Οι βοτανολόγοι καλλιέργησαν ένα χαμένο από καιρό είδος δέντρου από έναν σπόρο 1.000 ετών που βρέθηκε σε μια σπηλιά στην έρημο της Ιουδαίας τη δεκαετία του 1980.
Οι ερευνητές που συμμετείχαν στο έργο πιστεύουν ότι το είδος του δέντρου, το οποίο θεωρείται ότι έχει εξαφανιστεί σήμερα, θα μπορούσε να είναι η πηγή ενός θεραπευτικού βάλσαμου που αναφέρεται στη Βίβλο και σε άλλα αρχαία κείμενα.
Ο αρχαίος σπόρος που ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια αρχαιολογικής ανασκαφής στην περιοχή του Wadi el-Makkuk βόρεια της Ιερουσαλήμ, διαπιστώθηκε ότι ήταν σε παρθένα κατάσταση.
Όμως οι επιστήμονες που διεξήγαγαν τη νέα έρευνα δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν το είδος του δέντρου μόνο από τον σπόρο.
Η ομάδα, με επικεφαλής τη Sarah Sallon, ιατρό που ίδρυσε το Κέντρο Έρευνας Φυσικής Ιατρικής Louis L. Borick στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο Hadassah στην Ιερουσαλήμ, φύτεψε τον σπόρο για περαιτέρω έρευνα πριν από δώδεκα χρόνια.
Η Sallon δήλωσε ότι ήταν πιθανό το δέντρο να είναι η πηγή του βιβλικού «τσόρι», ενός εκχυλίσματος φαρμακευτικού φυτού που συνδέεται με την ιστορική περιοχή της Γαλαάδ, βόρεια της Νεκράς Θάλασσας στην κοιλάδα του ρήγματος του Ιορδάνη, μια ορεινή και δασώδη περιοχή που καλλιεργούνταν έντονα και αποτελεί σήμερα μέρος της Ιορδανίας.
Τα ευρήματα της ομάδας, τα οποία περιγράφονται σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Communications Biology, ξεκλειδώνουν ορισμένα από τα μυστικά γύρω από την προέλευση αυτού του αινιγματικού δείγματος, το οποίο η Sallon ονόμασε «Sheba».
Γενετικό δακτυλικό αποτύπωμα χωρίς ταίρι
Για να βλαστήσει το δείγμα, η συν-συγγραφέας της μελέτης Dr. Elaine Solowey, ομότιμη ερευνήτρια στο Κέντρο Αειφόρου Γεωργίας του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Μελετών Arava στο Ισραήλ, χρησιμοποίησε μια διαδικασία που τελειοποιήθηκε κατά τη διάρκεια προηγούμενης έρευνας με επικεφαλής τον Sallon σε σπόρους χουρμαδιάς 2.000 ετών.
Η προσέγγιση περιελάμβανε την εμβάπτιση του μυστηριώδους σπόρου της ερήμου της Ιουδαίας σε νερό αναμεμειγμένο με ορμόνες και λίπασμα πριν από τη φύτευσή του σε μια γλάστρα με αποστειρωμένο χώμα. «Περίπου πεντέμισι εβδομάδες αργότερα, ξεπήδησε αυτός ο ωραίος μικρός βλαστός», δήλωσε η Sallon.
Το άκρο του βλαστού προστατευόταν από ένα χαρακτηριστικό που έμοιαζε με καπάκι και ονομαζόταν operculum. Μόλις έπεσε, η ομάδα χρησιμοποίησε ραδιοχρονολόγηση της οργανικής ύλης για να εκτιμήσει την ηλικία του φυτού και διαπίστωσε ότι το δείγμα χρονολογείται μεταξύ 993 και 1202 μ.Χ.
Λίγο αργότερα, το δέντρο άρχισε να βγάζει φύλλα. Η Sallon μοιράστηκε εικόνες του δέντρου και των φύλλων του με βοτανολόγους σε όλο τον κόσμο. Ένας ειδικός πρότεινε ότι ανήκε στο γένος Commiphora. Η ομάδα περιλαμβάνει περίπου 200 είδη δέντρων που απαντώνται κυρίως στην Αφρική, τη Μαδαγασκάρη και την Αραβική Χερσόνησο.
Στη συνέχεια, η Sallon μοιράστηκε ένα δείγμα από το φύλλο με τη συν-συγγραφέα της μελέτης Dr. Andrea Weeks, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα βιολογίας του Πανεπιστημίου George Mason στο Fairfax της Βιρτζίνια. Η Weeks προχώρησε στην αλληλουχία του DNA του δέντρου, επιβεβαιώνοντας την προκαταρκτική ταυτοποίηση. Ωστόσο, το δείγμα δεν ταίριαζε με κανένα από τα γνωστά είδη Commiphora στη βάση δεδομένων της.
Με το μοναδικό γενετικό του αποτύπωμα, το άγνωστο είδος Commiphora πιθανότατα αντιπροσώπευε μια εξαφανισμένη ομάδα δέντρων που κάποτε ήταν ενδημική στην περιοχή γύρω από την έρημο Ιουδαίας, σύμφωνα με τη μελέτη.
Ωστόσο, το δέντρο, το οποίο είναι πλέον ηλικίας άνω των 14 ετών και ύψους σχεδόν 3 μέτρων, δεν έχει ούτε ανθίσει ούτε φέρει καρπούς. Χωρίς αυτά τα πιο εύκολα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά, δεν είναι δυνατόν να ταυτοποιηθεί το κρυπτικό είδος με βεβαιότητα, προστίθεται στη μελέτη.
Βιβλικό δέντρο;
Με βάση την ιστορική έρευνα, η Sallon είχε ένα προαίσθημα ότι το δέντρο μπορεί να είναι η πηγή αυτού που τα αρχαία κείμενα της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Βίβλου, περιγράφουν ως «Ιουδαϊκό Βάλσαμο» ή «Βάλσαμο της Γαλαάδ» - μια αρωματική ρητίνη που συλλέγονταν για την παρασκευή ενός περιζήτητου αρώματος που εξήχθη σε όλο τον κόσμο εκείνη την εποχή.
Ωστόσο, το δέντρο, το οποίο συγγενεύει με το δέντρο της σμύρνας που φημίζεται για τη ρητίνη του, δεν ανέδιδε ποτέ κανενός είδους μυρωδιά. Μόλις το φυτό ήταν πιο ώριμο, ηλικίας περίπου 3 ετών, η ομάδα πραγματοποίησε φυτοχημική ανάλυση στη ρητίνη, τα φύλλα και τα κλαδιά του για να ελέγξει για αρωματικές ενώσεις, όπως αυτές που βρίσκονται στο μύρο. Ωστόσο, δεν υπήρχαν καμία, δήλωσε η Sallon.
Αντίθετα, η ομάδα εντόπισε ορισμένες ενώσεις γνωστές για τη φαρμακευτική τους χρήση, οι οποίες έχουν αναγνωριστεί από τη ρητίνη του συγγενικού είδους δέντρου Commiphora wightii με δυνητικές αντικαρκινικές ιδιότητες, σημειώνεται στη μελέτη.
Πηγή: CNN