«Έβραζε» η πλατεία Συντάγματος, από τη θέρμη του ήλιου αλλά και των ανθρώπων, από κέφι και ενθουσιασμό. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το Athens Pride διοργανώθηκε στο Σύνταγμα- το φετινό του κεντρικό σύνθημα ήταν «Παρούσα» και διακύβευμά του, ο μισογυνισμός και η θηλυκότητα.
«Θέλαμε να επικοινωνήσουμε, πάντα με θετικό τρόπο, τη θεματική του μισογυνισμού, γιορτάζοντας τις θηλυκότητες», λέει ο Ραφαήλ Μπηλίδας, υπεύθυνος επικοινωνίας του Pride. «Οι θηλυκότητες δεν είναι εγγενές χαρακτηριστικό κάποιου φύλου, αν και ζούμε σε μια κοινωνία που έχει εμμονή με το φύλο και τείνει να καταπιέζει και να υποτιμά, ακόμα και να ασκεί βία, σε ότι εκλαμβάνει ως θηλυκό. Οι ζωές των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, σπάνε συτόν τον διαχωρισμό».
Ένα event που ξεκίνησε το 2005 με τη συμμετοχή λίγων, τολμηρών τότε, δεκατρία χρόνια μετά έχει μεγεθυνθεί με πρόοδο αλματώδη, γεωμετρική και αισιόδοξη. Πλέον είναι ένα από τα μεγάλα πάρτι του αθηναϊκού καλοκαιριού- χωρίς κιόλας να έχει απολέσει τις κινηματικές του διαστάσεις.
Τα τελευταία δύο χρόνια η LGBTQ κοινότητα πέτυχε σημαντικά πράγματα σε θεσμικό επίπεδο: πρώτα το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια και, πρόσφατα, το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην αναδοχή είναι δύο εξελίξεις που συντείνουν προς την κοινωνική (και ηθική) ισότητα των ανθρώπων, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού και φύλου.
Αλλά, ακόμη, παραμένει η μέρα του Athens Pride η μοναδική του χρόνου που οι LGBTQ συμπολίτες μας αισθάνονται (αρκετά) ελεύθεροι, απαλλαγμένοι από την καταπίεση που, ακόμα, κατατρέχει τη δημόσια πλευρά του βίου τους. Απομένει πολύς δρόμος να διανυθεί.
«Πρέπει κάθε φορά που βλέπουμε μπροστά μας ομοφοβικές συμπεριφορές να παίρνουμε θέση, όχι να κάνουμε τα στραβά μάτια- να την καταδικάζουμε και να την πολεμούμε, δε μπορούμε να περιμένουμε από το κράτος. Μόνο έτσι διορθώνεται η κοινωνία, από τους πολίτες», λέει ο Σταύρος, 22 χρονών. «Ο ίδιος έχω δεχτεί πολλά περιστατικά βίας στη ζωή μου, από ομάδες ανθρώπων. Είναι τόσο θαρραλέοι που σχηματίζουν ομάδες για να επιτίθενται σε μεμονωμένα άτομα- είναι και οι ίδιοι θύματα της παιδείας που έχουμε ως κοινωνία. Δε μπορείς να μιλήσεις μαζί τους, να ανοίξεις διάλογο και να τους πείσεις ότι έχουν άδικο- μπορείς όμως να μην τους φοβάσαι. Αυτή η ζωή δόθηκε στον καθένα από μας μοναδική και έχουμε την υποχρέωση και το δικαίωμα να την ζήσουμε ελεύθεροι».
Η Κατερίνα είναι 19 χρονών. «Με την αναδοχή αναγνωρίζεται θεσμικά ότι μπορώ κι εγώ να μεγαλώσω έναν άνθρωπο με τα ίδια ηθικά στοιχεία που θα τον μεγάλωνε κι ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Η οικογένεια δεν είναι απαραίτητα το σχήμα: πατέρας- μητέρα- παιδί. Όποιοι το θεωρούν αναγκαία συνθήκη κάνουν τα στραβά μάτια στις μονογονεϊκές οικογένειες, στα παιδιά που μεγαλώνουν με παππούδες και γιαγιάδες, με προβλήματα στο σπίτι ή μια ζωή στα ιδρύματα».
«Η ομοφοβία βρίσκεται παντού, έστω σε μικρή κλίμακα», λέει ο Χρήστος, 18 χρονών. «Έχω βιώσει αρκετό ρατσισμό στον εκπαιδευτικό χώρο. Γίνονται επεισόδια στα σχολεία- bullying, πέφτει και ξύλο… Κανείς δε μιλάει, όλοι κατεβάζουν το κεφάλι και αυτό είναι ξεφτίλα για το εκπαιδευτικό μας σύστημα- να νιώθει ένα παιδί σκουπίδι και έκτρωμα της κοινωνίας, να μην μπορεί να αντιδράσει. Το Athens Pride και όσοι συμμετέχουν σε αυτό δίνουν ελπίδα και, κυρίως, πολύ θάρρος σε αυτά τα παιδιά, όπως σε μένα που πήγαινα ακόμη σχολείο όταν ξεκίνησα να συμμετέχω στο Pride».
Τη Βασιλική, λεσβία, 19 χρονών την είχα συναντήσει και στο περσινό Athens Pride. «Έχουμε ακόμη αρνητικά σχόλια από περαστικούς που δεν τους αρέσει ο σκοπός του event και η LGBTQκοινότητα. Ακόμη πολύς κόσμος δεν γνωρίζει- και πρέπει να γνωρίσεις κάτι για να το αποδεχτείς. Πάντως το Pride κάθε χρονιά θα είναι καλύτερο και μαζικότερο- γιατί δημιουργείται από ανθρώπους που δουλεύοντας εθελοντικά για αυτό, γνωρίζονται, δημιουργούν σχέσεις και διεκδικούν μαζί πράγματα που έχουν να κάνουν με την αγάπη εντέλει. Και αυτό είναι αρκετό για την επιτυχία του».
