Στις 9 Αυγούστου του 1974, ο εκπρόσωπος τύπου του Λευκού Οίκου καλεί τους δημοσιογράφους σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο 37ος Πρόεδρος των Η.Π.Α ανακοίνωσε την παραίτησή του από το προεδρικό αξίωμα. Είχαν προηγηθεί οι καταιγιστικές αποκαλύψεις από τους Μπέρνσταϊν και Γούντγουορντ της Washington Post. To σκάνδαλο ονομάστηκε και έμεινε στην ιστορία ως Watergate. Ο πρόεδρος είχε προσπαθήσει να συγκαλύψει την υπόθεση παράνομης παρακολούθησης των γραφείων του Δημοκρατικού κόμματος, παρακωλύοντας με διαφόρους τρόπους τη δικαστική έρευνα που διεξήγαγε το F.B.I, κατά τη διάρκεια της οποίας αποκαλύφθηκε ότι ο Νίξον είχε στην κατοχή του, μαγνητοταινία με συνομιλίες δημοκρατικών υποψηφίων.
Προ ημερών ο ίδιος, εμβληματικός δημοσιογράφος της Washington Post, Μπομπ Γούντγουορντ αποκάλυψε ότι ο πρόεδρος Τραμπ σε συζήτηση που είχαν στις 19 Μαρτίου, του είπε ότι γνώριζε τη σοβαρότητα της επιδημίας του Covid-19, όμως προτίμησε να κρατήσει χαμηλά το θέμα,( «I always want it to play it down»), προκειμένου να μην προκληθεί πανικός. Η συζήτηση μάλιστα -σε μια τραγική επανάληψη της ιστορίας- είχε ηχογραφηθεί από τον δημοσιογράφο με την άδεια του προέδρου!
Σήμερα χιλιάδες είναι οι νεκροί, ενώ καθημερινά καταγράφονται εκατοντάδες τα νέα κρούσματα σε όλη την επικράτεια των Η.Π.Α, οι οποίες γνωρίζουν μια πρωτοφανή υγειονομική και οικονομική κρίση, ίσως τη μεγαλύτερη των τελευταίων 100 χρόνων. Η όλη υπόθεση έρχεται να προστεθεί στο σάλο, που είχε ξεσπάσει την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ο πρόεδρος κατηγορήθηκε ότι αποκάλεσε «ηλίθιους» και «ξοφλημένους» τους βετεράνους στρατιωτικούς και στον απόηχο των μεγάλων ταραχών που προκλήθηκαν από διάφορα περιστατικά αστυνομικής βίας και ρατσισμού.
Αυτή τη στιγμή δεκάδες ειδησεογραφικά κανάλια, εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, αναμεταδίδουν το γεγονός και βρίσκονται εν αναμονή ανακοινώσεων από τον Λευκό Οίκο. Το στρατόπεδο των δημοκρατικών με επικεφαλής τον Τζο Μπάιντεν, υποψήφιο πρόεδρο στις επερχόμενες εκλογές, ήδη αντέδρασε σφοδρά, δημοσιεύοντας σχετικό σπότ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου κατηγορείται ο Τραμπ, ότι σκοπίμως εξαπάτησε τον αμερικανικό λαό και οδήγησε τη χώρα σε μια ανείπωτη ανθρωπιστική καταστροφή. Πολλοί πολιτικοί αναλυτές, δεν κρύβουν πλέον την πεποίθησή τους ότι το γεγονός αυτό, μπορεί να αποτελέσει την αρχή του τέλους της πολιτικής καριέρας του σημερινού προέδρου.
Από την άλλη θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί, προσπερνώντας τον απρόβλεπτο και ασταθή χαρακτήρα του δισεκατομμυριούχου προέδρου, γιατί έκανε μια τέτοια δήλωση και μάλιστα δέχθηκε να ηχογραφηθεί. Όσοι παρακολουθούν την πορεία του, γνωρίζουν τη μανία που τον διακατέχει με τη δημοσιότητα και τα μέσα επικοινωνίας. Ειδικά όμως όταν πρόκειται για έναν δημοσιογράφο που έχει περάσει στην ιστορία με την αποκάλυψη του σκανδάλου που συγκλόνισε την Αμερική και άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που λειτουργούσαν οι μυστικές υπηρεσίες, (σημειώνεται ότι ο Γούντγουορντ έχει γράψει και βιβλία για πολλούς προέδρους και τη θητεία τους, όπως Μπους, Ομπάμα κλπ) ο σημερινός ιδιόρρυθμος πρόεδρος, δε θα δίσταζε να δεχθεί την ηχογράφηση, προκειμένου ο συγκεκριμένος δημοσιογράφους να παρουσιάσει μια συνέντευξή του.
Όπως και να έχει, η πολιτική και πόσο μάλλον οι εκλογές -και ειδικά σε ό,τι αφορά τις Η.Π.Α-είναι μια δυναμική και ευμετάβλητη διαδικασία που συνήθως δεν μπορεί να είναι απόλυτα προβλέψιμη. Ο σημερινός πρόεδρος, όπως και οι προκάτοχοι του, θα κριθούν σε μεγάλο βαθμό, από την αποτελεσματικότητα τους σε δυο καθοριστικά για το κρίσιμο εκλογικό σώμα των αναποφάσιστων αστών των μεγάλων πόλων, που συνήθως κρίνει και τον τελικό αριθμό εκλεκτόρων, οι οποίοι με τη σειρά τους δίνουν το προεδρικό χρίσμα: Το πρώτο αφορά την οικονομία, ( την αντιμετώπιση δηλαδή της καλπάζουσας ανεργίας και της εμπορικής διείσδυσης της Κίνας) και το δεύτερο την αποκατάσταση του κύρους των Η.Π.Α σε γεωστρατηγικό επίπεδο, (επί προεδρίας Tραμπ η Αμερική, αν δεν απουσιάζει εντελώς, τουλάχιστον παρακολουθεί από σχετική απόσταση τις μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές σε διάφορα σημεία του πλανήτη, Μέση Ανατολή, Κεντρική Αφρική κ.α), κάτι που μειώνει σε ικανό βαθμό, τις ζώνες επιρροής της, αφήνοντας πολύτιμο χώρο δράσης στην ισχυροποιημένη Ρωσία.
Η απόλυτη στροφή της προεκλογικής καμπάνιας του Δημοκρατικού Κόμματος στην προσωπικότητα και στις τραγικές αστοχίες ως και ανεπάρκειες του σημερινού πρόεδρου, με πιο πρόσφατη αυτές για την αντιμετώπιση της επιδημίας του Covid-19, μπορούν ίσως να στρέψουν μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος προς την πλευρά των Δημοκρατικών. Μένει να αποδειχθεί αν η στροφή αυτή θα είναι μόνιμη και θα διαρκέσει έως τις εκλογές και αν θα είναι αρκετή για αντιμετωπίσει την αντεπίθεση του πολύπειρου στους τακτικισμούς Τραμπ, αλλά και τις προφανείς αδυναμίες του δημοκρατικού υποψηφίου.
Σε κάθε περίπτωση είναι σχεδόν βέβαιο ότι η λεγόμενη «αρνητική στόχευση» του αντιπάλου, αναδεικνύοντας δηλαδή τα λάθη της διακυβέρνησης του, δεν μπορεί από μόνη της να αποτελέσει τον παράγοντα εκείνο που θα κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα. Είναι απαραίτητη και από την πλευρά των Δημοκρατικών η παρουσίαση μιας «θετικής προεκλογικής καμπάνιας» με συγκεκριμένες προτάσεις, όραμα και σχέδιο για την επόμενη μέρα, που θα πείσει το κρίσιμο κομμάτι του εκλογικού σώματος και όχι απλώς θα συγκινήσει ορισμένα τμήματά του που είναι διαχρονικά ευάλωτα και γίνονται συχνά αντικείμενα βίας ή κοινωνικής αδικίας.
Οι Η.Π.Α την επόμενη δεκαετία θα αντιμετωπίσουν πρωτοφανείς προκλήσεις, σε οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο, γεγονός που αγνοούν οι ψηφοφόροι των νοτίων πολιτειών, των αγροτικών περιοχών ή και ακόμη των κατοίκων μεγαλουπόλεων που όμως δεν έχουν καταφέρει να ζήσουν το περίφημο «αμερικανικό όνειρο» και ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας σε άθλιες συνθήκες. Από την άλλη τις προκλήσεις αυτές, τις γνωρίζει σε ικανοποιητικό βαθμό, το ενεργό κομμάτι των μεσοαστών ψηφοφόρων, που συνήθως είναι όπως αναφέρθηκε ήδη, παίζει καθοριστικό ρόλο για την εκλογή προέδρου. Την Τρίτη 3 Νοεμβρίου, θα γνωρίζουμε αν τα επιτελεία των δυο κομμάτων κατανόησαν εγκαίρως αυτή την απλή, αλλά κρίσιμη, αλήθεια.