Μπορεί η υφήλιος να χορεύει στον ρυθμό των δασμών που κανοναρχεί ο Ντόναλντ Τράμπ, όμως εμείς εν Ελλάδι χορεύουμε τον δικό μας ατελεύτητο πολιτικό τσάμικο, μιάς και δεν μας αφορούν οι ταρίφες του αμερικανού προέδρου και ας έχουμε τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο του πλανήτη. Δεσμώτες γαρ ενός πολιτικού συστήματος που κλωθογυρίζει πέριξ του εαυτού του.
Παγιδευμένοι εντός ενός γεωπολιτικού περιβάλλοντος, όπου ο μεν Ερντογκάν εισπράτει τα εύσημα του Τραμπ, παρόντος του Νετανιάχου, οι δε συνεταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση χοροπηδάνε εν μέσω της αμερικανικής σφύρας και του ρωσικού άκμονος.
Η κυβέρνηση σε πορεία καθόδου και η αντιπολίτευση χωρίς ιδεολογική πυξίδα, κυνηγάει την ουρά της. Είμαστε μπροστά σε μια νέα Γιάλτα, εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη και η χώρα μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι μέσα σε καταιγίδα.
Είναι πλέον αναπόφευκτη μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Και θα τις κερδίσει η ΝΔ αν αναδομηθεί. Είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο γύρο.
Διότι καλώς ή κακώς έχει ακόμη πάγκο. Το ΚΙΝΑΛ δεν είναι πια ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ πνέει τα λοίσθια. Οι δε υπόλοιπες υποτιθέμενες «προοδευτικές δυνάμεις» μετράνε τα ισχνά ποσοστά τους. Όσο για τον Τσίπρα, έξω πάει καλά, μέσα άδηλη η προοπτική του. Τουλάχιστον επί του παρόντος.
Το φθινόπωρο θα φέρει εξελίξεις. Καλές ή κακές άδηλο προσέτι.