Περπατώντας κανείς ένα Σάββατο βράδυ στην Laugavegur τον κεντρικό δρόμο του Ρέικιαβικ, θα δει νέους που συνωστίζονται, φλερτάρουν, μιλάνε δυνατά- συχνά υπό την επήρεια αλκοόλ- ή απλά προσπαθούν να επιλέξουν τον επόμενο νυχτερινό προορισμό τους ανάμεσα στα πολυάριθμα μπαρ που εκτείνονται κατά μήκος της. Σε μια χώρα που έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες εγκληματικότητας παγκοσμίως, δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι στον ίδιο δρόμο, στις αρχές του 2017, η εξαφάνιση μιας εικοσάχρονης κοπέλας προκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες αστυνομικές κινητοποιήσεις και συγκλόνισε ένα ολόκληρο έθνος.
Η τελευταία φορά που οι κάμερες κλειστού κυκλώματος συνέλαβαν την Birna Bransdottir να περπατάει πάνω στη Laugavegur ήταν τα ξημερώματα του Σαββάτου της δεκάτης τρίτης Ιανουαρίου, το βάδισμα της ήταν ασταθές και φαινόταν να βρίσκεται σε κατάθεση μέθης, σε πολύ κοντινή απόσταση κινούταν προς την αντίθετη κατεύθυνση ένα κόκκινο Kia Sedan. Την επόμενη μέρα δεν εμφανίστηκε στη δουλειά ενώ το κινητό της ήταν απενεργοποιημένο, το μυστήριο της εξαφάνισης της μονοπώλησε αμέσως την επικαιρότητα ενώ η κινητοποίηση του κόσμου υπήρξε άμεση με 800 εθελοντές να χτενίζουν την ακτογραμμή της πρωτεύουσας και των περιχώρων.
Μια εβδομάδα αργότερα ο επίλογος γράφτηκε με τον χειρότερο τρόπο, πρώτα εντοπίστηκαν τα παπούτσια της στον ντόκο του Χαφναφιόρντουρ, μιας μικρής πόλης είκοσι χιλιόμετρα νοτιότερα, και ύστερα το άψυχο κορμί της. Οι αρχές ωστόσο διέθεταν από το οπτικό υλικό των προηγούμενων ημερών ένα πολύτιμο στοιχείο που θα τους οδηγούσε στην εξιχνίαση της υπόθεσης, την παρουσία του κόκκινου Kia παρκαρισμένου δίπλα στο Γροιλανδικών συμφερόντων αλιευτικό Polar Nonoq. Ταυτοποιώντας τον αριθμό κυκλοφορίας από το γραφείο ενοικίασης οδηγήθηκαν στα ονόματα δύο μελών του πληρώματος του πλοίου το οποίο είχε ωστόσο αναχωρήσει την ίδια μέρα και έπλεε μεσοπέλαγα. Υπό τον φόβο να προσεγγίσει τα διεθνή χωρικά ύδατα και τον χρόνο να πιέζει ασφυκτικά μια επίλεκτη ομάδα κομάντος απογειώθηκε με ελικόπτερο για να αποβιβαστεί στο πλοίο ενώ το λιμενικό ενημέρωσε τον καπετάνιο να επιστρέψει εσπευσμένα στο Ρέικιαβικ.
Για τον φόνο της Birna συνελήφθησαν ως ύποπτοι δύο ναύτες, οι Τόμας και Νικολάι Όλσεν, προέκυψε ότι είχαν προσφερθεί να την επιστρέψουν σπίτι αλλά στην πορεία άλλαξαν διαδρομή και ο Τόμας αφού είχε αποβιβάσει τον Νικολάι επιχείρησε να την βιάσει, χτυπώντας την και ρίχνοντας την μετά αναίσθητη, αλλά ακόμα ζωντανή, στη θάλασσα.
Ο αντίκτυπος της υπόθεσης δεν ταρακούνησε μόνο την Ισλανδία αλλά και τις άμεσα εμπλεκόμενες γειτονικές χώρες, εν προκειμένω την Δανία και την Γροιλανδία, μια περιοχή με περιορισμένη αυτονομία που υπάγεται διοικητικά στην πρώτη και διαθέτει, εν αντιθέσει με την Ισλανδία, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά βιασμών, αλκοολισμού και αυτοκτονιών παγκοσμίως. Στην Ισλανδική κοινωνία η αίσθηση ότι οι δράστες δεν ήταν ένας από αυτούς αποκατέστησε μερικώς τις βεβαιότητες ενώ τα αρνητικά στερεότυπα για την γειτονική χώρα αναδύθηκαν εκ νέου στην επιφάνεια. Ο Τόμας Όλσεν καταδικάστηκε σε δεκαεννέα χρόνια φυλάκιση αλλά η ανάμνηση της Birna εξακολουθεί να στοιχειώνει τη συμβολή της Laugavegur με την Klappastigur, εκεί όπου χιλιάδες κάτοικοι του Ρέικιαβικ πήγαν, λίγες ημέρες μετά τον θάνατο της, να αφήσουν ένα λουλούδι στη μνήμη της...