Αποτελεί μία χιλιοειπωμένη έκφραση και επιδίωξη. Η έξοδος στις αγορές και η ωφέλεια από αυτή για την μία χώρα είναι βασικό κομμάτι κάθε πολιτικής ομιλίας. Ενώ η έξοδος της Ελλάδας από το τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης τον Αύγουστο αποτελεί ορόσημο για την ελληνική κυβέρνηση και τους ευρωπαίους πιστωτές της, η μέρα αντιμετωπίστηκε ως συμβολική από τις διεθνείς αγορές, ενώ οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι απαιτούνται αρκετές μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της ελληνικής οικονομίας. Οι αγορές προσφέρουν άμεσα χρήματα σε μία χώρα αλλά της δημιουργούν και υποχρεώσεις. Οι αγορές είναι πέρα από πολιτικές και σκανδαλοθηρίες. Είναι μία ρεαλιστική οικονομική εικόνα της χώρας και της εμπιστοσύνης και των προσδοκιών που έχουν για αυτή οι επενδυτές.
Για να βγει μια χώρα στις αγορές πρέπει να προχωρήσει στην έκδοση ομολόγου. Η Ελλάδα λοιπόν ζητάει ένα δάνειο από ιδιώτες οι οποίοι θα πάρουν τόκο για να δανείσουν τα χρήματα. Ο τόκος είναι μία ανταμοιβή για τα λεφτά που έχουν δώσει και προσδοκούν να πάρουν στη λήξη. Το επιτόκιο που θα πετύχει μια χώρα σχετίζεται άμεσα με την φερεγγυότητα της. Με απλά λόγια αν η οικονομία πηγαίνει καλά, η χώρα παίρνει καλή βαθμολογία από τους οίκους αξιολόγησης και έτσι οι ιδιώτες αγοράζουν το ομόλογο με χαμηλό επιτόκιο πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να χάσουν τα χρήματά τους. Αντιθέτως η αβεβαιότητα για την πορεία μιας χώρας αυξάνει το ρίσκο τους και έτσι θέλουν παραπάνω ανταμοιβή για τα χρήματα που δανείζουν μίας και κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματα τους αν τα πράγματα δεν κυλήσουν καλά στο μέλλον.
Η ελληνική αγορά ομολόγων δεν φαίνεται να «γιορτάζει» το τέλος των προγραμμάτων προσαρμογής, παραμένοντας κυρίως αμετάβλητη. Οι αποδόσεις των ελληνικών 10ετών ομολόγων υποχώρησαν στο 4,07%, αλλά παρέμένουν σε υψηλά ιστορικά επίπεδα κατά γενική ομολογία. Η απόδοση του πενταετούς ομολόγου ανήλθε σε 3,318%, ενώ η απόδοση των 7ετών ομολόγων ανήλθε σε 3,881%, έχοντας αυξηθεί σημαντικά.
Οι αγορές κατά ομολογία είναι πολύ αυστηρότεροι κριτές από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ σε σχέση με την απροθυμία μίας κυβέρνησης να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις. Το όμορφο για κάποιους με τις αγορές είναι η αποδέσμευση από ιδεολογίες, πολιτικές σκοπιμότητες κτλ. Μπορεί να είναι κυνικό αλλά νοιάζονται μόνο για το κέρδος και εξετάζουν κάθε δεδομένη στιγμή με αντικειμενικούς όρους την πορεία και την δυναμική μίας οικονομίας. Και αυτή η ουδετερότητα μπορεί να χρησιμέψει σε μία ρεαλιστική αδογμάτιστη απεικόνιση της εθνικής οικονομικής κατάστασης. Ανεξάρτητα με αν κάποιος συμφωνεί η διαφωνεί με τη φιλοσοφία δημιουργίας των αγορών πρέπει να καταλάβει ότι έχει να κάνει με έναν άχρωμο κριτή που σίγουρα δεν θα χαριστεί αλλά ούτε θα εξαγοραστεί…