Ας είμαστε ειλικρινείς.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ζούμε την πιο αμήχανη ”σχέση”. Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και την Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση. Από τη μία, έχουμε τον Άγιο Βαλεντίνο, τον ”προστάτη” των ερωτευμένων. Που κάθε 14 Φεβρουαρίου μας αναγκάζει να τρέχουμε να βρούμε λουλούδια, σοκολατάκια και δώρα (μην ξεχάσεις και τη σαμπάνια, ε;) για να αποδείξουμε την αγάπη μας. Κι από την άλλη, τη δική μας παράδοση, που κοιτάει αυτό το πανηγύρι και λέει: ″Συγγνώμη, αλλά ποιος είναι αυτός ο κύριος; Δεν τον ξέρουμε!”.
Γιατί, για να είμαστε ξεκάθαροι, ο συγκεκριμένος Άγιος ως προστάτης των απανταχού ερωτευμένων δεν υπάρχει στο ορθόδοξο ημερολόγιο. Αποτελεί δάνειο από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, Όχι, δεν είναι ότι εμείς τον “ξεχάσαμε”. Απλώς, η Ορθοδοξία έχει πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί. Έχει Αγίους που έκαναν θαύματα, που μαρτύρησαν, που έζησαν με νηστεία και προσευχή. Που δίδαξαν την αγάπη. Την πραγματική αγάπη και τον έρωτα. Δεν έχει Αγίους που σου λένε ”αγόρασε κόκκινα τριαντάφυλλα και δείξε πόσο ερωτευμένος είσαι”. Γιατί, η αγάπη, δεν αποδεικνύεται με λουλούδια και σοκολάτες. Αποδεικνύεται όταν ο άλλος σηκώνεται στις 3 το πρωί να σου φτιάξει χαμομήλι επειδή έχεις πυρετό.
Αλλά η αγορά και το marketing σήμερα απαιτεί αφορμές για να αυξηθεί η κατανάλωση, Ακόμα, κι αν θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και τους Αγίους για τον σκοπό αυτό. Έτσι ο Άγιος Βαλεντίνος “επιστρατεύεται”. Έχει στήσει το δικό του show, και κάθε χρόνο οι ανθοπώλες, οι ζαχαροπλάστες και οι εστιάτορες τρίβουν τα χέρια τους. ”Η αγάπη περνάει από το στομάχι”, λένε, κι εσύ καταλήγεις να πληρώνεις ένα δείπνο που κοστίζει όσο ο μισός σου μισθός. Και μένεις και νηστικός γιατί το κυρίως πιάτο είναι 3 πιρουνιές. Και κάπου εκεί, η λογική σε κοιτάει με σηκωμένο φρύδι και λέει: ”Άκου να δεις. Αν είναι να ξοδέψεις τόσα λεφτά, πήγαινε να τα δώσεις σε φτωχούς. Εκεί να δεις αγάπη!”.
Και έχει κι ένα δίκιο, να σου πω την αλήθεια. Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, η πραγματική αγάπη δεν χρειάζεται γιορτές και αφορμές. Δεν χρειάζεται κόκκινες καρδούλες και τραγούδια του Barry White. Η παράδοση μας μιλάει για αγάπη που είναι θυσία, συγχώρεση, υπομονή. Αγάπη που κρατάει 365 μέρες τον χρόνο, όχι μόνο μία μέρα που η αγορά αποφάσισε να βαφτεί κόκκινη.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κοίτα γύρω σου. Πόσοι από αυτούς που γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο θυμούνται πως ο έρωτας δεν είναι μόνο μια λουλουδένια κάρτα, αλλά κάτι βαθύτερο; Η Ορθοδοξία μας μιλάει για τον έρωτα ως εικόνα της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό. Ένας έρωτας που δεν είναι εγωκεντρικός, αλλά δοτικός. Ένας έρωτας που διαρκεί και που δεν εξαρτάται από το πόσο ακριβό είναι το δώρο που θα πάρεις.
Και να σου πω και κάτι ακόμα που δεν το σκέφτεσαι όταν τρέχεις στα ανθοπωλεία; Η Ορθοδοξία δεν είναι κατά της αγάπης. Ίσα-ίσα, την εξυψώνει. Την αγιάζει. Αλλά η αγάπη δεν είναι μια μέρα τον χρόνο, γεμάτη κόκκινα μπαλόνια και ρομαντικά δείπνα. Είναι η καθημερινότητα. Είναι να αντέχεις τα δύσκολα, να υπομένεις τις διαφορές, να συγχωρείς και να αγαπάς ακόμα κι όταν ο άλλος δεν είναι ”γιορτινός”.
Τι άλλο δεν σου λένε στις διαφημίσεις; Ότι ο Άγιος Βαλεντίνος είναι μια ωραία αφορμή, αλλά τίποτα παραπάνω. Δεν θα κρατήσει τη σχέση σου αν παραπαίει, δεν θα την κάνει πιο βαθιά και ουσιαστική. Αυτό είναι δική σου δουλειά. Οπότε, άσε τα μπαλόνια και τα σοκολατάκια, και σκέψου: η αγάπη σου είναι της στιγμής ή της αιωνιότητας;
Οπότε, την επόμενη φορά που θα σκεφτείς να γιορτάσεις τον Άγιο Βαλεντίνο, κάνε το με μέτρο. Αγόρασε τα λουλούδια, πες το ”σ′ αγαπώ”, αλλά θυμήσου: η αγάπη δεν χρειάζεται καρδούλες από ζάχαρη. Χρειάζεται καρδιά. Και αυτή, ευτυχώς, δεν πουλιέται στο εμπόριο. Ανήκει μόνο σε σένα και σε εκείνον που τη δέχεται.
Γιατί η αγάπη δεν είναι μια μέρα τον χρόνο, γεμάτη κόκκινα μπαλόνια. Είναι η καθημερινότητα, να αντέχεις τα δύσκολα, να συγχωρείς και να αγαπάς ακόμα κι όταν ο άλλος δεν είναι ”γιορτινός”.