«Η Βρετανία θα δεχθεί κυβερνο-επίθεση ”κατηγορίας 1″ που θα συνιστά απειλή για ανθρώπινες ζωές στο άμεσο μέλλον, προειδοποίησε το Εθνικό Κέντρο Κυβερνο-Ασφάλειας (NCSC). Η ετήσια επισκόπηση του NCSC αποκάλυψε ότι αυτή τη στιγμή αποκρούει περίπου 10 απόπειρες επιθέσεων στον κυβερνοχώρο κάθε εβδομάδα, που λέγεται ότι προέρχονται από ”εχθρικά κράτη”, τα οποία είναι υπεύθυνα για το μεγαλύτερο μέρος των ματαιωμένων χτυπημάτων».
«Το NCSC είχε επίσης προσπαθήσει να εξουδετερώσει (δηλαδή να κλείσει) τα sites και τα domains που χρησιμοποιούνται σε επιθέσεις εξαπάτησης (phishing). Από τα μέσα του 2017 έως το καλοκαίρι του 2018, η επιχείρηση αυτή οδήγησε στο κλείσιμο σχεδόν 140.000 sites που βρίσκονται στο Ηνωμένο Βασίλειο και σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να φαίνονται σα να δημιουργήθηκαν από τράπεζες, κυβερνητικές υπηρεσίες και επιχειρήσεις».
«Μία νέα στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ, με σκοπό να εντοπίζει χάκερς αναμένεται να είναι πλήρως επανδρωμένη το 2023 και ικανή να διεξάγει τις δικές της κυβερνο-επιθέσεις. Ωστόσο, η συμμαχία παραμένει παγιδευμένη στους κανόνες εμπλοκής, προκειμένου να το πράξει».
To λήμμα cyber στα αγγλικά έχει αποδοθεί εδώ και χρόνια στα ελληνικά με τον όρο «κυβερνο-»...και προσθέτουμε δίπλα αυτό που θέλουμε να πούμε: κυβερνο-χώρος, κυβερνο-επίθεση, κυβερνο-τεχνολογία κλπ.
Αμέσως μετά από συνάντηση και συζήτηση μίας ώρας με τον Amir Rapaport, ιδρυτή και επικεφαλής της Cybertech, που βρέθηκε πριν από μερικά 24ωρα στην Αθήνα, έχω την αίσθηση ότι συμμετείχα για πρώτη φορά σε «κυβερνο-δημοσιογραφικό» brainstorming.
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτές τις ειδήσεις και σκέφτομαι ότι παρόμοιες πληροφορίες δημοσιεύονται σχεδόν καθημερινά πλέον, σε διεθνή πρακτορεία και ΜΜΕ.
Ο Amir Rapaport έρχεται από τη δημοσιογραφία - και συγκεκριμένα από το αμυντικό ρεπορτάζ. Ολα αυτά, πριν φτάσει στο σημείο να διοικεί και να διοργανώνει κάθε χρόνο το δεύτερο σε μέγεθος στον κόσμο - και το πρώτο σε μέγεθος εκτός ΗΠΑ - διεθνές event για την κυβερνο-τεχνολογία.
Στην ατζέντα της τριμερούς Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ
Ρίχνοντας μία γρήγορη ματιά στην ιστοσελίδα της Cybertech, διαπιστώνω ότι το μέγεθός της ξεπερνά αυτό που φαντάζεται κανείς, όταν μιλά για μία διεθνή έκθεση: 15.000 συμμετέχοντες, 170 ομιλητές, 210 εταιρίες, 90 startups και 160 ξένες αντιπροσωπείες, αναφέρουν τα «στατιστικά» της Cybertech 2019, που διοργανώνεται τον ερχόμενο Ιανουάριο στο Τελ Αβίβ.
Μεταξύ αυτών, πληροφορούμαι, θα είναι μία πολυμελής ελληνική αποστολή, πιθανότατα με κυβερνητική εκπροσώπηση σε υψηλό επίπεδο, καθώς στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής αξιολογούν ήδη το συγκεκριμένο φόρουμ, με δεδομένη την ολοένα στενότερη συνεργασία της Αθήνας με το Τελ Αβίβ.
“Oι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα, η Ρωσία, δηλαδή οι υπερδυνάμεις. Αλλά και χώρες που διεκδικούν πάντοτε ισχυρό ρόλο στον κόσμο, όπως το Ισραήλ και η Βρετανία.”
Δεν είναι περίεργο που ένα τέτοιο event οργανώνεται στο Ισραήλ: είναι μία από τις χώρες που έχουν επιλέξει να επενδύσουν στρατηγικά στις νέες τεχνολογίες. Και το γεγονός ότι πρόκειται για πολιτική επιλογή αποτυπώνεται σε κάθε ευκαιρία: Μέσα στον Δεκέμβριο, όταν ο Αλέξης Τσίπρας θα λάβει μέρος στην συνάντηση κορυφής της τριμερούς Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ στο Τελ Αβίβ, η συνεργασία στον τεχνολογικό τομέα θα είναι ένα από τα κορυφαία ζητήματα, δίπλα στον σχεδιασμό για τον αγωγό EastMed, που προορίζεται για να μεταφέρει στην Ευρώπη φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ.
Στα αγγλικά, το cyber ακούγεται σχεδόν μαγικό. Ωστόσο, είναι μία έννοια που δύσκολα ορίζεται. Ο Rapaport χαρακτηρίζει ενδιαφέρουσα πρόκληση αυτό τον ορισμό. Αρχίζει τονίζοντας ότι το Cyber είναι η εξέλιξη του Digital: «Είναι ένα νέο πεδίο στο Διαδίκτυο. Μπορεί να καλύπτει ως έννοια τη νέα Οικονομία που αναπτύσσεται στο Ιντερνετ. Αλλά και τη νέα κοινωνική ζωή μαζί με τις αλλαγές που έρχονται σε όλους τους τομείς. Στην Υγεία, στις Μεταφορές, ακόμα και στις πληρωμές κάθε είδους. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σύγχρονη επανάσταση, δύο αιώνες μετά την βιομηχανική επανάσταση, την αφετηρία μίας νέας εποχής. Και συμβαίνει, είτε το θέλουμε είτε όχι».
“Στον σύγχρονο κόσμο τα σύνορα έχουν λιγότερη σημασία. Αν θέλεις να είσαι στο Cyber και να ανταγωνίζεσαι, πρέπει να επενδύσεις εκεί”
Όταν του ζητώ παραδείγματα, ώστε να γίνει κατανοητό αυτό που περιγράφει, με «βομβαρδίζει» με ιδέες που καλύπτουν ένα τεράστιο φάσμα.
«Oι επιχειρήσεις, για παράδειγμα, με το Cyber περνούν τη φάση του IT (Information Technology) στη φάση του ΟΤ(Operational Technology). Δηλαδή η λειτουργία τους περνά και βασίζεται στην Τεχνολογία. Πρακτικά, αν μιλήσουμε για τράπεζες, αυτό σημαίνει λιγότερους ανθρώπους σε καταστήματα και περισσότερους σε τμήματα που ασχολούνται με την Τεχνολογία. Είναι η λογική συνέπεια, όταν ελάχιστοι θα πηγαίνουν στο κατάστημα, ενώ όλοι θέλουν να κάνουν τα πάντα από τον υπολογιστή”, λέει πριν περάσει στο αμέσως επόμενο: «Στον σύγχρονο κόσμο τα σύνορα έχουν λιγότερη σημασία. Αν θέλεις να είσαι στο Cyber και να ανταγωνίζεσαι, πρέπει να επενδύσεις εκεί”.
- Και ποιές χώρες επενδύουν σοβαρά;
Oι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα, η Ρωσία, δηλαδή οι υπερδυνάμεις. Αλλά και χώρες που διεκδικούν πάντοτε ισχυρό ρόλο στον κόσμο, όπως το Ισραήλ και η Βρετανία.
Eίναι το επόμενο πεδίο διεθνούς ανταγωνισμού, όπου όσοι «εξοπλίζονται» δεν θα διαθέτουν μόνο ένα αποτρεπτικό μέσο αμυντικού χαρακτήρα, αλλά θα είναι σε θέση να «εισβάλουν» σε οικονομίες και επιχειρήσεις, κατακτώντας εν καιρώ ειρήνης τον αντίπαλο, επειδή εκείνος απλώς...δεν κατάλαβε εγκαίρως τί σημαίνει Cyber.
