόλεπτα του τόξου.
Σύμφωνα με τη μελέτη, το 1604+159 έχει ένα παγκόσμιο ελικοειδές μαγνητικό πεδίο που εκτείνεται από τη βάση του πίδακα έως την περιοχή του εξωτερικού πίδακα. Το ελικοειδές μαγνητικό πεδίο έχει μεγάλη εσωτερική γωνία βήματος, περίπου 80 μοιρών, στο πλαίσιο ανάπαυσης πίδακα.
Η μελέτη ανίχνευσε πόλωση στον πυρήνα του 1604+159. Αυτή η πόλωση φαίνεται να είναι κανονική στα άκρα της δομής. Ωστόσο, η κλασματική πόλωση αποδείχθηκε σχετικά υψηλή - περίπου 60%. Αυτό είναι περίπου 15% υψηλότερο από αυτό του πυρήνα.
Πηγή: Phys.org