Ως παιδί (γενν. 1964-1976 , τέλος Δημοτικού Σχολείου) περίμενα το 12ήμερο των γιορτών (Χριστούγεννα – Πρωτοχρονιά – Φώτα), αφενός για τις σχολικές χειμερινές διακοπές, αφετέρου για τα γλυκά, και τα δώρα της Πρωτοχρονιάς.
Όμως ταυτόχρονα, πάθαινα σύγχυση, αναφορικά με το ποιός φέρνει τα δώρα στα παιδιά, αλλά και πότε ακριβώς τα φέρνει, μιάς και άλλα μου έλεγαν οι γιαγιάδες και άλλα η τηλεόραση και οι διαφημίσεις.
Τα έφερνε ο αη Βασίλης, ένας εκ των τριών Ιεραρχών και άγιος της ορθοδοξίας από τη Καισάρεια το ξημέρωμα της 1ης του Ιανουαρίου εκάστου νέου έτους ( Πρωτοχρονιά ), ή τα έφερνε ο χοντρούλης παππούλης με τη λευκή γενειάδα και τα κόκκινα ρούχα, με το έλκηθρο που σέρνουν τάρανδοι από το Βόρειο Πόλο το ξημέρωμα της 25ης Δεκεμβρίου εκάστου έτους (Χριστούγεννα) μέσω της (ανύπαρκτης στο διαμέρισμα που μεγάλωσα) καμινάδας, όπως έβλεπα στις αμερικάνικες ταινίες και τις διαφημίσεις της Coca Cola;
Και τι σχέση μπορούσε να έχει ο αη Βασίλης, με τον αη Νικόλα, ή saint Nicolaus που με την παραφθορά έγινε santa Νi-Colaus =Claus ή σκέτο Santa ( άγιος ) πλέον;
Αναφορικά με την εμφάνιση του santa ΝiColaus = Claus ως χοντρούλη παππούλη στα κόκκινα ντυμένου, πρέπει ν’ αναφέρω ότι προέρχεται από συγχώνευση παγανιστικών και χριστιανικών παραδόσεων των σκανδιναβικών και γερμανικών φύλων που σχετίζονται με το πνεύμα του δάσους και τον μπαμπά – παγωμένο χειμώνα Joulupukki, με την κατσίκα του (που έγινε τάρανδος/τάρανδοι) με ολίγον από διαφημιστικό σύμβολο της Coca Cola όπως καθιερώθηκε ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα (μέχρι και σήμερα βλέπουμε τη φιγούρα του Joulupukki – santa Claus στα κουτάκια της , απ’ όπου και το κόκκινο χρώμα των ρούχων του, που αρχικά στην προ Coca-Cola εποχή ήταν πράσινο) και επιβλήθηκε σ’ όλο τον κόσμο μέσω της εν λόγω διαφήμισης.
Επομένως ο Santa Claus, ή Father Christmas, ή Kris Κringle κ.λ.π , είναι γέννημα των Δυτικών χωρών. Δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο και φυσικά δεν είναι πια ο Άγιος Βασίλειος, ούτε ο Άγιος Νικόλαος, αντιθέτως είναι η προσωποποίηση της καλοπέρασης, του συναισθηματισμού, καθώς κι’ ένα παιδικό πρωτοχρονιάτικο όνειρο που στη Δύση φέρνει τα δώρα στις 25 Δεκεμβρίου και στην Ελλάδα την 1η Ιανουαρίου εκάστου έτους !!
Από τα παραπάνω καταφανώς προκύπτει πως οι σύγχρονες γιορτές δεν έχουν καμία σχέση με την αιτία γεννήσεώς τους.
Λέμε Χριστούγεννα , δηλ. γέννηση του Χριστού, αλλά ουσιαστικά έχουμε δίμηνες πλέον χειμερινές «γιορτές» κατανάλωσης, εικονικής χαράς, με πλήρη από-Χριστιανοποίηση.
Καμία σχέση με το πνευματικό νόημα του 12ημέρου (Χριστούγεννα - Πρωτοχρονιά - Φώτα), που πλέον δεν ενδιαφέρει ούτε τον πωλητή, ούτε τον καταναλωτή, όπου γης.
Η απο-Χριστιανοποίηση και η αντικατάσταση του όρου Χριστούγεννα / Christmas, σε Xmas και πλέον απλά σε Greetings/ ευχές, πασίδηλα δηλώνει πως τα Χριστούγεννα, δεν είναι πλέον Χριστού-γέννα , αλλά απλά η αφορμή για μια διεθνή χειμερινή περίοδο κατανάλωσης και όχι Χριστιανική γιορτή, όπου 12 ημέρες απ’ αυτή την μακρά περίοδο, παράλληλα οι Χριστιανοί γιορτάζουν κατά τα έθιμά τους (Ορθόδοξοι – Καθολικοί – Προτεστάντες και ακόμα 400 περίπου τάσεις). Αυτό πάντως δεν είναι Χριστούγεννα, ούτε ο αη Βασίλης ή ο αη Νικόλας είναι ο Santa Claus / Père Noël, ή ο Joulupukki.
Είναι σκέτο Greetings και Santa. Ουδέτερη περίοδος κατανάλωσης, απο-Χριστιανοποιημένη, απο-θρησκειοποιημένη, έτοιμη προς βρώσιν και πόσιν από ά-θρησκους, θρησκευόμενους όλων των θρησκειών και κυρίως σύγχρονους παγκόσμιους καταναλωτές.
Εν προκειμένω, οι τρεις (3) μεγάλες Χριστιανικές γιορτές του 12ημέρου, για να έχουν πνευματικό νόημα αληθινής ουσιαστικής χαράς, αλλά και προσμονής, πρέπει να διαρκούν όσο είναι η περίοδός τους, δηλ. 12-15 ημέρες, αλλιώς γίνονται βαρετές, ως μία περίοδος ανούσιας υπερκατανάλωσης, που μάλλον θλίψη δημιουργεί παρά χαρά, σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να καταναλώσουν, ή ζούν μόνοι, έχουν προβλήματα υγείας, διαβίωσης κλπ.
Η άτυπη επιστροφή μας, σε μιά προΧριστιανική Ρωμαϊκή περίοδο γιορτών, (που προσομοιάζει, - χωρίς να μοιάζει – στο σήμερα), για την αναγέννηση του sole invictus /ανίκητου ήλιου (δεύτερο 15νθήμερο Δεκεμβρίου περίπου), οι οποίες συνοδεύονταν από οργιώδη κατανάλωση, γλέντια και που ουσιαστικά ακόμα και αυτές, «έκρυβαν» νοηματοδοτώντας μια ”θρησκευτικότητα”, που σήμερα όμως τείνει να ξεχαστεί παν-τελώς.
Ακόμα και οι βίαιες/σκληρές προΧριστιανκές γιορτές των Σκανδιναβών - Γερμανών και άλλων βορείων λαών, προς τον Odin (oldnordisk Óðinn ) με το ξωτικό των δασών Joulupukki, που έγινε Santa Claus / Père Noël και τάχα μου αη Νικόλας και αη Βασίλης, «έκρυβαν» μιά (έστω και άγρια) αναζήτηση «θρησκευτικότητας».
Οι σύγχρονες γιορτές δεν έχουν τίποτα απ′ όλα αυτά.
Ούτε παράδοση, ούτε πνευματικότητα, ούτε συμβολισμό, ούτε θρησκευτικότητα, τίποτα απολύτως, εκτός και θεωρήσουμε πως λατρεύεται ως Θεός το αντικείμενο / ύλη, οπότε τότε έχουμε τη γέννηση μιας νέας μορφής θρησκείας και θρησκευτικότητας προς το εφήμερο φθαρτό.
Μόνον κάλυψη ψυχολογικών κενών, με κατανάλωση και Βουλιμία / Bulimia., μπορούμε να πούμε πως υπάρχει.
Λαμπιόνια για να « ξεχαστούν από τα προβλήματά τους, οι ιθαγενείς».
Φυσικά και η ζωή μας χρειάζεται το παραμύθι, είτε το αναζητούμε, είτε μας το δίνουν «παραμυθιάζοντάς» μας . Όμως το παραμύθι ενσωματώνει το έθος, το οποίο μπορεί να εκφραστεί ρητά στο τέλος του ως αξιακός κώδικας. Είναι συγγενές του μύθου, αλλά διαφοροποιημένο εννοιολογικά. Το παραμύθι «των Χριστουγέννων» έχει πλέον καταφανώς μεταλλαχθεί σε μια κενή ουσίας κατάσταση, για πολλούς μάλιστα αποκρουστική, χωρίς κανένα έθος και αξιακό κώδικα.
Ως εν αφορά το σύγχρονο ντεκόρ/ διακόσμηση, ουδεμία σχέση έχει με την αναπαράσταση του περιβάλλοντος της φάτνης και της Βηθλεέμ με το ήπιο κλίμα και τους φοίνικες. Ούτε έλατα, ούτε χιόνια είχε/ έχει εκεί.
Το χιονισμένο ντεκόρ μας παραπέμπει απευθείας στις Σκανδιναβικές γιορτές του Odin ( Óðinn ) και του Joulupukki,, που εισήχθησαν κερδοσκοπικά και «μιμητικά» στη Μεσόγειο και όλο τον κόσμο, εξοβελίζοντας τα τοπικά ήθη και έθιμα. Θα μπορούσαμε να την πούμε και «δυστύχημα» αυτή την παράδοξη παγκόσμια ομογενοποίηση.
Τα Χριστούγεννα, δεν έχουν καμία σχέση με τον πλούτο και την κατανάλωση, ή την ψευδο-χαρά, αντιθέτως έχουν σχέση με την αλληλεγγύη στον πόνο του άλλου και τη γέννηση ελπίδας πως αυτός ο κόσμος μπορεί ν’ αλλάξει προς το καλύτερο, αν ο καθένας μας και όλοι μαζί, κάνουμε το καλύτερο. Τα Χριστούγεννα έχουν σχέση με την φτώχεια, την προσφυγιά, το διωγμό και την ταπεινότητα. Πάντως όχι με αυτό που κάνουμε παγκοσμίως .
Δεν είμαι ο Grinch/ γκρινιάρης/κατεργάρης των Χριστουγέννων και επ’ουδενί ο Εμπενίζερ Σκρούτζ .
Αντιθέτως αγαπώ όλες τις εποχές και τα λαϊκά παραδοσιακά δρώμενα. Μου αρέσουν στην έντονη προβολή τους, αλλά τόσο – όσο.
Δώδεκα, δεκαπέντε μέρες μέρες είναι υπεραρκετές, με ή χωρίς θρησκευτικότητα, αλλά με ποικιλία παραδόσεων και προσφορά του εαυτού μας, ως δώρο , στον άλλον.
Όμως δύο μήνες χειμερινής περιόδου κατανάλωσης, με jingle jingle που έχουμε ονομάσει τάχα Χριστούγεννα, είναι κατάχρηση, σε σημείο «βασάνου» για κάποιους που πραγματικά τους άρεσαν τα κανονικά «παλιακά» Χριστούγεννα.
Σε κάθε περίπτωση, είτε έτσι, είτε αλλιώς, να περάσετε όμορφα όπως επιθυμείτε. Εύχομαι, τρείς να είναι οι Ώρες σας: η Ευνομία, η Δίκη και η Ειρήνη και υπό τη συνοδεία τους να έχετε υγεία, τύχη, ηρεμία, αγάπη, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, καλά έργα και δράσεις με προσόδους.