Δύο ολιγόλεπτα, χειροποίητα βίντεο -με τίτλο «Οδηγίες για το Πάσχα» και «I love Τσιόδρας»- που αναρτήθηκαν στο YouTube στις 11 και 13 Απριλίου, ήταν αρκετά για να ταράξουν ευχάριστα το ελληνικό διαδίκτυο εν μέσω πανδημίας. Η πιο διάσημη περσόνα του σατιρικού μουσικοθεατρικού σχήματος «Άγαμοι Θύται», η ανεπανάληπτη «Γριά», προσγειώθηκε αίφνης στις οθόνες της εξ αποστάσεως ζωής μας και σε μία στιγμή απόλυτης ανατροπής έκανε το χειλάκι μας να χαμογελάσει.
Με φόντο θρησκευτικές εικόνες, το αναμμένο καντηλάκι και το πιεσόμετρο και εμπροσθοφυλακή τα απολυμαντικά της, η απίθανη γιαγιά, κλεισμένη, όπως όλοι στο σπίτι λόγω κορονοϊού, επικοινωνεί με τον έξω κόσμο μέσω τηλεφώνου και μιλάει στο πρώτο επεισόδιο με τον παπά της ενορίας, λέγοντας του «εντάξει, θρησκεία. Και ο άντρας μου ο συχωρεμένος την ομάδα του θρησκεία την είχε. Αλλά άμα δεν ήτανε καλά, δεν πήγαινε στο γήπεδο, από την τηλεόραση έβλεπε το ματς».
Για να επανέλθει στο δεύτερο δριμύτερη, με το 13033, τον «άγριο, φοβιστικό» Χαρδαλιά στον οποίον έστειλε «δώδεκα ευγενικά μηνύματα» για να βγει να πάρει δύο γιαουρτάκια, αλλά αυτός δεν απάντησε και κυρίως, το ραντεβού των έξι, που η ίδια, όπως όλες οι γριές, κατά ομολογία της, δεν χάνουν με τίποτα. «Αυτός ο κύριος Τσιόρδας τι όμορφος, τις καλός, ευγενικός, μειλίχιος, ευπροσήγορος, υπέρφρων. Όλες οι γριές έχουμε γίνει γκρούπις. Τσιορδίτσες θα γίνουμε. Άμα τελειώσει αυτό το ρημάδι που περνάμε, όπου πηγαίνει θα τον ακολουθούμε. Σε όποια εκκλησία ψέλνει, sold out θα είναι» λέει γοητευμένη για τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας.
Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ψυχή του σχήματος που συνομιλεί από σκηνής επί τόσα χρόνια με την εθνική μας μελαγχολία, στέλνει ανταπόκριση στη HuffPost από τη δική του καραντίνα για την επέτειο των τριάντα ετών (που αλλιώς τη σχεδίαζε κι αλλιώς προέκυψε), για το γέλιο που είναι ξόρκι και για τη θερμή υποδοχή που επιφύλαξε ο κόσμος στα χιουμοριστικά βιντεάκια της Γριάς στο διαδίκτυο.
-Άγαμοι Θύται τριάντα χρόνια;
Ναι, στις 18 Οκτωβρίου 2020 κλείνουμε την τριαντακονταετία από την πρώτη παράσταση.
-Πώς προέκυψε η ιδέα με τα βίντεο στο YouTube;
Προγραμματίζαμε, ήδη από τον περασμένο Οκτώβρη, να κάνουμε το καλοκαίρι μία παράσταση με καλεσμένους όλους τους κατά καιρούς συνεργάτες μας. Αυτήν την ιδέα επεξεργαζόμουν.
Το ιστορικό κομμάτι των Αγάμων δεν είναι γνωστό -πώς δημιουργήθηκε το σχήμα, πώς εξελίχθηκε η διαδρομή με τους περισσότερους από εβδομήντα ανθρώπους όλα αυτά τα χρόνια (που είχαν και παύσεις, από τα τριάντα, ενεργά, με παραστάσεις είναι τα 19-20, οι παύσεις ήταν αναγκαίες για να μην εκφυλιστεί, να μην κουραστεί, να μην κουραστούμε).
Το αρχειακό υλικό που έχω, αποσπάσματα από παραστάσεις -κάποιο από το υλικό, δεν είμαι και επιμελής- είχα σκεφτεί να ανέβει σε ένα δικό μας κανάλι στο διαδίκτυο, κυρίως για τις νεότερες γενιές, για να μάθουν περί τίνος πρόκειται. Όπως και στοιχεία για την ιστορία των Αγάμων. Για λόγους καταγραφής. Παλιότερα θα λέγαμε, ας βγάλουμε ένα λεύκωμα.
Και τώρα, με την επιβολή των περιοριστικών μέτρων, βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ. Το κανάλι στο YouTube, το Άγαμοι Θύται Channel, το συζητάω εδώ και πέντε χρόνια, για να καταλάβεις. Κάπως έτσι μου ήρθε και η ιδέα: Δεν ξεκινάω με τη γιαγιά να μιλάει για όλο αυτό που ζούμε σήμερα; Γιατί είναι και ένας τρόπος επικοινωνίας. Παραστάσεις δεν έχουμε. Ας αρχίσουμε να επικοινωνούμε ως youtubers. Ξεκίνησα με τη γιαγιά, μέχρι να αρχίζω να βάζω σιγά σιγά έναν έναν τους Άγαμους να συνομιλούν μαζί της, ανεβάζοντας ένα βίντεο την εβδομάδα. Με αυτή τη συχνότητα. Όσο έχω κουράγιο.
-Πού βρίσκεις τη διάθεση, το κέφι, τη νηφαλιότητα μέσα σ’ αυτή την ασφυκτική συνθήκη, να στήσεις και να παίξεις μια κωμική ιστορία;
Το ερώτημα -γιατί το κάνεις- μπαίνει κι όταν είσαι καλά, υπό κανονικές συνθήκες. Δεν είναι φυσιολογικό όλο αυτό (γέλια). Είναι η πετριά του καθενός. Η διαδικασία είναι ίδια με τις κανονικές εποχές. Απλώς στην προκειμένη περίπτωση έχεις ένα επιπλέον κίνητρο, εσωτερικό, προσωπικό εννοώ, να παρηγορηθείς και να ξορκίσες όλο αυτό από μέσα σου. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ενδεχομένως, αν βρει και αποδέκτες, μπορεί να λειτουργήσει το ίδιο παρηγορητικά για τον θεατή.
Η διαδικασία, καθώς ψάχνεις να βρεις το αστείο βλέποντας την πραγματικότητα μέσα από αυτό το πρίσμα το περίεργο, το παραμορφωτικό, λειτουργεί -εφόσον το πετύχεις- λυτρωτικά. Η μεγαλύτερη στενοχώρια είναι να δώσεις κάτι και να μην σε ικανοποιεί. Να σκέφτεσαι, μα δεν είναι αυτό που θέλω να πω, δεν είναι αστείο.
-Πόσος χρόνος απαιτείται γι΄ αυτό που εμείς βλέπουμε σε μια στιγμή;
Δεν μπορώ να το υπολογίσω. Για να επεξεργαστώ την ιδέα και να κάνω τρία τρίλεπτα έχω ξοδέψει έναν μήνα (μιλώντας για όλη τη διαδικασία -και το τεχνικό μέρος). Και κυρίως, μέχρι να διατυπωθεί ο λόγος. Και τις παραστάσεις των Αγάμων έτσι τις έκανα. Όταν πρωτοξεκίνησα ήμουν μόνος με τη βοήθεια του Γιώργου Σκαμπαρδώνη στα κείμενα -δεν υπήρχε άλλος. Με τέσσερις τραγουδιστές και έξι άτομα ορχήστρα. Επί έναν χρόνο έπαιζα μόνος μου. Άρχισα να το διευρύνω με συνεργάτες σε όλα τα πεδία σταδιακά. Εν ολίγοις, ο χρόνος είναι σχετικός. Χρειάζεσαι ένα είδος απόσταξης για να συμπυκνώσεις ένα ολόκληρο θέμα σε λίγες φράσεις ή πολλές φορές ακόμη και σε μία ατάκα, έτσι ώστε να είναι πυκνό και όχι φλύαρο.
Όταν ξεκινήσαμε, που ήταν ήσυχες εποχές, το φθινόπωρο του 1990 -τους πρώτους μήνες δεν πήγαινε και καλά, ήταν ένα καινούργιο πράγμα, παίζαμε με λίγους θεατές- κάναμε το μεγάλο μπαμ, με το παραλήρημα της Γριάς (η οποία υπάρχει από την πρώτη μέρα των Αγάμων), όταν έγινε η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 1991 με τον πατέρα Μπους. Στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, που ήταν και ο πρώτος τηλεοπτικός πόλεμος και παρακολουθούσαμε από τις οθόνες κλεισμένοι στα σπίτια μας τους βομβαρδισμούς της Βαγδάτης. Σ’ αυτές τις συνθήκες αναδείχτηκε η γιαγιά και έγινε δημοφιλής. Ξαναγύρισα στην πρώτη μέρα των Αγάμων κάνοντας τώρα τη γιαγιά.
-Πάντως η υποδοχή του κόσμου είναι θερμή.
Είναι πολύ σημαντικό! Σαν να λέμε ότι γέμισε το θέατρο ή η μουσική σκηνή. Δεν περίμενα τόσο μεγάλη ανταπόκριση. Εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι παραγωγές καινούργιες δεν υπάρχουν, ο κόσμος όλη την ημέρα παρακολουθεί ειδήσεις που δεν είναι ευχάριστες, οπότε είχε ανάγκη να χαμογελάσει λίγο το χειλάκι του. Κι αν είναι και καλής ποιότητας το χιούμορ, όπως θέλω να είναι, λίγο υπαινικτικό και όχι επιθετικό, λειτουργεί όπως είπα και πριν παρηγορητικά.
-Και μετά τον Τσιόδρα, τον Χαρδαλιά και την Εκκλησία, ποιο άλλο υλικό μέσα σ’ αυτή την τρέλα μπορεί να τροφοδοτήσει την έμπνευση;
Υλικό υπάρχει. Πάντα το θέμα δεν είναι το τι, αλλά το πώς θα το διαχειριστείς, πώς θα το διατυπώσεις.
-Τι να περιμένουμε;
Για το Πάσχα ετοιμάζουμε ένα εορταστικό επεισόδιο, όπου η γιαγιά μέσω skype θα συναντηθεί με τους τραγουδιστές των Αγάμων.
Εύχομαι καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση, με προσοχή και να κάνουμε υπομονή και κουράγιο, γιατί αν συνεχίσουμε έτσι θα τα πάμε εν τέλει καλά.
Μετά έχουμε άλλον μεγάλο αγώνα, πώς θα ξαναστήσουμε τη χώρα.