Ο Βασίλης Ποδαράς άρχισε να παίζει ντραμς σε ηλικία δέκα ετών και στη συνέχεια ήταν το όργανο που σπούδασε στο πλαίσιο των σπουδών του στην jazz στο μουσικό τμήμα του Ιονίου Πανεπιστημίου. Οντας φοιτητής ακόμα άρχισε την επαγγελματική ενασχόληση του με την μουσική ως μέλος των Baby Trio του – εκ των καθηγητών του στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο - Γιώργου Κοντραφούρη, του project στο οποίο ο κορυφαίος Έλληνας jazz πιανίστας αντί για το βασικό όργανο του παίζει Hammond organ.
Στη συνέχεια σχημάτισε με τέσσερις συμφοιτητές του τους Next Step Quintet που πλέον έχουν μετονομαστεί σε απλά Next Step με τους οποίους έχει μέχρι τώρα κυκλοφορήσει δύο δίσκους ενώ παράλληλα έχει συνεργαστεί, δισκογραφικά και συναυλιακά, με πολλούς σημαντικούς Έλληνες και μη μουσικούς, στην πρώτη περίπτωση όχι μόνον της jazz μα και άλλων ιδιωμάτων.
Στα τριάντα του πλέον αποφάσισε να προχωρήσει στην δημιουργία ενός προσωπικού δίσκου και έτσι σήμερα κυκλοφορεί από την έγκριτη ανεξάρτητη εταιρεία Puzzlemusik σε μορφή CD αλλά και ψηφιακά σε όλα τα online καταστήματα το «Drums To Heal Society». Ως Billy Pod σε αυτό ο νεαρός μουσικός, εκτός φυσικά από το να παίζει ντραμς, έχει συνθέσει και την πλειοψηφία των κομματιών. Με τον κιθαρίστα Μιχάλη Τσιφτσή και τον κοντραμπασίστα Κίμωνα Καρούτζο να συναπαρτίζουν το γκρουπ του και την σύμπραξη εκλεκτών jazz ομότεχνων του όπως ο προαναφερθείς Γιώργος Κοντραφούρης, ο επίσης πιανίστας και συνεργάτης του στους Next Step Γιάννης Παπαδόπουλος, ο τυπικά κιθαρίστας Γιάννης Αναστασάκης που όμως στην περίπτωση αυτή χειρίζεται ηλεκτρονικές πηγές παραγωγής ήχου και ο επίσης εξαίρετος ντράμερ Στέφανος Χυτήρης δημιούργησε ένα album σαφώς jazz καταβολών αλλά και απολαυστικά πολυσυλλεκτικό. Απόδειξη η διασκευή του ποπ τραγουδιού «Limit To Your Love» στο οποίο συνεργάστηκε με την θαυμάσια τραγουδοποιό και ερμηνεύτρια Katerine Duska και έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις αποτελώντας επιπλέον αξιοσημείωτη ραδιοφωνική επιτυχία.
Το album αυτό συνιστά την αρχή και μιας προσωπικής πλέον διαδρομής σου ή απλά ήταν κάτι που ένιωσες την επιθυμία να κάνεις και το έκανες;
Είναι αφενός μια επιθυμία που ωρίμαζε μέσα μου αρκετό καιρό και αφετέρου η αρχή μιας νέας διαδρομής. Είναι αρκετά διαφορετικό το να κάνεις έναν δίσκο ως leader (σε αντίθεση με το να συμμετέχεις σε έναν κάποιου άλλου μουσικού) καθώς αναλαμβάνεις πλήρως όλη την ευθύνη αλλά μάλλον αυτό είναι και το συναρπαστικό.
Ήταν το ότι δεν σε κάλυπταν οι Next Step και οι υπόλοιπες δραστηριότητες σου ή το ότι ήθελες να εκφράσεις πράγματα που δεν μπορούσες σε αυτές η αιτία για να προχωρήσεις στην δημιουργία του;
Ούτε το ένα ούτε το άλλο, απλά ένιωσα την ανάγκη να συνθέσω, να παίξω και να ηχογραφήσω μουσική με τον δικό μου τρόπο και τη δική μου αισθητική. Το θεώρησα μεγάλη πρόκληση και θεωρώ πως έμαθα και μαθαίνω πολλά χάρη σε αυτό.
Συνθετικά εκφραζόσουν ήδη και στους Νext Step ή είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που το κάνεις;
Οι Next Step είναι συγκρότημα με όλη τη σημασία της λέξης. Συνθετικά έχω συνεισφέρει ίσως τα λιγότερα κομμάτια αλλά ταυτόχρονα θεωρώ ότι κάθε κομμάτι αποκτά μια χαρακτηριστική συνθετική και ενορχηστρωτική κατεύθυνση καθώς όλα διαμορφώνονται από κοινού πάνω στην βασική σύνθεση που θα φέρει κάποιος από εμάς. Αυτό θεωρώ ότι είναι κάτι που εκφράζει τον ήχο και την συνολική κατεύθυνση των Next Step, μουσικά και ιδεολογικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το «Connection» το οποίο υπάρχει στον πρώτο δίσκο μας αλλά το συμπεριέλαβα και στον προσωπικό μου σε μιαν εντελώς διαφορετική εκτέλεση.
Βασική επιδίωξη σου ήταν να κάνεις ένα album που να εκκινεί και να έχει φυσικά ως επίκεντρο τα ντραμς αλλά ταυτόχρονα να διαθέτει και την μεγαλύτερη δυνατή ποικιλία κατευθύνσεων;
Βασική επιδίωξη μου ήταν να κάνω ένα album με ενιαίο ήχο μέσα από την συνύπαρξη διαφόρων ιδιωμάτων και στιλ. Το θεωρώ προφανές - αλλά όχι απαραίτητα κακό! - για έναν μουσικό (και ειδικά ντράμερ) να κάνει έναν δίσκο με επίκεντρο το όργανο του. Τα ντραμς πιστεύω ότι πλέον, ούτως ή άλλως, διαμορφώνουν τον ήχο της σύγχρονης μουσικής.
Κάνω λάθος ή και η προσέγγιση σου στο παίξιμο είναι διαφορετική αυτή τη φορά από ό,τι μέχρι τώρα;
Δεν θα έλεγα πως είναι «διαφορετική». Θα την χαρακτήριζα πιο στοχευμένη καθώς επιδίωξα να έχω τον ήχο που με εκφράζει, τόσο μεμονωμένα όσο και εντός του συνόλου.
Ποιος είναι αλήθεια ο ένας ξένος ντράμερ – και ίσως και ο ένας Έλληνας, αν υπάρχει – που διαπιστώνεις ο ίδιος ότι αποτελεί την σημαντικότερη επιρροή σου εκτελεστικά;
Ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω ντραμς ήταν ο Γιώργος Τρανταλίδης όταν τον είδα να παίζει ζωντανά με τους Socrates σε ηλικία δέκα ετών. Αργότερα σπούδασα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο με τον Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη. Θεωρώ μεγάλη μου επιρροή τον Tony Williams, κυρίως ως προς το μοναδικό όραμα του στα ντραμς. Διαμόρφωσε μια πρωτοποριακή αισθητική έχοντας πολλά στοιχεία από την free jazz, την fusion αλλά και την παράδοση του bebop και hard bop drumming.
Κρίνοντας από δυο – τρία συγκεκριμένα κομμάτια σε ενδιαφέρει αρκετά και η πειραματική διάσταση των ντραμς, έτσι δεν είναι; Μίλησε μου λίγο για αυτή την διάθεση σου που δεν την διαθέτουν όλοι οι μουσικοί, ανεξαρτήτως οργάνου και, ειδικά οι ντράμερ, ακόμα πιο σπάνια.
Θεωρώ ότι είναι σημαντικό ως μουσικοί, πέραν από το στιλ, ακόμα και το ίδιο το ιδίωμα, που επιλέγουμε να μελετάμε και να παίζουμε, να εξερευνούμε μουσικά πεδία όπου τα όρια δεν είναι εμφανή. Αυτό δίνει μια άλλου είδους ελευθερία, εμένα προσωπικά με βοηθάει να βγαίνω από τα στεγανά που ενδεχομένως κάθε ιδίωμα και στιλ μπορεί να έχει.
Αυτή η πιο ερευνητική πλευρά σου έχει να κάνει και με το ότι, μαζί πάντα με τον ιδρυτή του σχήματος Χρήστο Αλεξόπουλο, συναποτελείς την τελευταία εκδοχή των 3rd Man Element;
Ως 3rd Man Element έχουμε κάνει αρκετές εμφανίσεις, αν και είμαι καινούριος σε αυτό το project. Πάντα όμως μου άρεσε να παίζω πιο ανοιχτά και να δοκιμάζω τον εαυτό μου σε περιβάλλοντα free και experimental jazz. Θεωρώ ότι η ποικιλία των projects που έχω παίξει κατά καιρούς με έχει βοηθήσει σε αυτό.
Το «Billy Pod» με την συμμετοχή του Γιώργου Κοντραφούρη είναι ένας φόρος τιμής σε έναν από τους δασκάλους σου με τον οποίο άλλωστε και ξεκίνησες την επαγγελματική διαδρομή σου στην μουσική ή απλά η επιθυμία σου να συνεργαστείς με έναν από τους κορυφαίους Έλληνες jazz μουσικούς; Συνθετικά είναι δικό σου, του Γιώργου ή εξίσου αμφοτέρων;
Ο Γιώργος Κοντραφούρης είναι ίσως ο σημαντικότερος μουσικός που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα και τον θεωρώ μέντορα μου. Η «θητεία» μου στο Baby Trio ήταν μια εμπειρία που με διαμόρφωσε μουσικά. Το «Billy Pod» είναι μια σύνθεση του από την περίοδο που ήμουν στο Baby Trio. Σκέφτηκα ότι θα ταίριαζε ιδανικά στο πρώτο album μου και είναι μεγάλη χαρά και τιμή μου που αποτελεί τμήμα του.
Γιατί αποφάσισες σε έναν δίσκο με πρωτότυπες συνθέσεις να έχεις και μια διασκευή και γιατί δεν επέλεξες ένα jazz κομμάτι όπως θα ήταν το αναμενόμενο αλλά ένα ποπ τραγούδι και μάλιστα το συγκεκριμένο; Και πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την Katerine Duska και γιατί επέλεξες εκείνη και όχι μιαν άλλη και με μεγαλύτερη σχέση και εμπειρία από την jazz ερμηνεύτρια;
Το «Limit To Your Love» είναι ένα κομμάτι της Feist και του Chilly Gonzales που μου άρεσε εξαρχής και ειδικά στην διασκευή του James Blake. Mε την Κατερίνα Ντούσκα είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν και από τότε την θαύμαζα για το όραμα και την μοναδικότητα που έχει σαν ερμηνεύτρια και ως άνθρωπος. Αυτό που σκεφτόμουν όταν επέλεξα την Κατερίνα ήταν ότι θα είχε μια πολύ πιο φυσική και πρωτότυπη προσέγγιση στο τραγούδι όπως και έγινε. Αποτέλεσε ένα νέο ερέθισμα για εμάς, κάτι που μας έβγαλε από τα στεγανά του ότι θα πάρουμε ένα ποπ τραγούδι και πρέπει να να το κάνουμε να ακουστεί σαν jazz και αντίστοιχα θεωρώ ότι και η ίδια, ακούγοντας την δική μας προσέγγιση, οδηγήθηκε προς μια κατεύθυνση διαφορετική από αυτήν που θα επέλεγε σε ένα δικό της τραγούδι. Το αποτέλεσμα είναι μια επιμειξία που θεωρώ ότι έχει δυνατό χαρακτήρα και ξεφεύγει από στιλιστικά στεγανά. Χαρακτηριστικό είναι ότι ηχογραφήθηκε μόνο μια φορά ζωντανά και αυτή η μίονσδική εκτέλεση ακούγεται στον δίσκο.
Τώρα πλέον που ήδη κυκλοφορεί βλέπεις το album σαν ένα καθαρά δισκογραφικό project ή σκοπεύεις να το υποστηρίξεις και με ζωντανές εμφανίσεις;
Θεωρώ ότι η φύση της jazz είναι να παίζουμε ζωντανά και γι’ αυτό έχω οργανώσει μια περιοδεία σε κάποιες ελληνικές πόλεις την άνοιξη ξεκινώντας από την Αθήνα και το «Six D.O.G.S» στις 4 Μαρτίου.
Και τα προσεχή σχέδια σου, προσωπικά, με τους Next Step και όποια άλλα ίσως υπάρχουν;
Τα προσεχή μου σχέδια περιλαμβάνουν την μίξη του τρίτου δίσκου που ετοιμάζουμε με τους Next Step και ελπίζουμε να είναι έτοιμος το φθινόπωρο, ,την κυκλοφορία ενός organ trio δίσκου με τον Γιώργο Κοντραφούρη και τον Στέφανο Ανδρεάδη και σιγά - σιγά όλο και περισσότερες συναυλίες εκτός Ελλάδας, τόσο με τους Next Step όσο και με το δικό μου γκρουπ.
Μια και μόνη ακρόαση του «Drums To Heal Society» αρκεί για να δείξει ότι και η προσωπική διαδρομή του Βασίλη Ποδαρά θα είναι τόσο ενδιαφέρουσα όσο και οτιδήποτε άλλο έχει κάνει μέχρι τώρα…