«Η κωμωδία παγκοσμίως είναι το πιο δύσκολο είδος. Ειδικά στην Ελλάδα που ο κόσμος ακόμα γελάει με τις ανεπανάληπτες ατάκες ενός Σακελλάριου, ενός Ψαθά, ενός Τσιφόρου -και τέλος δεν έχει το πλήθος αυτών των κολοσσών- είναι ακόμα πιο δύσκολο. Το ότι έχουμε ανάγκη σαν κοινό να γελάσουμε (μετά από οικονομική κρίση, πανδημία και όσα δεινά μας έχουν βρει) ας μην παραμυθιαζόμαστε, δεν το έχει κάνει πιο εύκολο. Ίσα ίσα, τώρα είναι που πρέπει να αισθανθούμε πιο υπεύθυνοι απέναντι στο κοινό και να μη του σερβίρουμε σωρηδόν σαχλαμάρες...»
Υπογράφει τους «Αόρατους», την πρώτη κωμική σειρά της COSMOTE TV, (τρίτη παραγωγή μετά το «Έτερος Εγώ» και τους «42οC») που αφηγείται την περιπέτεια μίας πενταμελούς, ετερόκλητης παρέας σε μια γειτονιά της σύγχρονης Αθήνας, η οποία αποφασίζει να ιδρύσει μια εταιρεία που παρέχει άλλοθι σε διάφορες «αμαρτωλές κομπίνες», όπως εξωσυζυγικές περιπέτειες -μία εξωφρενική ιδέα που εμπνεύστηκαν από το δημοσίευμα μίας εφημερίδας (κάπως έτσι πυροδοτήθηκε άλλωστε και η ιδέα του σεναρίου, από μία αληθινή ιστορία) -που όμως τους οδηγεί στο αστυνομικό τμήμα με την κατηγορία του φόνου.
«Εγκέφαλος» της εταιρείας είναι ο Τόλης (Μάκης Παπαδημητρίου), ο οποίος στην προσπάθειά του να αποκτήσει φίλους μοιράζεται την ιδέα του με τον Μήτσο (Νίκος Πουρσανίδης) και τον Άλεξ (Γιώργος Χρανιώτης). Με τον Μήτσο για «αρχηγό», στην ομάδα μπαίνουν η νέα του γειτόνισσα Μυρτώ (Βασιλική Τρουφάκου) και η «street performer» Ρόξι (Γιούλικα Σκαφιδά). Το καστ συμπληρώνουν ο Δημήτρης Πιατάς, που επιστρέφει μετά από δεκαπέντε χρόνια στην τηλεόραση, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, η Σόφη Ζαννίνου, ο Αντώνης Λουδάρος, ο Χρήστος Ευθυμίου και η Γεωργία Παντέλη, ενώ στη σειρά συμμετέχουν, ακόμα και μεταξύ άλλων, η Κατερίνα Λέχου και ο Θανάσης Τότσικας.
Ο δημιουργός της σειράς Χάρης Μαζαράκης απαντά στις ερωτήσεις της HuffPost και μιλά με σοβαρότητα και χιούμορ, για τη μυθοπλασία και τη φετινή υπερπαραγωγή, την κωμωδία διεθνώς και στην Ελλάδα, τις αγαπημένες του σειρές -μεταξύ αυτών το Peaky Blinders αλλά και το Game of Thrones- για τον ήρωες losers και τους Αόρατους «που δεν το βάζουν κάτω, κι αν φάνε τα μούτρα τους, θα σηκωθούν ξανά», αλλά και την ανοργανωσιά που «πληγώνει» πολλές φορές τις δουλειές που αξίζει να ξεχωρίσουν.
-Η μυθοπλασία επέστρεψε δυναμικά στην ελληνική τηλεόραση -δημόσια, ιδιωτική, συνδρομητική, ψηφιακή -με περισσότερες από τριάντα σειρές να διεκδικούν, κάποιες με αξιώσεις, το ενδιαφέρον του κοινού. Εν ολίγοις, σε μία τόσο μικρή αγορά όπως η εγχώρια, καταγράφεται εφέτος μία υπερπαραγωγή.
Ουκ εν τω πολλώ το ευ, έχω να πω. Ωστόσο το κοινό είναι εκπαιδευμένο πλέον και εύστροφο. Και ο Έλληνας είναι ξύπνιο κοινό, δεν τον κοροϊδεύεις μετά από τόσες προσλαμβάνουσες που έχει, είτε λέγεται Netflix είτε Cosmote είτε ό,τι του παρέχει πλέον η τεχνολογία. Όσο μικρή αγορά και να είμαστε θα βρει αυτό που αξίζει, που τον ψυχαγωγεί, που τον παρακινεί προσωπικά -τελικά- και τον συγκινεί.
-Πόσο δύσκολη είναι η κωμωδία; -αν και οι «Αόρατοι» δεν είναι τυπική κωμωδία, αλλά «crime comedy». Εάν σας ζητούσα να αξιολογήσετε την παράμετρο που κατά τη γνώμη σας καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα -σενάριο, καστ, σκηνοθεσία, μοντάζ- τι θα απαντούσατε;
Η κωμωδία παγκοσμίως είναι το πιο δύσκολο είδος. Ειδικά στην Ελλάδα που ο κόσμος ακόμα γελάει με τις ανεπανάληπτες ατάκες ενός Σακελλάριου, ενός Ψαθά, ενός Τσιφόρου -και τέλος δεν έχει το πλήθος αυτών των κολοσσών- είναι ακόμα πιο δύσκολο. Το ότι έχουμε ανάγκη σαν κοινό να γελάσουμε (μετά από οικονομική κρίση, πανδημία και όσα δεινά μας έχουν βρει) ας μην παραμυθιαζόμαστε, δεν το έχει κάνει πιο εύκολο. Ίσα ίσα, τώρα είναι που πρέπει να αισθανθούμε πιο υπεύθυνοι απέναντι στο κοινό και να μη του σερβίρουμε σωρηδόν σαχλαμάρες.
Οι Αόρατοι -θέλω να πιστεύω- ότι είναι μια ευφυής κομεντί με λεπτό χιούμορ και καθημερινούς, τρισδιάστατους ήρωες. Γράφοντας, σκεφτόμουν το κοινό να γελάει κάπου κάπου αλλά με ενδιέφερε ισόποσα και το να συγκινηθεί. Πάντα το έχω αυτό στο γραπτό μου λόγο, δεν μπορεί κανείς να φύγει κι από τους προσωπικούς του δαίμονες.
Όσον αφορά το ποια παράμετρος καθορίζει την επιτυχία , δεν μπορώ να διαλέξω μία. Εκτός από το γεγονός ότι είμαι συγκεντρωτικός εξ απαλών ονύχων σαν ιδιοσυγκρασία, στο συγκεκριμένο project που κάνω σενάριο, σκηνοθεσία και όλο το soundtrack της σειράς μαζί με τραγούδι τίτλων (στίχοι και μουσική), που να τοποθετήσω μια πιθανή επιτυχία; Είναι όλα μαζί. Ένα κακό μοντάζ π.χ. μπορεί να καταστρέψει ένα όραμα πολλών ανθρώπων, να μην πει την ιστορία σου με τρόπο ενδιαφέροντα για τον θεατή. Το ευτυχές είναι ότι είχα τους συνεργάτες που ήθελα σε όλους τους τομείς και άπαντες ψήθηκαν με το σενάριο. Κακά τα ψέμματα όμως, «εν αρχή ην ο λόγος». Με ένα κακό σενάριο δεν πας πουθενά. Ούτε ο Ντε Νίρο με τη Μέριλ Στριπ δεν το σώζουν.
-Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή από τους «Αόρατους» και γιατί; Η πιο απαιτητική;
Θα ξεκινήσω ανάποδα. Η πιο απαιτητική ήταν ένα ολονύκτιο γύρισμα σε ένα νταμάρι στην Πετρούπολη που είχε πολύ κρύο και δύσκολες συνθήκες εν γένει. Καταλήγει στη λύση μιας παρεξήγησης με έναν μονόλογο της Βασιλικής (Τρουφάκου). Ήθελα να βγει πολύ κινηματογραφική η σκηνή και τους κούρασα παραπάνω εκείνο το βράδυ όλους, γιατί ήταν μια σκηνή που απαιτούσε όλο «το θίασο επί σκηνής», δεν ήταν κάτι απλό με δύο ηθοποιούς σε ένα αμάξι, είχε συγκεκριμένη και σύνθετη δράση.
Το αποτέλεσμα νομίζω είναι μοναδικό. Γι αυτό και αυτή η σεκάνς -με αυτό που προηγείται αλλά και αυτό που έπεται- είναι και η πιο αγαπημένη μου της σειράς. Περάσαμε υπέροχα όμως επί μήνες και ο καθένας θα σου πει ενδεχομένως άλλη!
-Μία ετερόκλητη παρέα πέντε νέων ανθρώπων ενώνει δυνάμεις σε αυτή τη σίγουρα περίεργη «εταιρεία». Κάπου στο φόντο -από το πρώτο επεισόδιο που μας συστήνονται οι ήρωες- τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των σημερινών 35+ καταγράφονται στο σενάριο και στους χαρακτήρες -φανερά ή λιγότερο φανερά. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι «Αόρατοι», με τα μέτρα που ορίζει η κοινωνία, είναι losers.
Πάντα με συγκινεί ο ήρωας loser. Θέλω και σαν θεατής να δω πως θα ξεφύγει από τη μέγγενη που τον έχει «κλειδώσει», από το πεπρωμένο του, από την όποια συνθήκη του κάνει τα πάντα πιο δύσκολα. Ωστόσο πρέπει να δω την προσπάθεια αυτή! Ό,τι άλλο θα ακροβατεί πάνω από τη μιζέρια και δε μου πάει καθόλου ό,τι μίζερο. Θα με κουράσει και θα αλλάξω κανάλι. Την προσπάθεια θεωρώ ότι εκτιμούμε όλοι. Δεν απογοητευόμαστε τόσο από μια ανεπιτυχή έκβαση, όσο από την παραίτηση. Οι «Αόρατοι» είναι τύποι που δεν το βάζουν κάτω. Κάτι θα σκεφτούν, κάπως θα ελιχθούν. Κι αν φάνε τα μούτρα τους, θα σηκωθούν ξανά. Όσο κλισέ και να ακούγεται, δεν παύει να είναι το αέναο μάθημα για όλους μας.
-Το κοινό της συνδρομητικής τηλεόρασης, όπως και το κοινό της πλατφόρμας, είναι διαφορετικό από της συμβατικής τηλεόρασης. Το ποιοτικό αυτό χαρακτηριστικό μεταφράστηκε σε μία ελευθερία να πείτε πράγματα που ενδεχομένως δεν αντέχει το κοινό της συμβατικής τηλεόρασης;
Πιστεύω ακράδαντα πως το κοινό είναι ένα. Μια καλή δουλειά θα την εντοπίσεις παντού θεωρώ. Η ελευθερία όμως που μου έδωσε η COSMOTE στο να πω τα πράγματα με το δικό μου τρόπο είναι κάτι που δεν συναντάς παντού εύκολα. Είναι εξαιρετικοί συνεργάτες. Ακόμα και για τις στιγμές των κάποιων προστριβών μας, τους έπιασα και τους ευχαρίστησα, γιατί σε κάποια πολύ σημαντική μας διαφωνία είχαν δίκιο και με βοήθησε η προτροπή τους. Ξήλωσα τα πάντα και αυτό που φτιάξαμε μετά ήταν πολύ ανώτερο. Το κοινό όμως αντέχει να ακούσει τα πάντα αν ”ερεθιστεί” σωστά. Στους Αόρατους θεωρώ ότι το πετύχαμε. Και φυσικά βάζω Α πληθυντικό γιατί είχα -ξαναλέω- εξαιρετικούς συνεργάτες που έπιασαν στον αέρα αυτό που είχα οραματιστεί.
-Ποιές σειρές ξένης πλατφόρμας - HBO, Netflix, Hulu, Disney+, Paramount+ κλπ- έχετε ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια (ενδεχομένως και ζηλέψει);
Peaky Blinders, Normal People, Handmaid’s Tale, Game of Thrones, Stranger Things και άλλα άπειρα. Αυτά -πάνω κάτω- που έχουμε όλοι καταναλώσει με δέος. Είμαι εύκολος θεατής, δεν είμαι τόσο απαιτητικός. Αν με κρατήσει το σενάριο, μπορώ να δω τα πάντα. Και φυσικά μέσα στο δικό μας χώρο έχω με την καλή έννοια ζηλέψει δουλειές.
«Το Νησί» ήταν μια εξαιρετική δουλειά, κατ’ εμέ δεν του έλειπε τίποτα για να σταθεί στο εξωτερικό. Ο «Σιωπηλός Δρόμος» προσωπικά με «έπιασε». Το «Έτερος Εγώ» του Τσαφούλια. Είναι δουλειές κι άλλες που δε θυμάμαι αυτή την στιγμή. Πάντα υπάρχουν οάσεις στην έρημο. Ο Έλληνας πονάει στην παραγωγή θεωρώ. Και στο σενάριο οκ, αλλά αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Από τεχνική κατάρτιση είτε μιλάμε για ηθοποιό είτε μιλάμε για δ/ντη φωτογραφίας κλπ δεν έχει κάτι να ζηλέψει. Η ανοργανωσιά «πληγώνει» πολλές φορές τις δουλειές που αξίζει να ξεχωρίσουν.
-Τα επόμενα σχέδια σας; Τι ετοιμάζετε; Όπως ξέρουμε έχετε παραδώσει και τα οκτώ επεισόδια των «Αόρατων».
Οι Αόρατοι ναι, έχουν πάρει το δρόμο τους και είμαι πολύ χαρούμενος από τις πρώτες τόσο θετικές αντιδράσεις του κοινού. Στα επόμενα σχέδια έχω τέσσερις νέες προτάσεις καταθέσει και είμαι σε συζητήσεις να δω σε ποια σειρά αξίζει και συμφέρει να δρομολογηθεί το κάθε τι. Όπως λέει κι ο αγαπημένος Μάκης Παπαδημητρίου στη σειρά μέσα από το χαρακτήρα του ψιλικατζή Τόλη «Ακούστε με ρε παιδιά, εγώ έχω ιδέες!».