Η πρώτη φάση της νέας εκδοτικής σεζόν που θα κορυφωθεί τους επόμενους τρεις μήνες, μόλις άρχισε.
Η HuffPost προτείνει δεκατρείς τίτλους, βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν και άλλα που θα κυκλοφορήσουν τις επόμενες μέρες.
Ο Ανήφορος», το μοναδικό αδημοσίευτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη κυκλοφορεί στις 26 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα, που απέκτησαν τα δικαιώματα του έργου του Κρητικού συγγραφέα πριν από λίγους μήνες (το εξώφυλλο θα αποκαλυφθεί στις 16 Οκτωβρίου), ενώ Ιωάννα Καρυστιάνη, Κώστας Ακρίβος, Μίνως Ευσταθιάδης, Τεύκρος Μιχαηλίδης και Ελένη Σαραντίτη έρχονται με νέες ιστορίες.
Ακόμη και πέρα από την ξένη λογοτεχνία -από ιστορικό μυθιστόρημα μέχρι crime- στα non fiction ξεχωρίζουμε την έκδοση «Πόρνες και Πορνεία. Η μαρτυρία των πρώτων χριστιανών ασκητών» από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, στο πλαίσιο της σειράς «Διάλογοι με την Αρχαιότητα» και το ενδιαφέρον λόγω συγκυρίας αλλά όχι μόνο, βιβλίο του σερ Ρόντρικ Μπρεϊθγουέιτ, πρώην Βρετανού διπλωμάτη και συγγραφέα, με τίτλο «Μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας».
«Ο Ανήφορος» του Νίκου Καζαντζάκη (εκδόσεις Διόπτρα)
Στα μέσα της δεκαετίας του ’40, αμέσως μετά τον Ζορμπά, ο Καζαντζάκης γράφει τον Ανήφορο.
Η δράση του εκτυλίσσεται αμέσως μετά τον πόλεμο, σε Κρήτη και Αγγλία. Ο Κοσμάς, έπειτα από απουσία είκοσι χρόνων και την ενεργή συμμετοχή του στον πόλεμο, επιστρέφει στην πατρίδα του, το Μεγάλο Κάστρο, μαζί με την Εβραία γυναίκα του, τη Νοεμή, η οποία κουβαλάει την πανανθρώπινη μνήμη του Ολοκαυτώματος, και μαζί της την ερώτηση για την αξία της ζωής.
Έχουν περάσει μόλις μερικές μέρες από τον θάνατο του πατέρα του κι η Κρήτη μετράει τις πληγές της αναβιώνοντας προσωπικές ιστορίες θάρρους και πόνου.
Ο άνθρωπος που βγαίνει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να στοχαστεί, ένας άνθρωπος που δεν έχει σωθεί, που κινδυνεύει, και ο Κοσμάς μεταβαίνει στη μεταπολεμική Αγγλία για να τον σώσει.
Το προσωπικό κόστος της επιλογής του είναι τεράστιο.
Όμως αυτό είναι το χρέος, αυτός είναι ο ανήφορος που όλοι πρέπει να διαβούμε. Ο Ανήφορος, το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, είναι ένα κλασικό έργο που θέτει ερωτήματα που διαρκώς κατατρέχουν τον άνθρωπο, δεν αποτελεί απλώς μια πολύ μεγάλη λογοτεχνική στιγμή για τη χώρα μας αλλά και ένα πολιτιστικό γεγονός.
«Δε με νοιάζει ο θάνατος», συλλογίζουνταν, «με νοιάζει η φθορά, αυτή εξευτελίζει τον άνθρωπο. Αυτήν πρέπει να νικήσω…» Είχε γεράσει η πολιτεία της παιδικής του ηλικίας και της νιότης, θρύβουνταν κι αυτή, άρχιζε να γίνεται κουρνιαχτός και να σκορπίζεται στον άνεμο. Μπορούσε άλλη πολιτεία να χτιστεί αποπάνω της μα δε θα ’ταν η δική του, θα ξαναγέμιζαν πάλι οι δρόμοι με νέους μα δε θα ’ταν η δική του νιότη… «Αγαπημένο Κάστρο», μουρμούριζε κοιτάζοντάς το με τρυφερότητα, «γεράσαμε...»
«Ψιλά Γράμματα» της Ιωάννας Καρυστιάνη (εκδόσεις Καστανιώτη)
«Το βρόμικο κόλπο, να ξεχάσεις μόνον τα άσχημα αλλά να θυμάσαι τα ωραία, δεν πετυχαίνει, η μνήμη διεκδικεί τα νόμιμα, δηλαδή όλα ή τίποτε, δηλαδή ας μείνει κάποιος να θυμάται, να θυμάται και τα ψιλά γράμματα. Υπάρχουν κάμποσα που αλίμονο αν τα θάψει κι αυτά ο νους, δεν πρόκειται για φανταχτερά ενσταντανέ και σκατοπασαλειμμένες αναμνήσεις, πρόκειται για άυλα τιμαλφή. Ευτυχώς ο εγκέφαλος του Μιχάλη Τσιούλη τα είχε κλειδώσει και ασφαλίσει.
Δεν είμαι υποχρεωμένος να μην ονειροπολώ, είπε, ούτε ντε και καλά να αισιοδοξώ και να ευτυχώ, αφού όλα πιο ρηχά, ούτε μύχια της ύπαρξης, ούτε γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, ούτε πού έδυ σου το κάλλος.
Δοκίμασα, συνέχισε, να αρκεστώ στο μικρομεσαίο μου μερτικό καθημερινότητας, να μοιάσω με την πλειοψηφία των πιο νορμάλ, να γίνω και λίγο ζαμανφουτίστας, όμως δεν μου είπε πολλά η πραγματικότητα, δεν ήξερα πώς να κινηθώ άνετα σ’ αυτήν.
Η νύχτα στο θρόνο της, με το αεράκι να περιοδεύει σε όλο το λεκανοπέδιο, σε όλο τον κόλπο του Σαρωνικού και τα άστρα ψηλά να σπιθίζουν ακατάστατα, να κάνουν του κεφαλιού τους.
Τύχη αγαθή, ο Τσιούλης είχε ιδεί το φεγγάρι σε πενήντα, μπορεί και παραπάνω, παραλλαγές. Ολόχρυσο. Ασημένιο. Άσπρο, πελώριο και οριζοντιωμένο σαν αιώρα. Χορτάτο μωρό να αποκοιμιέται στην αγκαλιά ενός κοκκινωπού σύννεφου. Αγέρωχο και ανοξείδωτο να κοντρολάρει την έξαρση της νύχτας. Απόψε δε, μπλαβογκριζοκίτρινο σαν τα μάτια σου, χαζομηχανικέ, κατά τη Σαλονικιά νοσηλεύτρια, κάποτε».
Η Ιωάννα Καρυστιάνη επιστρέφει με ένα βιβλίο για τη μνήμη, τις εμμονές, τα ατομικά και συλλογικά πάθη, τη μικρή και τη μεγάλη Ιστορία, τις επιλογές που καθορίζουν ή στοιχειώνουν τη ζωή μας.
Κυκλοφορεί στις 10 Οκτωβρίου.
«Σχέδια του χάους» του Μίνου Ευσταθιάδη (εκδόσεις Ίκαρος)
«Αυτή την ιστορία δεν ήταν εύκολο να την πω. Φόνοι γίνονται κάθε μέρα. Άλλοι λύνονται, άλλοι πάλι όχι. Ελάχιστοι όμως καταλήγουν να σε στοιχειώνουν. Ένα κουβάρι χωρίς άκρη. Ίσως φταίει που, όταν συνέβησαν όλα αυτά, ήμουν ακόμα παιδί. Πέρασαν χρόνια για να δω ξεκάθαρα τα πρόσωπα– κυρίως των φίλων μου. Ο πιο περίεργος μαθητής του σχολείου, ένας δάσκαλος που μιλούσε μια άλλη γλώσσα, μια μάνα που εξαφανίστηκε, ένας σιωπηλός δικηγόρος και ο γιος κάποιου Ρώσου μαφιόζου. Το όπλο, ένα κουζινομάχαιρο, βρέθηκε στον βυθό του υδροβιότοπου πουλιών. Και το πτώμα χαμογελούσε, σκεπασμένο όμορφα με το σεντόνι του. Πώς διάολο κάνεις έναν ετοιμοθάνατο να χαμογελά, μου λες;».
Στο νέο νουάρ μυθιστόρημα του (εξαιρετικού) Μίνου Ευσταθιάδη, που κυκλοφορεί στις 10 Οκτωβρίου -μία ιστορία που διαδραματίζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό- οι αναγνώστες των προηγούμενων βιβλίων του θα ανακαλύψουν ένα γνώριμο πρόσωπο, στην αρχή της ζωής του.
«Ανδρωμάχη» του Κώστα Ακρίβου (εκδόσεις Μεταίχμιο)
Όταν κυριεύτηκε η Τροία, τη γυναίκα του Έκτορα Ανδρομάχη την πήρε αιχμάλωτη ο γιος του Αχιλλέα, ο Νεοπτόλεμος, που στην πορεία για την Ελλάδα τη βίασε. Λίγους μήνες αργότερα η Ανδρομάχη θα γεννήσει το παιδί τους, πράγμα που αναγκάζει τον Νεοπτόλεμο να την κάνει γυναίκα του, όμως αυτή όχι μόνο δεν αγαπάει αλλά μισεί αυτό το παιδί. Όσο περνούν τα χρόνια, το μίσος της μετριάζεται, καθώς τώρα έχει αποκτήσει και δεύτερο παιδί.
Μετά τον θάνατο του Νεοπτόλεμου θα φύγει μαζί με άλλους Τρώες και θα πάει στην Ήπειρο, όπου θα φτιάξουν ένα νέο βασίλειο και εκεί η Ανδρομάχη θα παντρευτεί για τρίτη φορά έναν από τους αδερφούς του Έκτορα και θα του γεννήσει άλλα δύο παιδιά. Το τέλος της ζωής της τη βρίσκει στην πόλη Πέργαμο. Μια ζωή, επομένως, στιγματισμένη από άνδρες: άλλους καλούς και άλλους όχι. Γι’ αυτό ίσως το όνομά της θα έπρεπε να είναι ΑνδρΩμάχη…
Η τραγική ιστορία μιας γυναίκας, μητέρας και βασίλισσας, που έζησε τις στάχτες της Τροίας και βρέθηκε στην ανάγκη να αγαπήσει ό,τι κανονικά θα ’πρεπε να μισεί με όλη την ψυχή της.
Κυκλοφορεί στις 13 Οκτωβρίου.
«Η θάλασσα της ηρεμίας» της Έμιλι Σεντ Τζον Μάντελ (μετάφραση Βάσια Τζανακάρη, εκδόσεις Ίκαρος)
Το 1912 ο Έντουιν Σεντ Άντριου είναι δεκαοχτώ χρονών, όταν διασχίζει τον Ατλαντικό ωκεανό με ατμόπλοιο. Καθώς εισέρχεται στο δάσος, στην άγρια ερημιά της Βρετανικής Κολομβίας, μένει έκθαμβος... Σε μια στιγμή απόλυτου σκότους σαν έκλειψη, ακούει νότες βιολιού να αντηχούν σε έναν σταθμό αερόπλοιων – μια εμπειρία που τον συγκλονίζει βαθιά.
Δύο αιώνες αργότερα, το 2203, η διάσημη συγγραφέας Όλιβ Λουέλιν βρίσκεται σε περιοδεία για την προώθηση του βιβλίου της. Ταξιδεύει σε όλη τη Γη, μακριά από το σπίτι της στη δεύτερη σεληνιακή αποικία – ανυποψίαστη για μια πανδημία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο της εμφανίζεται μια παράξενη σκηνή: ένας άντρας παίζει βιολί με τον ήχο του να αντηχεί στον διάδρομο ενός σταθμού αερόπλοιων, ενώ τα δέντρα του δάσους υψώνονται ολόγυρά του.
Σχεδόν διακόσια χρόνια αργότερα, το 2401, ο Γκάσπερι Ρόμπερτς, φύλακας ξενοδοχείου στην Πόλη της Νύχτας, καλείται να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο για να ερευνήσει την παράξενη σύμπτωση των δύο γεγονότων, ικανή να διαταράξει το χρονοδιάγραμμα του Σύμπαντος.
Η συγγραφέας του βιβλίου «Σταθμός Έντεκα», δημιουργεί στο νέο της μυθιστόρημα, μια επιβλητική δυστοπία σε παράλληλα σύμπαντα, με φόντο μια καινούργια, εν εξελίξει πανδημία.
Συνδυάζοντας την επιστημονική φαντασία με την εξαιρετική αφήγηση, η Καναδή Έμιλι Σεντ Τζον Μάντελ διερευνά πώς η τεχνολογία μπορεί να καθορίσει τη μοίρα μας αν δεν ενεργούμε συλλογικά, με γνώμονα την καλοσύνη.
Κυκλοφορεί στις 10 Οκτωβρίου.
«V2» του Ρόμπερτ Χάρις (μετάφραση Κωστής Πανσέληνος, εκδόσεις Ψυχογιός)
Ο πρώτος πύραυλος θα κάνει πέντε λεπτά για να χτυπήσει το Λονδίνο. Έχετε έξι λεπτά για να σταματήσετε τον δεύτερο.
Ο Ρούντι Γκραφ, ένας μηχανικός που ονειρευόταν να στείλει ρουκέτες στη Σελήνη, καταλήγει να δουλεύει στο πλευρό του Βέρνερ φον Μπράουν, για λογαριασμό των Ναζί, βομβαρδίζοντας το Λονδίνο με πυραύλους V2. Τα Ες Ες ασκούν όλο και πιο ασφυκτικό έλεγχο σε αυτή την επιχείρηση, και ο Γκραφ πρέπει να επιστρατεύσει όλες του τις δυνάμεις, προκειμένου να συμβαδίσει με την κομματική γραμμή. Και όταν στους κύκλους των υψηλόβαθμων Γερμανών αξιωματικών αρχίζουν να κυκλοφορούν φήμες για έναν προδότη, ο Γκραφ μετατρέπεται σε βασικό ύποπτο.
Η Κέι Κέιτον-Ουόλς ζει κι εκείνη μέσα στη δίνη του πολέμου. Όταν, εν μέσω ενός βομβαρδισμού με πύραυλο V2, η σχέση της με τον εραστή της, έναν αξιωματικό της RAF, αποκαλύπτεται, προσφέρεται να μεταβεί σε μια μικρή πόλη του Βελγίου, όπου μαζί με άλλες σμηνίτισσες της βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας ευελπιστούν να εντοπίσουν και να καταστρέψουν τα σημεία εκτόξευσης των φονικών πυραύλων V2. Ωστόσο, σε αυτό το στάδιο του πολέμου, είναι δύσκολο να ξέρει ποιον μπορεί να εμπιστευτεί. Αν υπάρχει κάποιος…
Ενώ ο απολογισμός των θυμάτων αυξάνεται καθημερινά, οι δύο αυτές ιστορίες ξετυλίγονται παράλληλα με τη γερμανική εκστρατεία βαλλιστικών επιθέσεων και το πεπρωμένο του Γκραφ θα συγκρουστεί αναπόφευκτα με τη μοίρα της Κέι.
Ένα θρίλερ με θέμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με ήρωες έναν Γερμανό μηχανικό πυραύλων, μια Βρετανίδα στρατιωτικό και τα «όπλα εκδίκησης» των Ναζί, από τον Βρετανό συγγραφέα των μπεστ σέλερ «Fatherland», «Κωδικός Αίνιγμα» και «Μόναχο». Κυκλοφορεί στις 6 Οκτωβρίου.
«Αυτή η γλυκιά αρρώστια» της Πατρίτσια Χάισμιθ (μετάφραση Μαρία Λαϊνά, εκδόσεις Μεταίχμιο)
Ο Ντέιβιντ είναι ένας ήσυχος άνθρωπος. Δουλεύει σκληρά όλη την εβδομάδα και κάθε Σαββατοκύριακο επισκέπτεται τη βαριά άρρωστη μητέρα του – ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι γύρω του. Η σπιτονοικοκυρά του ανησυχεί αν θα βρεθεί γυναίκα αντάξιά του, όπως άλλωστε και η αφελής συγκάτοικός του Έφι, καθώς και ο φίλος του ο Γουές, αλλά όλοι τους αγνοούν ότι ο Ντέιβιντ έχει ήδη βρει την τέλεια γυναίκα, την Άναµπελ. Αγνοούν ότι ο Ντέιβιντ κάθε Σαββατοκύριακο, αντί για την άρρωστη μητέρα του, επισκέπτεται µόνος τη ζεστή φωλιά που έχει ετοιμάσει για να στεγάσουν τον έρωτά τους µε την Άναµπελ στη Νέα Αγγλία. Αγνοούν την Κατάσταση: ότι η Άναµπελ αρνείται να επισκεφτεί αυτό το σπίτι, γιατί είναι ήδη παντρεμένη µε κάποιον άλλο και έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Ένα ελάσσονος σημασίας εμπόδιο για τον Ντέιβιντ, πράγμα για το οποίο όμως θα πρέπει να πείσει και την Άναµπελ.
Ένα ερωτικό πάθος που ξεπερνά τη λογική, ένα σύνθετο ψυχολογικό θρίλερ, μια ιστορία για την εμμονή και την επιθυμία. Η Πατρίτσια Χάισμιθ είχε αφιερώσει το βιβλίο -πρωτότυπος τίτλος «This Sweet Sickness» (1960)- στη μητέρα της.
«Εικασία 3ν + 1» του Τεύκρου Μιχαηλίδη (εκδόσεις Ψυχογιός)
Τον φώναζαν Κριστιάνο. Πίστευαν ότι μια μέρα θα γινόταν μεγάλος ποδοσφαιριστής. Προπονητές, παράγοντες, αθλητικογράφοι ήταν όλοι σύμφωνοι. Τους διέψευσε. Αντί για το Μπερναμπέου και το Μαρακανά έμπλεξε στα κυκλώματα της νύχτας. Κι ένα βράδυ, έξω από ένα φτωχικό διαμέρισμα της Κυψέλης, βρέθηκε να κολυμπά μέσα στο ίδιο του το αίμα. Η υπόθεση έδειχνε απλή, σχεδόν προφανής. Όμως η Όλγα Πετροπούλου, του τμήματος εγκλημάτων κατά ζωής, δεν εμπιστευόταν τα προφανή.
Στα μάτια της οι εμπλεκόμενοι, μια στρίπερ-μαθηματικός, ένας ναρκομανής, πρώην Γκόλντεν Μπόι, κι ένας γραφικός άστεγος με πλατιά μόρφωση, συνέθεταν έναν γρίφο πολύ πιο περίπλοκο απ’ όσο φαίνονταν να πιστεύουν όλοι οι άλλοι· έναν γρίφο που από την πρώτη στιγμή φάνταζε να διαπερνά τα ευάλωτα, διαβρωμένα στεγανά της λαμπερής καθωσπρέπει κοινωνίας και του σκοτεινού υποκόσμου· έναν γρίφο που άκουγε στο κωδικό όνομα «εικασία 3ν+1». Ή μήπως σήμαινε απλώς τρεις νεκροί κι ύστερα άλλος ένας…
Ένα ακόμη θαυμάσιο «παζλ» από τον Κύπριο μαθηματικό και συγγραφέα, Τεύκρο Μιχαηλίδη.
«Πόρνες και Πορνεία. Η μαρτυρία των πρώτων χριστιανών ασκητών» (μετάφραση Βάιος Βαϊόπουλος, Γιάννα Στεργίου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)
Για να καταπολεμήσουν τους πειρασμούς της σάρκας, οι πρώτοι χριστιανοί ασκητές αποσύρονταν σε ερημικές τοποθεσίες και παρέμεναν έγκλειστοι σε μικρά κελιά για πολλά χρόνια. Ωστόσο, παρά τους μεγάλους κινδύνους, ορισμένοι από τους εμπειρότερους και πλέον ενάρετους έκαναν κάποτε ένα παράτολμο εγχείρημα. Διακόπτοντας την ακραία τους απομόνωση, επισκέπτονταν πόρνες στα καταλύματά τους ή σε πανδοχεία για να τις συνετίσουν.
Θεωρούσαν προφανώς ότι, εάν το έργο τους ήταν επιτυχές, δεν θα εξασφάλιζαν απλώς τη σωτηρία αμαρτωλών γυναικών, αλλά θα περιόριζαν και τους πειρασμούς που απειλούσαν τους αδύναμους συμπολίτες τους. Οι σχετικές περιγραφές προσφέρουν, μεταξύ άλλων, άγνωστες πληροφορίες για την προσωπική ζωή, τα κίνητρα και τις ψυχικές διαθέσεις γυναικών που οδηγούνταν στην πορνεία.
Την έκδοση συνυπογράφουν ο Βάιος Βαϊόπουλος καθηγητής Λατινικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ και η Γιάννα Στεργίου Δρ. Κλασικής Φιλολογίας, ενώ την εισαγωγή ο διευθυντής της σειράς «Διάλογοι με την Αρχαιότητα» Δημήτρης I. Κυρτάτας.
Τα κείμενα κάθε τόμου της εν λόγω σειράς, που προσφέρονται σε νεοελληνική απόδοση, φωτίζουν όψεις της καθημερινής ζωής, των θεσμών ή των ιδεών που εξακολουθούν να διατηρούν την επικαιρότητά τους. Επιπλέον, επιλέγονται με στόχο να αναδειχθεί τόσο ο πλούτος όσο και η ποικιλία των συμπεριφορών και των νοοτροπιών του αρχαίου κόσμου. Εμφανίζουν τους αρχαίους Έλληνες διαφορετικών εποχών και διαφορετικών πεποιθήσεων να διαλέγονται και να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους ή με αλλοεθνείς· και τους εθνικούς να διαλέγονται ή να αντιπαρατίθενται με Ιουδαίους ή χριστιανούς. Η αρχαιότητα προβάλλει έτσι από τη μια πλευρά επίκαιρη και από την άλλη σύνθετη, πολύμορφη και αντιφατική.
Εικόνα εξωφύλλου: Άρης και Αφροδίτη, επεξεργασμένη λεπτομέρεια νωπογραφίας από την Οικία του Μελέαγρου στην Πομπηία, 1ος μ.Χ. αιώνας.
«Παγωμένος» του Μπερνάρ Μινιέ (μετάφραση Χριστίνα Μανιά, εκδόσεις Μίνωας)
Το Σεν Μαρτέν ντε Κομίνζ είναι μια μικρή πόλη στα γαλλικά Πυρηναία, με βαρύ και ανελέητο χειμώνα, όπου ποτέ δεν συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο. Μέχρι εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό που κάποιοι εργάτες ανακαλύπτουν το ακέφαλο, γδαρμένο σώμα ενός αλόγου, κρεμασμένο από την άκρη ενός τελεφερίκ μέσα στους πάγους. Την ίδια μέρα μια νεαρή ψυχολόγος, η Ντιάν Μπεργκ, ξεκινάει δουλειά σε ένα άσυλο υψηλής ασφαλείας για παρανοϊκούς εγκληματίες, λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από το μακάβριο θέαμα. Η Ντιάν προβληματίζεται με τις ανορθόδοξες μεθόδους που χρησιμοποιεί ο διευθυντής του ασύλου και θορυβείται έντονα όταν συνειδητοποιεί πως εξαφανίζονται φάρμακα και κάποιος βγαίνει κρυφά έξω τις νύχτες.
Ο επιθεωρητής Μαρτέν Σερβάζ, ένας χαρισματικός ντετέκτιβ του Εγκληματολογικού από την Τουλούζη, δεν μπορεί να πιστέψει πως τον καλούν για να εξιχνιάσει τον θάνατο ενός ζώου. Ωστόσο υπάρχει κάτι το ανησυχητικό στο συγκεκριμένο έγκλημα, που δεν μπορεί να αγνοήσει. Στο σημείο όπου βρέθηκε το αποκεφαλισμένο άλογο, ανακαλύπτουν το DNA του πιο διαβόητου τροφίμου του ασύλου, ενός πανέξυπνου πρώην εισαγγελέα που έχει κατηγορηθεί για τον βιασμό και τη δολοφονία αρκετών γυναικών. Ο Σερβάζ και η μυστηριώδης συνάδελφός του Ιρέν Ζιγκλέρ πρέπει να κάνουν τα πάντα για να διαλευκάνουν το τρομακτικό μυστήριο και να κατατροπώσουν τον πιο μοχθηρό κι έξυπνο αντίπαλο που θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.
Το μυθιστόρημα έγινε μίνι σειρά στο Netflix με τίτλο «The frozen dead».
«Ο κάβος του Αγίου Αγγέλου» της Ελένης Σαραντίτη (εκδόσεις Πατάκη)
Η ιστορία ξεκινάει ένα αυγουστιάτικο πρωί του 1902 στην Νεάπολη Λακωνίας και ξεδιπλώνεται προς τα πίσω, φτάνοντας μέχρι τα Ορλωφικά και φωτίζοντας αποσιωπημένες μορφές, όπως η Κωνσταντία, κόρη του πρωτοκλέφτη του Μοριά, καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη. Με φόντο το πάντα φουρτουνιασμένο ακρωτήρι του Καβομαλιά, που οι Ενετοί ονόμασαν Κάβο του Αγίου Αγγέλου, η Ελένη Σαραντίτη συνθέτει μια πολυπρόσωπη τοιχογραφία στο κέντρο της οποίας τοποθετεί τέσσερις γυναικείες μορφές: τη Ρουθ, την Πελαγία, την Αγγελική και την Ευγενία. Τέσσερις γυναίκες που τις συνδέουν δεσμοί αίματος καθώς και το ενθύμιο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, ένα πολύτιμο περιδέραιο από ελεφαντόδοντο, που αγόρασε, παραμονές της Επανάστασης, ο πολυταξιδεμένος Μονεμβασιώτης Θεόδωρος Μαργέτης σε παζάρι του μακρινού Κολόμπο.
Ο Κάβος του Αγίου Αγγέλου έχει αμέτρητες ιστορίες να διηγηθεί: μάχες, έρωτες, ναυάγια, αποχωρισμούς, απώλειες.
Στο μεγάλο ανθρώπινο χωνευτήρι του βιβλίου χωράνε κλέφτες και αγωνιστές της ελευθερίας, γυναίκες θαυμαστές που επιβιώνουν σε αντίξοες συνθήκες, αριστοκράτες και απλοί βιοπαλαιστές.
«Το βιβλίο των χαμένων ονομάτων» της Κριστίν Χάρμελ (μετάφραση Όλγα Γκαρτζονίκα, εκδόσεις Μίνωας)
Η Εύα Έιμπραμς, μια ηλικιωμένη από τη Φλόριντα που εργάζεται ως βιβλιοθηκονόμος, τοποθετεί βιβλία σε ένα ράφι, όταν το βλέμμα της πέφτει σε μια φωτογραφία των New York Times. Παγώνει ολόκληρη· πρόκειται για την εικόνα ενός βιβλίου που έχει να δει πάνω από εξήντα χρόνια – είναι το Βιβλίο των χαμένων ονομάτων. Πλέον φυλάσσεται στην Κεντρική Εθνική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου και περιέχει ένα είδος κώδικα, που οι ερευνητές δεν μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν. Η μόνη που γνωρίζει την απάντηση είναι η Εύα· έχει όμως τη δύναμη να έρθει ξανά αντιμέτωπη με τις παλιές της αναμνήσεις;
Το 1942, όταν ήταν τελειόφοιτη φοιτήτρια, η Εύα αναγκάστηκε να αποδράσει από το Παρίσι βρίσκοντας καταφύγιο σε μια μικρή ορεινή πόλη στην Ελεύθερη Ζώνη, όπου ξεκίνησε να πλαστογραφεί ταυτότητες για παιδιά Εβραίων που δραπέτευαν στην ουδέτερη Ελβετία. Η Εύα μαζί με έναν μυστηριώδη και όμορφο πλαστογράφο ονόματι Ρέμι αποφάσισαν ότι έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να διαφυλάξουν τα αληθινά ονόματα των παιδιών, ώστε να θυμούνται την ταυτότητά τους. Τα στοιχεία που έκρυψαν στο Βιβλίο των χαμένων ονομάτων θα γίνουν ακόμα πιο σημαντικά όταν κάποιος θα προδώσει τον αντιστασιακό θύλακά τους.
Όπως σημειώνει η συγγραφέας στο τέλος του βιβλίου, που δημιουργήθηκε γύρω από μια αληθινή ιστορία, την περιπέτεια μιας πλαστογράφου που σώζει τις ζωές εκατοντάδων παιδιών Εβραίων: «Δεν χρειάζεστε χρήματα, όπλα ή ένα μεγάλο ακροατήριο για να αλλάξετε τον κόσμο. Μερικές φορές, κάτι τόσο απλό όσο ένα μολύβι και λίγη φαντασία μπορούν να αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας».
«Μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας» του Ρόντρικ Μπρεϊθγουέιτ (μετάφραση Δημήτρης Δουλγερίδης, εκδόσεις Ψυχογιός)
Ποια στ’ αλήθεια είναι η Ρωσία, η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο με το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο; Γνωστή ως Ρως, Μοσχοβία, Ρωσική Αυτοκρατορία και Σοβιετική Ένωση και τα τελευταία τριάντα χρόνια ως Ρωσική Ομοσπονδία, διαθέτει ένα βίαιο, τραγικό, κατά περιόδους μεγαλειώδες, και σίγουρα περίπλοκο παρελθόν. Ο πρώην πρέσβης και ειδικός σε ζητήματα Ρωσικής Ιστορίας, Ρόντρικ Μπρεϊθγουέιτ επιχειρεί να διαχωρίσει τους μύθους από τα γεγονότα καταθέτοντας τη δική του ερμηνεία, σε μία ιστορική συγκυρία κατά την οποία η μόνη βεβαιότητα είναι η αλλαγή ισορροπιών.
Πάντως, ένα είναι βέβαιο και κατατίθεται στις πρώτες κιόλας σελίδες της έκδοσης. Ότι «η Ρωσία είναι μια χώρα με απρόβλεπτο παρελθόν», όπως λέει και μια ρωσική, λαϊκή παροιμία.
O σερ Ρόντρικ Μπρεϊθγουέιτ είναι πρώην Βρετανός διπλωμάτης και συγγραφέας. Διετέλεσε πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου στη Μόσχα την περίοδο της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης και σύμβουλος σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής του πρώην πρωθυπουργού Τζον Μέιτζορ. Μεταξύ άλλων έχει εκδώσει τα βιβλία Across the Moscow River, Afgantsy: The Russians in Afghanistan 1979-89, Moscow 1941, το οποίο έγινε μπεστ σέλερ και μεταφράστηκε σε 19 γλώσσες.