Το 1998 η ταινία «Έχεις μήνυμα στον υπολογιστή σου» δημιουργεί ατελείωτες ουρές έξω από τους κινηματογράφους. Το διαδικτυακό ειδύλλιο που ξεκινάει με την ιδιοκτήτρια ενός μικρού βιβλιοπωλείου, την Κάθλιν Κέλι (Μεγκ Ράιαν) και τον ιδιοκτήτη μιας μεγάλης αλυσίδας βιβλιοπωλείων, τον Τζο Φοξ (Τομ Χανκς) κάνει τους σινεφίλ να παραληρούν και να ονειρεύονται έναν κόσμο ξεχωριστό με διαφορετική συναισθηματική προσέγγιση. Η ιστορία όπως εξελισσόταν στην ταινία είχε ρομαντισμό και ειλικρινή συναισθήματα. Κανένας από τους δύο πρωταγωνιστές δεν γνώριζε τι επαγγέλλεται ο άλλος, ούτε πως είναι εμφανισιακά. Το οξύμωρο, που έκανε φυσικά τους θεατές να αγωνιούν για την εξέλιξη της σχέσης, είναι ότι είχαν συναντηθεί στην πραγματική ζωή - χωρίς φυσικά να γνωρίζουν ότι επικοινωνούν διαδικτυακά - και μεταξύ τους είχε αναπτυχθεί ένα μίσος. Στις περιπτώσεις αυτές όμως η αγάπη πάντα νικάει και η ταινία τελείωνε με το ζεύγος να απολαμβάνει μια ηλιόλουστη μέρα στο Σέντραλ Πάρκ της Νέας Υόρκης.
Είκοσι έξι χρόνια μετά το διαδίκτυο έχει αλλάξει μορφή και οι σχέσεις που αναπτύσσονται - όταν αναπτύσσονται - έχουν φωνή, εικόνα (συχνά επεξεργασμένη) και στρατηγική μια και οι περισσότεροι ξέρουν πως να διαχειριστούν τέτοιου είδους επαφές, πως να βάλουν όρια ή να τα ξεπεράσουν εάν υπάρχει αμφότερο ενδιαφέρον. Με την απεριόριστη δυνατότητα που μας δίνει το διαδίκτυο να γνωρίσουμε κόσμο στην άλλη άκρη της γης αυξάνονται και οι επιλογές όσων αναζητούν μια διαδικτυακή σχέση. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ανθρώπων που έχουν βρει το άλλο τους μισό μέσα από το Facebook, το Instagram ή άλλες εφαρμογές που στοχεύουν στην… ανακάλυψη «ιδανικών συντρόφων». Συχνά οι σχέσεις μέσω διαδικτύου εξιδανικεύονται για τον απλούστατο λόγο, ότι όσοι εμπλέκονται σε αυτό μπορούν να πάρουν τον χρόνο τους, να μιλήσουν όποτε θέλουν, να αποστασιοποιηθούν, να σκεφτούν τι είδους απαντήσεις θα δώσουν και να δημιουργήσουν το τέλειο προφίλ. Όλα αυτά μέχρι να συναντηθούν από κοντά γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να συναντηθούν και τότε οι μάσκες - αν υπάρχουν - πέφτουν.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη δύναμη της εικόνας. Είτε διαδικτυακά, είτε δια ζώσης, η εμφάνιση - εικόνα παίζει μεγάλο ρόλο, τουλάχιστον στην πρώτη επαφή. Ακόμα κι αν στην πορεία μιας γνωριμίας η εμφάνιση αποκτήσει δευτερεύουσα σημασία ή και μηδαμινή, η πρώτη εικόνα είναι αυτή που σηματοδοτεί και την πρώτη κίνηση. Η μεγάλη διαφορά όμως μεταξύ των σχέσεων δια ζώσης ή διαδικτυακών είναι στην πληροφόρηση που υπάρχει μεταξύ των δύο ατόμων. Στις διαδικτυακές συναναστροφές οι πληροφορίες που μπορεί να συλλέξει κάποιος είναι τόσες πολλές που εάν συναντούσε το ενδιαφερόμενο άτομο σε φυσικό περιβάλλον θα έπρεπε να το είχε συναναστραφεί τουλάχιστον δέκα φορές. Μέσω του διαδικτύου χάνεται η μαγεία της ανακάλυψης, το ενδιαφέρον που αναπτύσσεται σιγά – σιγά, το στάδιο της προσπάθειας και του φλερτ.
Η νέα γενιά έχει ανάγκη να επικοινωνήσει, να εκφραστεί, να δηλώσει συναισθήματα, αλλά δεν γνωρίζει άλλον τρόπο. Συναντούν άτομα στο Πανεπιστήμιο, στη δουλειά, στις παρέες, στο μπαρ, αλλά δυσκολεύονται να πλησιάσουν και να δείξουν το ενδιαφέρον τους. Προτιμούν η αρχική επικοινωνία να γίνεται μέσω διαδικτύου. Ανταλλάσσουν μηνύματα, εικόνες κι έπειτα συναντιούνται. Το διαδίκτυο είναι ο εύκολος τρόπος, που μπορεί να κάνει την κατάκτηση πιο εύκολη και την απόρριψη πιο αμελητέα. Κι όταν επιτέλους συναντιούνται από κοντά, αποδέχονται ο ένας τον άλλον και «επισημοποιούν» τη σχέση τους, τότε έχουν ανάγκη να το δηλώσουν… πάλι διαδικτυακά.
Υπάρχει η αντίληψη ότι τα ζευγάρια που εμφανίζουν τη σχέση τους στα κοινωνικά δίκτυα το βλέπουν σαν ένα μέσο επισφράγισης της αγάπης τους. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν μέσα από τις εικόνες που μοιράζονται με τους άλλους. Η φωτογραφία λειτουργεί σαν μια σφραγίδα επιβεβαίωσης όσων βιώνουν και αισθάνονται… κι αυτό δεν είναι καινούριο.
Το 1977 η συγγραφέας Σούζαν Σόνταγκ στο βιβλίο «Στη φωτογραφία» είχε γράψει «Όλα υπάρχουν για να τελειώσουν στη φωτογραφία». Τα ζευγάρια ή οι οικογένειες φωτογραφίζονταν για να δηλώσουν στιγμές ευτυχίας, ανεμελιάς και πάλι τις έδειχναν σε φίλους τους. Η διαφορά είναι ότι σήμερα, ανάλογα με το πόσο ανοικτός είναι ο διαδικτυακός μας κύκλος οι φωτογραφίες μπορεί να ταξιδεύουν σε δεκάδες, εκατοντάδες ή χιλιάδες άτομα.
Μπορεί σήμερα η αγάπη να μην αναπτύσσεται με .. τα χτυποκάρδια του πρώτου ραντεβού, μπορεί τα παιχνίδια των σχέσεων να γίνονται πιο σύντομα και πιο ωμά. Oμως υπάρχουν. Όσο και αν αλλάζουν οι τρόποι επικοινωνίας και προσέγγισης, θα υπάρχει πάντα αυτή η ανάγκη της μοιρασιάς των συναισθημάτων με ένα άλλο πρόσωπο διαδικτυακά ή μη. Απόδειξη; Τα εκατοντάδες μπουκέτα που πωλούνται στα ανθοπωλεία, τα χιλιάδες σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς, τα κατακόκκινα κουτιά μπισκότων και όλα τα εστιατόρια των οποίων οι κρατήσεις εκτοξεύονται την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ναι, υπάρχει αγάπη, απλά κάθε εποχή τη ζει διαφορετικά.