Η Γερμανία, η οποία υπήρξε ένας πόλος πολιτικής σταθερότητας στην Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια, μπαίνει σε περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας.Οι Φιλελεύθεροι, οι οποίοι δέχονται μεγάλη πολιτική πίεση από την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία γιατί διεκδικούν το ίδιο δεξιόστροφο πολιτικό κοινό με μία επιχειρηματολογία που έχει αρκετά κοινά σημεία, αποφάσισαν να μην συμμετάσχουν στον νέο κυβερνητικό συνασπισμό για να αποφύγουν συμβιβασμούς που μπορoύν να τους οδηγήσουν σε μεγάλη εκλογική πτώση.
Πλήρωσαν ακριβά την κυβερνητική συνεργασία τους με τους Χριστιανοδημοκράτες της κ. Μέρκελ, με αποτέλεσμα να μην πιάσουν το όριο του 5% και να μείνουν εκτός Ομοσπονδιακής Βουλής την περίοδο 2013-2017. Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές εξασφάλισαν ένα αξιοπρεπές 10% των ψήφων, το οποίο αρνούνται να θέσουν σε κίνδυνο όπως παλαιότερα.
Δεν μπορούμε να κάνουμε ασφαλή πρόγνωση για τις πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία, είναι φανερό όμως ότι η οικονομικά ισχυρότερη χώρα της Ε.Ε. έχει μπροστά της μία περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας. Η αβεβαιότητα δεν αναμένεται να επηρεάσει τις εξαιρετικές οικονομικές επιδόσεις της Γερμανίας εφόσον η κυβέρνηση Μέρκελ μπορεί να συνεχίσει για πολλούς μήνες στην εξουσία σε αναζήτηση πολιτικής λύσης, η επιχειρηματική τάξη είναι πανίσχυρη και πολιτικά αυτονομημένη και η δημόσια διοίκηση και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση λειτουργούν αποτελεσματικά, ανεξάρτητα από την πολιτική συγκυρία.
Η γερμανική αβεβαιότητα όμως θα οδηγήσει σε σοβαρή καθυστέρηση στην αντιμετώπιση σημαντικών ελληνικών προβλημάτων.Η κυβέρνηση Τσίπρα έχασε, για τους δικούς της λόγους, πολύτιμο χρόνο και τώρα που χρειάζονται σοβαρές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση σημαντικών εκκρεμοτήτων που έχουν υπογραφή Τσίπρα, ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις για να εκδηλωθούν. Χωρίς ισχυρή κυβέρνηση στη Γερμανία όλα τα σημαντικά ευρωπαϊκά σχέδια μπαίνουν αναγκαστικά στο ψυγείο.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα κινδυνεύουμε να παραμείνουμε χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών, με την Άγκυρα να χαλαρώνει σιγά σιγά την εφαρμογή της ευρωτουρκικής συνεργασίας. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε άμεση ένταξή μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, η συνέχιση του οποίου αμφισβητείται από τη Γερμανία, ούτε υπάρχει σοβαρή πιθανότητα για μια καθυστερημένη αλλά γενναία αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου εντός του 2018.
Με τους ελιγμούς του ο κ. Τσίπρας κέρδισε πολιτικό χρόνο, καθυστέρησε όμως την έξοδο της Ελλάδας από το πρόγραμμα-μνημόνιο και τη ρύθμιση σημαντικών εκκρεμοτήτων που χρειάζονται την έγκριση και την υποστήριξη της γερμανικής κυβέρνησης. Από εκεί που ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του είχαν μετατρέψει την κ. Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε στους αγαπημένους τους πολιτικούς στόχους, τώρα διαπιστώνουν το μεγάλο κενό που δημιουργούν οι πολιτικές ανακατατάξεις στη Γερμανία σε ό,τι αφορά τα καλώς εννοούμενα ελληνικά συμφέροντα.