«Ήξερα ότι θα με έβρισκε», λέει η Εντίτα Μπισάμα, 64 ετών, από το σπίτι της στην παραθαλάσσια πόλη Σαν Αντόνιο της Χιλής, αφού επανενώθηκε επιτέλους με την κόρη της, σχεδόν 40 χρόνια αφού της την πήραν, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ.
Η Ανταμάρι Γκαρσία αποχωρίστηκε τη μητέρα της λίγες ημέρες μετά τη γέννησή της και στάλθηκε στο εξωτερικό για υιοθεσία. Είναι ένα από τα έως και 20.000 παιδιά που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αρχών, αποσπάστηκαν δια της βίας από τους γονείς τους από τη χούντα που θεωρούσε τις διεθνείς υιοθεσίες ως μέσο για να μειώσει την παιδική φτώχεια.
«Υπήρχε μια κοινωνική λειτουργός που ήταν επίμονη, πολύ επίμονη», είπε η Μπισάμα. Ήταν το 1984 και η Μπισάμα, που είχε ήδη δύο μικρά παιδιά, είχε μιλήσει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της για την πιθανότητα να έδινε το βρέφος για υιοθεσία. Στη συνέχεια όμως, έκανε δεύτερες σκέψεις.
«Αλλά η κοινωνική λειτουργός είπε, πώς θα μεγαλώσεις τρία παιδιά; Δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις σπίτι, δεν έχεις καμία σταθερότητα». Μετά τη γέννηση της κόρης της, η Μπισάμα έμεινε μαζί της για πέντε ημέρες, φροντίζοντας και ταΐζοντάς την. Μετά, την μετέφεραν σε ένα γραφείο που απείχε μερικές ώρες από εκεί, την ανάγκασαν να δώσει το μωρό και την έστειλαν πίσω στην πόλη της με το λεωφορείο.
Η γυναίκα το κράτησε μυστικό από τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς της επί δεκαετίες. Δεν είχε κάποιο όνομα ή κάποιον τρόπο για να βρει την κόρη της.
Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, η Ανταμάρι Γκαρσία, που μεγάλωσε στη Φλόριντα και τώρα ζει στο Πουέρτο Ρίκο, ήξερε ότι ήταν υιοθετημένη αλλά δεν είχε καμία πληροφορία για τις συνθήκες της υιοθεσίας της. Ένας φίλος της μίλησε για τον Τάιλερ Γκραφ, έναν Τεξανό πυροσβέστη ο οποίος έμαθε ότι τον είχαν αρπάξει όταν ήταν μωρό, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στη Χιλή, και ίδρυσε μια μη κυβερνητική οργάνωση, την Connecting Roots, για να επανενώσει τα υιοθετημένα παιδιά με τις βιολογικές οικογένειές τους.
Η οργάνωση συνέδεσε την Γκαρσία με την οικογένεια της Μπισάμα μέσω του πιστοποιητικού γέννησης της αδελφής της. Το τεστ DNA επιβεβαίωσε στη συνέχεια ότι η Εντίτα και η Ανταμάρι ήταν μητέρα και κόρη.
Η Γκαρσία, που σήμερα είναι 41 ετών, μοιάζει με τη βιολογική μητέρα της και τις δύο αδελφές της. Όπως και η μεγαλύτερη αδελφή της, λατρεύει τους σκύλους – οι δύο γυναίκες, ξεχωριστά, έχουν σώσει δεκάδες σκυλιά. Η πορτορικάνικη προφορά της όμως την κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που μιλούν τα ισπανικά της Χιλής.
«Κοιταζόμασταν μεταξύ μας και δεν μιλούσαμε πολύ», είπε η Γκαρσία, αναθυμούμενη την πρώτη φορά που είδε τη μητέρα της, μέσω της πλατφόρμας Zoom. «Κοίταζα τα μάτια της και σκεφτόμουν, αυτή είναι που με έφερε στη ζωή και, Θεέ μου, πόσο της μοιάζω».
Την περασμένη εβδομάδα, η οικογένεια γνωρίστηκε και από κοντά.
Η Γκαρσία είναι ένα από τα πέντε υιοθετημένα παιδιά που η μκο Connecting Roots έφερε φέτος πίσω στη Χιλή. Ο Γκραφ είπε ότι η κυβέρνηση στηρίζει τις προσπάθειες της οργάνωσης, σημειώνοντας ότι ο στόχος της δεν είναι πολιτικός αλλά απλώς να επανενώσει τις οικογένειες «προτού να είναι αργά».
«Οι μητέρες γερνούν, ορισμένες έχουν πεθάνει. Έτσι, δίνουμε αγώνα με τον χρόνο», εξήγησε.
Συνήθως, οι γονείς που υιοθετούσαν τα μωρά δεν είχαν ιδέα για τις συνθήκες της «αρπαγής» τους. Η Γκαρσία είπε ότι οι θετοί γονείς της ήταν πολύ υποστηρικτικοί, όταν αποφάσισε να βρει τη βιολογική οικογένειά της. Τώρα, κάνει εντατικά μαθήματα στη χιλιανή… κουζίνα, μουσική και κουλτούρα και σχεδιάζει να κάνει ένα ταξίδι στην Παταγωνία με τις αδελφές της.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters