Δημιουργία ηγετών, η δύναμη του λόγου και της ερμηνείας
Πώς μεγάλοι ηγέτες εμπνέουν αλλαγές χρησιμοποιώντας τον λόγο;
Πώς αποκωδικοποιούν τον λόγο από ομάδα σε ομάδα και από χώρα σε χώρα;
Ποιος είναι ο ρόλος του «ΕΓΩ»,
η πραγματικότητα του «ΦΟΒΟΥ»,
η αναγκαιότητα της «ΤΟΛΜΗΣ», ως προς την ερμηνεία του λόγου.
Τι θα πει ηγέτης; Είναι ένας εμπνευστικός χαρακτήρας ο οποίος φτιάχνει ένα περιβάλλον δράσης για αλλαγή. Αντιπροσωπεύει μια ανάγκη πρωτοπορίας που στην πραγματικότητα ήδη υπάρχει όμως δεν έχει ερμηνευτεί συγκροτημένα ακόμη.
Ο ηγέτης εμπνέει εμπιστοσύνη και τη δυναμική της αλλαγής ούτως ώστε οι ίδιοι οι ανθρώποι, να γίνονται κοινωνοί αυτής της αλλαγής. Η αλλαγή είναι δική τους και όχι του ηγέτη.
Ηγέτης λοιπόν δεν είναι αυτός ο οποίος κατέχει την εξουσία ή εξουσιάζει, είναι εκείνος που δουλεύει από κάτω προς τα πάνω και εμπνευστικά ενώνει τον λόγο προς μια πράξη, δράση, στόχο, προοπτική. Ο ηγέτης πρώτα ακούει και αφουγκράζεται τον λόγο, ο οποίος μπορεί να έχει διαφορετικές ερμηνείες, από κοινωνία σε κοινωνία, λόγω διαφορετικών βιωματικών αντιλήψεων και ιστορίας.
’Εχει λοιπόν την ικανότητα και διορατικότητα να ερμηνεύει με συνθετικό τρόπο, προς μια δράση (πάντα με προοπτική).
Ποια είναι η συνθετική ουσία που μπορεί να δώσει μια ερμηνεία επιτέλους κοινή; Σίγουρα δεν είναι μόνο οι λέξεις, αλλά αυτό που κρύβεται πίσω τους, το συναίσθημα και το πάθος.
Ποιο είναι το προσδόκιμο αποτέλεσμα ενός ηγέτη;
Να μπορέσει να φέρει την αλλαγή.... την μετάβαση μας σε ένα μέρος πολλές φορές πρωτοπόρο, που όμως προσδίδει της αίσθησης της εξέλιξης και της ασφάλειας.
Η αποτελεσματικότητα του ηγέτη στηρίζεται στο να μπορέσει να ενσωματώσει και να οδηγήσει ένα κύμα ανθρώπων που θέλουν να φύγουν από το αιματηρό – ανταγωνιστικό κορεσμένο σήμερα Status Quo σε ένα ήρεμο ωκεανό.
Φανταστείτε, ενα νέο περιβάλλον παραγωγής ιδεών, καινούριο πλαίσιο ανάπτυξης και δημιουργικότητας, εξέλιξης. Ένα περιβάλλον συναγωνισμού αλλά όχι ανταγωνισμού.
(Blue ocean VS Αιματηρός ωκεανός)
Είναι ένα περιβάλλον όπου η ύπαρξη του μέχρι εκείνη τη στιγμή φαινόταν απίθανη, αδιανόητη έξω από το σημερινό γίγνεσθαι. Όμως ο ηγέτης πείθει ότι όχι μόνο είναι εφικτό αλλά και ότι οι ίδιοι οι πολίτες μπορούν να το υλοποιήσουν. (και το σημαντικό είναι ότι ο ίδιος δίνει το αίσθημα ασφάλειας.)
Εάν δεν υπήρχαν άνθρωποι με τέτοιες σκέψεις και τη δυνατότητα της σύνθεσης των διαφορετικών ερμηνειών του λόγου ――- μέσο συναισθήματος τότε δεν θα είχαμε τέχνη, φιλοσοφία, επιστήμη, καινοτομία – ΤΟΛΜΗ κλπ. (Ο πολλαπλασιασμός αυτών γεννά την προοπτική).
Τι είναι αυτό που καταφέρνει τα προτεινόμενα;
Η Προοπτική -
το Γιατί θα πρέπει να συνταχθούμε ―-
- αυτό το Γιατί είναι που πολλαπλασιάζει τους εταίρους
- αυτό το Γιατί είναι που παράγει το συνθετικό κρίκο του συναισθήματος και πάθους για να κατακτηθεί.
- αυτό το γιατί είναι αυτό που βοηθά να συνταχθούν οι διαφορετικές βιωματικές ερμηνείες σε έναν κοινό λόγο, ενώνοντας τις ΣΚΕΨΕΙΣ και την ΔΡΑΣΗ.
Είναι το ΓΙΑΤΙ;
Δεν είναι οι τεχνικές λεπτομέρειες, πχ τα σημεία - Bullets Points κλπ
- Ξέρετε ο Martin Luther King - ο ηγέτης της ελευθερίας και ισότητας όλων, στον περιβόητο ιστορικό ηγετικό του λόγο το 1963 στις ΗΠΑ, δεν είπε «έχω ένα πρόγραμμα 12 σημείων για την σωστή δίκαιη συμπεριφορά των ανθρώπων. Απλά είπε «I have a dream» (έχω ένα όνειρο: ενός κόσμου ίσου.) Και αυτό ήταν το Γιατί συντάχτηκαν όλοι για την δράση της υλοποίησης το ονείρου αυτού. Αυτή ήταν η Προοπτική που έδωσε ο King.
- Σήμερα δεν αγοράζουμε προϊόντα Apple γιατί έχουν 142 τεχνικά χαρακτηριστικά που τα καθιστούν καλύτερα από τα προϊόντα της Samsung, DELL, HP κλπ. Αλλά τα αγοράζουμε γιατί η όλη κουλτούρα της Apple είναι αυτή ενός Νέου Κόσμου, Έξυπνου, και συνάμα Χαλαρού, Δουλευταρά κι συνάμα Μοντέρνου. Όποιος έχει Apple νιώθει πως ανοίγει στους πρωτοπόρους σχεδιαστές του 21ου αιώνα.
Οι ηγέτες λοιπόν:
ακούν το λόγο
καταλαβαίνουν τις διαφορετικές ερμηνείες του – αφού χρησιμοποιούν ιστορία για τούτο, ώστε να καταλάβουν τις βιωματικές βάσεις των ερμηνειών και να καταλήξουν στο ποια είναι η βασική ανάγκη που θέλουν όλοι για την αλλαγή.
Εμπνέουν τη ΔΡΑΣΗ προεχόμενη από την ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ/ΓΙΑΤΙ -> ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ το υφιστάμενο Status Quo (Disrupting).
Και όλο αυτό είναι τόσο μεγάλο... και δυνατό... είναι μεγαλύτερο από το ΕΓΩ του ηγέτη – του κάθε ατόμου – των πολιτών - όλων.
Γιατί, το ΓΙΑΤΙ, η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ έχει μια δική της δυναμική. Είναι αυτό που ενώνει όλες τις γλώσσες και ερμηνείες.
Που πάει το ΕΓΩ;
Υπάρχει ΦΟΒΟΣ; Έχει ο ηγέτης φόβο; Υπάρχει μόνο φόβος. Πώς καταπολεμάται;
Με την δύναμη και ορμή της Προοπτικής η οποία συντάσσει όλους στην αλλαγή, δίνει συνοχή στην ομάδα, ενέργεια και συνέχεια.... όταν κάποιος κουράζεται σταματά λιγοψυχά οι άλλοι τον παροτρύνουν να συνεχίσει... και όταν ο ηγέτης παθαίνει το ίδιο, η ίδια παρότρυνση από τους «άλλους» δίνει πίσω αυτή την δυναμική στους Ηγέτες.
___________
Επειδή η θεωρία τείνει να είναι βαρετή, όλοι μας νιώθουμε ότι καταλαβαίνουμε / μαθαίνουμε καλύτερα από τα παραδείγματα. Θα σας παρουσιάσω την δική μου εμπειρία του ότι σας είπα.
Όταν δούλευα στην Παγκόσμια Τράπεζα, [ο μεγαλύτερος διεθνής αναπτυξιακός οργανισμός: επιστημονικής έρευνας– παραγωγής πολιτικής (οικονομικής)- Δανειοδότησης, για πάνω από 140 χώρες ]―- άρχισα την καριέρα μου πολύ νέα (με πολλές ανασφάλειες οπότε και έκανα πολλές ερωτήσεις πχ. γιατί κάποιοι άνθρωποι διαπρέπουν μακριά από στη χώρα τους και όχι στη δική τους; Γιατί κάποιες χώρες είναι πάντα φτώχιες και άλλες καταφέρνουν να αναπτυχθούν;)
Ανακάλυψα πως η γλώσσα των συναδέλφων μου οικονομολόγων είχε δυσκολία αντιμετώπισης των ερωτήσεων μου. Γιατί όλοι εμείς -όπως πολλοί κοινωνικοί επιστήμονες- έχουμε διδαχτεί θεωρία με μαζικό τρόπο, Παστεροποιώντας (ομογενοποιώντας) την γλώσσα του άλλου θεωρώντας πως στο τέλος όλοι + όλα είμαστε ίδιοι και ότι η ηθική της ετερότητας τελειώνει... οπότε η καλύτερη αντιμετωπίζεται εργαστηριακά.
Να γιατί ηγέτες σκέψης - οικονομολόγοι, Marx, Engels, Smith, Keynes, Hayek (παραδειγματικά), Δεν ήταν εργαστηρίου αλλά αυτοί που προωθούσαν την κοινωνία σε επίπεδα καλυτερεύσεις. Μέσω του συναισθήματος του πάθους και της πειθαρχίας στο όραμα/προοπτική (ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ).
Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ δεν έχει ΕΓΩ άρα συντάσσονται όλοι.
Όταν λοιπόν συνειδητοποίησα ότι έλειπε η Προοπτική και ότι είχαμε μόνο πειθαρχία σκέψης. Δεν υπήρχε «ΓΙΑΤΙ»... πχ Γιατί είναι δίκαιο να υπάρχει συνεχής φτώχια... οι φτωχοί βλέπουν τον εαυτό τους ως φτωχό; πως βλέπουν την ευημερία;
Δούλεψα στο να επαναφέρω τη Προοπτική της Ευημερίας και τη μείωση της φτώχειας.
Βρήκα πως θα έπρεπε να διορθωθεί, και δημιούργησα μία ομάδα που φόρεσε σαν ρούχο αυτό το γιατί (που βοηθησε στο να απαντηθουν δικά μας ΓΙΑΤΙ—γιατί πάμε στο γραφείο μας κάθε μέρα; Για να μειώσουμε τη Φτώχια)
Αυτό το Γιατί είναι μεγαλύτερο από το δικό μου εγώ κι αυτό των συνεργατών μου. Και γι’ αυτό η ομάδα μας κατάφερε να έλξει τόσο μεγάλους διεθνής φήμης πρωταγωνιστές. Γιατί δουλέψαμε, δουλεύουμε για κάτι που το νιώθουμε δικό μας δικό τους και / των γειτόνων τους κτλ.
Μια ερώτηση είναι: Εσύ Έλενα φοβήθηκες;
«Ακόμη φοβάμαι και τρέμω. Φοβήθηκα ότι θα χάσω τη δουλειά μου αυτή την ζηλευτή δουλειά. Ότι δεν θα πετύχει τίποτα και θα φάω τα μούτρα μου και ότι οι συνάδελφοι μου μέντορές μου σημαντική ακαδημαϊκοί θα με περιγελούσαν.»
Μέχρι που η δυναμική του ΓΙΑΤΙ κατάφερε να ενώσει όλες τις ερμηνείες του ΛΟΓΟΥ των ΑΛΛΩΝ. Οι αλλαγές που τολμήσαμε αγγίξαν τόσους διαφορετικούς ανθρώπους, σε τόσα διαφορετικά επίπεδα που πλέον δεν μπορούσα να υποχωρήσω (άγγιξε και σύνταξε φτωχούς, πλούσιους, σημαντικούς επαγγελματίες, ακαδημαϊκούς και πολιτικούς παντός είδους κλπ) Εγινε ένα κίνημα πολιτικής αλλαγής το οποίο στο τέλος δεν συνέφερε κανένα να μην το υιοθετήσει – Έγινε το Νέο Γίγνεστε της εξέλιξης σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη οπότε και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε όλους. Πάνω από 17 εκατομμύρια ανθρώπων με την πρώτη προσπάθεια βγήκαν από τη φτώχεια.
- Ακούσαμε τη γλώσσα των ανθρώπων στις χώρες που ζούσαν.
- Μεταφέραμε το συναίσθημα της απόγνωσης και το πάθος τους για τη λύση.
- Μεταφράστηκε όλο αυτό σε αλλαγές πολιτικής με πολύ κόπο, χρόνο, φόβο κτλ.
Και υλοποιήθηκε από όλους:
- Φτωχούς της χώρας
- Πλούσιους της χώρας
- Τους σημαντικούς επαγγελματίες της Παγκόσμιας Τράπεζας κλπ.
Εν κατακλείδι η δημιουργία ηγετών καλεί:
- Αφουγκραζόμαστει τον άλλον τι λέει και πως αισθάνεται με το παρόν-σήμερα- . Πως αισθάνεται για μία αλλαγή και ποια είναι αυτή η αλλαγή.
- Βγάζουμε το εγώ και υπάρχει μόνο ο άλλος.
- Προσθέτουμε ιστορία και τα βιώματα του άλλου -ώστε να καταλάβουμε τις διαφορετικές ερμηνείες.
- Δουλεύουμε με το Φόβο μας. Ο άντρας δεν είναι αθάνατος επειδή δεν πεθαίνει. Αλλά κάθε φορά που απελευθερώνεται από τον φόβο του. Each moment free from fear makes a man immortal”
Καταλήγουμε στη δημιουργήσουμε νέου ΛΟΓΟΥ μίας νέας γλώσσας πλέον - με κοινή ερμηνεία.