Πάει καιρός από τότε που έπεσα πάνω στις φωτογραφίες του φίλου Βασίλη από τη Bruges. Του ζήτησα να μου παραχωρήσει κάποιες απ’ αυτές για να τις χρησιμοποιήσω σε ένα νέο travel story. Η αρχική ιδέα ήταν να γράψω για μια πόλη παντός καιρού, που αξίζει να την επισκεφτείτε τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι. Τελικά, αποφάσισα να χειριστώ το υλικό διαφορετικά και να μοιραστώ μαζί σας την πρώτη μου φορά στο Βέλγιο.
Λίγα χρήματα κι απεριόριστος χρόνος
Πίσω στο 2012, τέλος εαρινού εξαμήνου στο Λονδίνο, λίγα χρήματα κι απεριόριστος χρόνος. Γιατί να μην τολμήσω ένα ταξίδι; Η καλή παρέα και η διαμονή μου ήταν εξασφαλισμένες, το μόνο που έλλειπε ήταν να βρω φτηνά εισιτήρια για το Βέλγιο. Δεν το σκέφτηκα και πολύ, θα πήγαινε οδικώς, 50 ευρώ πήγαινε-έλα με την εταιρεία Eurolines και σε περίπου 5 ώρες θα βρισκόμουν στις Βρυξέλλες.
Με το μικρό μου σάκο στον ώμο, έδινα την αίσθηση ότι το “σκάω” από το σπίτι, όπως μου είπε μια γλυκιά ηλικιωμένη κυρία στο λεωφορείο για τη Βικτώρια, το σταθμό των διεθνών δρομολογίων. Έλεγχος διαβατηρίων, επιβίβαση και παντελής άγνοια κινδύνου. Μέχρι στιγμής τη Μάγχη την είχα περάσει μια μόνο φορά κι αυτή ανώδυνα, με το Eurostar.
*Μην σας δελεάσουν τα φτηνά εισιτήρια με το βραδινό λεωφορείο από τις Βρυξέλλες προς το Λονδίνο. Το βράδυ η Μάγχη (το Κανάλι) κλείνει και θα χρειαστεί να περάσετε απέναντι με ferry boat. To ταξίδι αυτό διαρκεί τουλάχιστον 8 ώρες.
Με το λεωφορείο η διαδικασία είναι διαφορετική…
Όχι, δεν υπάρχει υποθαλάσσιο τούνελ για τα αυτοκίνητα, αλλά ενάς συρμός μεταφοράς οχημάτων. Το λεωφορείο σταμάτησε πριν το Κανάλι και περιμέναμε τη σειρά μας για να φορτωθούμε σε ένα “καμιόνι”. Όσο σουρεάλ κι αν ακούγεται βρισκόμασταν μέσα σε ένα τεράστιο εμπορευματοκιβώτιο, λιγοστό φως και καμία έξοδος διαφυγής, δεξιά-αριστερά. Το ιδανικό σκηνικό για έναν κλειστοφοβικό.
Κι ενώ σκεφτόμουν ότι αν δεν σου περισσεύουν τα χρήματα, καλό είναι να μην ταξιδεύεις, φτάσαμε στο Calais. Τί παραπάνω θα μπορούσα να περιμένω; Μα, φυσικά, να με μυρίσουν τα σκυλιά της αστυνομίας… Βλέπετε η παράμονη μετανάστευση προς το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν και παραμένει ένα πλήγμα. Μικρό το κακό, από εκεί σε σχεδόν 2 ώρες θα βρισκόμουν στις Βρυξέλλες.
Μόλις έφτασα, η χαρά μου ήταν ανείπωτη…
Τόσο που αποφάσισα να ξοδέψω τα λιγοστά ευρώ που είχαν ξεμείνει στο πορτοφόλι μου (στο Λονδίνο είχαμε λίρες) για μια βέλγικη βάφλα, την αυθεντική με τη ζάχαρη άχνη. Η μικρή αυτή σπατάλη στην πορεία θα αποδεικνυόταν κρίσιμη, καθώς μόλις δοκίμασα να τραβήξω μετρητά από το μηχάνημα, διαπίστωσα ότι η κάρτα μου δεν λειτουργούσε. Κάθε ευρώ από εκείνη τη στιγμή και μετά θα μου ήταν πολύτιμο!
Οι φίλοι μου, πέρα από την παρέα τους και τη διαμονή που μου χάρισαν απλόχερα, θα έπρεπε να μου δανείσουν και λίγα μετρητά. Ευτυχώς, τόσο εκείνοι όσο κι εγώ δεν πτοηθήκαμε. Βόλτα στις Βρυξέλλες by night και την επόμενη μέρα ταξίδι με το τρένο στις γειτονικές πόλεις. Με ένα εισιτήριο 15 ευρώ (πολλαπλοί προορισμοί και ειδική τιμή για το Σαββατοκύριακο) θα επισκεπτόμασταν τη Γάνδη, τη Bruges και θα καταλήγαμε στη Λουβένη.
Υπερβολικά φιλόδοξο σχέδιο για μία μέρα, αφού στη Λουβένη δεν φτάσαμε ποτέ. Κάμποσα kwak (είδος μπύρας) πάνω σε ένα κανάλι της Bruges και η ώρα πέρασε για τα καλά. Θα πηγαίναμε την επόμενη φορά…
Τώρα απομένουν τα πρακτικά…
Η λιλιπούτεια Bruges είναι ίσως ο πιο καλοδιατηρημένος μεσαιωνικός οικισμός του κόσμου, εξ ολοκλήρου προστατευμένη από την UNESCO. Η πόλη απέχει λίγο περισσότερο από ώρα από τις Βρυξέλλες, αν χρησιμοποιήσετε το τρένο, ενώ τα εισιτήρια είναι φτηνότερα τα Σαββατοκύριακα απ’ ότι τις καθημερινές.
Η περιήγηση στο ιστορικό κέντρο ξεκινά από την κεντρική πλατεία, την αγορά που ονομάζεται Burg. Γύρω από το τεράστιο απαστράπτον πλακόστρωτο, παρατάσσονται μια σειρά κτιρίων στα οποία σμίγουν η μεσαιωνική αρχιτεκτονική, η περίτεχνη γλυπτική και οι χρυσές λεπτομέρειες.
Σε περίοπτη θέση βρίσκεται το Belfry, το μεγάλο καμπαναριό του οποίου τα 366 σκαλοπάτια θα σας φέρουν μπροστά σε μια υπέροχη πανοραμική θέα, πίσω από τις δεκάδες καμπάνες του 18ου αιώνα που ηχούν ακόμα και σήμερα.
Στην ίδια πλατεία βρίσκεται και η Βασιλική του Ιερού Αίματος, που σύμφωνα με τον θρύλο, φιλοξενεί σταγόνες από το αίμα του Ιησού, τις οποίες έφερε μαζί του κάποιος προσκυνητής που ήταν παρών στη Σταύρωση.
Από το Burg, περνάμε στο Markt.
Η αγορά απλώνεται στα σοκάκια τα οποία ξεκινούν από την πλατεία και φιλοξενούν τις βόλτες χιλιάδων τουριστών οι οποίοι χαζεύουν στα μαγαζάκια με τα γλυκίσματα, τις βάφλες, τις τηγανητές πατάτες και τα παραδοσιακά προϊόντα της περιοχής. Για κάποιους εδώ συμπικνώνεται όλη η ουσία της Bruges.
Μετά την βόλτα στην αγορά, σειρά έχει μια βόλτα στα κανάλια. Το κεντρικό κανάλι βρίσκεται στην πιάτσα του Groenerei. Ακούγεται τουριστικό, αλλά μην φοβηθείτε. Επιβιβαστείτε σε μία από τις βάρκες (το εισιτήριο δεν στοιχίζει πάνω από 7€) και θα έχετε την ευκαιρία να δείτε από πολύ κοντά τις πιο ενδιαφέρουσες γειτονιές της πόλης.
Στην άλλη πλευρά του ιστορικού κέντρου…
Νότια της πλατείας του Burg, βρίσκεται ο πύργος του Ναού της Παναγίας. Πρόκειται για ένα επιβλητικό τούβλινο κτίριο, το ψηλότερο του είδους του στην Ευρώπη, όπου φιλοξενείται το μοναδικό γλυπτό του Μιχαήλ Άγγελου εκτός Ιταλίας. Πρόκειται για την περίφημη “Παρθένα και το Θείο Βρέφος”, αλλά θα πρέπει να πληρώσετε ξεχωριστή είσοδο για να το δείτε από κοντά.
Πολύ κοντά βρίσκεται και ένα ενδιαφέρον σύμπλεγμα μουσείων, αυτό του Groeninge και του Hospital Museum, με έργα των Picasso, αλλά και των Jan Van Eyck και Hans Memling, εκ των διασημότερων φλαμανδών καλλιτεχνών που γεννήθηκαν εκεί.
Στο νοτιότερο τμήμα του ιστορικού κέντρου, πάντα περπατώντας, θα φτάσετε στο Minnewater, με τους κύκνους και τα χρυσοκόκκινα δέντρα να σκύβουν πάνω από τα νερά. Ένα σκηνικό που θα διεκδικήσει πολλά megabytes από την μνήμη των ηλεκτρονικών συσκευών σας.
Στα ανατολικά του κέντρου, πιο ήσυχη και μποέμ, η γειτονιά της Αγίας Άννας κρύβει όμορφες εκκλησίες και δρομάκια με ήσυχα μπιστρό και παμπ, ενώ, στην άκρη της, εκεί που υψώνονται τα παλιά τείχη της Bruges, στέκουν ανεμόμυλοι.
Φωτογραφίες: Vassilis Pierros
Αναδημοσίευση από το It Girl.