Το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Κόμματος στις ευρωεκλογές ήταν όντως δυνατό. Ωστόσο, ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλουμε προς τις χιλιάδες των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ, αλλά και προς εκείνες τις χιλιάδες της ευρύτερης κοινωνίας -που δεν ανήκουν παραδοσιακά στο ΔΗΚΟ- και επέλεξαν να μας εμπιστευτούν με την ψήφο τους. Προσωπικά, έχω επίγνωση της πρόσθετης ευθύνης που αναλαμβάνω και επαναφέρω το τρίπτυχο των προτεραιοτήτων μου.
Ευρω-τουρκικές σχέσεις: Ενόσω η τουρκική κατοχή συνεχίζεται, ο αγώνας για ελευθερία συνεχίζεται με αξιοποίηση των «όπλων» μας εντός ΕΕ μέσω μιας στρατηγικής πρόκλησης κόστους στην Τουρκία. Ως παράδειγμα αναφέρω την καταγγελία που υπέβαλα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εναντίον Τούρκων αξιωματούχων για το έγκλημα του εποικισμού στην Κύπρο. Φυσικά, το κράτος δικαίου της ΕΕ αποτελεί το εχέγγυο για λύση του Κυπριακού με αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.
Οικονομία: Στο πλαίσιο της Ευρωζώνης απαιτούνται θεσμικές αλλαγές με επίκεντρο τον πολίτη και την ευημερία του με άμεσα ζητούμενο ένα ευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων που θα προστατεύσει τον ευρωπαϊκό νότο και ιδιαίτερα την Κύπρο δημιουργώντας συνθήκες ανάπτυξης και δίκαιου ανταγωνισμού.
Απονομή δικαιοσύνης: Κάθε κράτος της ΕΕ υποχρεούται να εναρμονίζεται με τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες με ουσιαστικό και έμπρακτο τρόπο, όχι απλά νομότυπα (με υιοθέτηση των νομοθεσιών από την Βουλή). Το κράτος οφείλει να μεριμνά ώστε να διασφαλίζει στην πράξη και ανά πάση στιγμή τα αποτελέσματα που επιβάλλει μια ευρωπαϊκή νομοθεσία. Στην Κύπρο υπάρχουν περιπτώσεις που καθιστούν αναγκαία την κρατική/θεσμική παρέμβαση για ουσιαστική συμμόρφωση προς τις ευρωπαϊκές νομοθεσίες. Αναφέρω την ανάγκη για εξάλειψη των παράνομων πρακτικών και όρων που οι τράπεζες χρησιμοποιούν για δεκαετίες, την ανάγκη για προστασία των εργαζομένων και ευάλωτων ομάδων κ.ά.
Τα πιο πάνω αιτιολογούν τον σημαντικό ρόλο ενός Ευρωβουλευτή. Αλλά, ένα απλό περιστατικό –όπως το πιο κάτω– αντισταθμίζει με το παραπάνω όσα απαράδεκτα γίνονται σε προεκλογικούς και επιπλέον, απαντά αν αξίζει να είναι ένας στην πολιτική. Δύο μέρες πριν τις εκλογές, καθώς εργαζόμουν πιεστικά, χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν ένα σταθερό τηλέφωνο που δεν είχα καταχωρημένο. Κάτι μέσα μου με έσπρωξε να απαντήσω την κλήση. Ήταν μια γυναίκα, μεγαλύτερης ηλικίας, που με πονεμένη αλλά γλυκιά φωνή μου ανέφερε διστακτικά:
- Είμαι η Χρυσούλα, η γυναίκα του Βαρνάβα που χάσαμε πριν μερικούς μήνες. Σε αγαπούσε πολύ ο Βαρνάβας... Στην κηδεία του έλειπες εκτός Κύπρου. Όταν είδα το στεφάνι που έστειλες, το ξεχώρισα. Και όταν άλλα ξεράθηκαν, το δικό σου το άφησα δίπλα στο όνομα του Βαρνάβα. Νόμιζα έτσι ότι του χάιδευες το πρόσωπο, όπως όταν ήταν καλά.
Αξίζει να είναι κάποιος στην πολιτική και για λόγους ”δυσνόητους” στους Ευρωπαίους...
Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) - costas.mavrides@europarl.europa.eu