«Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν» («Republika Ilindenska Makedonija») είναι, σύμφωνα με πληροφορίες από ΜΜΕ της ΠΓΔΜ, το νέο όνομα που προτείνουν οι Σκοπιανοί, καθώς, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση των Σκοπίων, θα έδινε λύση και στο erga omnes.
Ωστόσο, στο τραπέζι παραμένουν ως επικρατέστερα ονόματα το «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας» και το «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας» (Nova Macedonia, Gorna Macedonia).
Ερωτηθείς σχετικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος είπε στον Alpha 989 ότι «πολλά ονόματα έχουν πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά αυτή την ώρα δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο».
Το «Ίλιντεν» προέρχεται από την εξέγερση του Ίλιντεν το 1903 στις 20 Ιουλίου (ιουλιανό ημερολόγιο/ 2 Αυγούστου (γρηγοριανό) , την ημέρα του προφήτη Ηλία, εξ ου και το όνομα), όταν σλαβόφωνοι της Μακεδονίας ξεσηκώθηκαν από το Εσωτερικό Μακεδονο-Αδριανουπολίτικο Επαναστατικό Κομιτάτο (βουλγαρική αυτονομιστική οργάνωση, με κεντρικό σύνθημα «η Μακεδονία για τους Μακεδόνες»- οι δύο τάσεις στο εσωτερικό της ήθελαν είτε αυτόνομη Μακεδονία, είτε ένωση με τη Βουλγαρία) κατά των Οθωμανών. Η εξέγερση άρχισε στο βιλαέτι του Μοναστηρίου, κυρίως από σλαβόφωνους και βουλγαρόφιλους και μάλιστα οι επαναστάτες κατέλαβαν το Κρούσοβο και άλλες πόλεις, και χωριά, ανακηρύσσοντας τη «Δημοκρατία του Κρούσεβο». Παράλληλα, ακολούθησε εξέγερση Βουλγάρων αγροτών στην Αδριανούπολη, που ανακήρυξαν τη «Δημοκρατία της Στράντζα».
Η εξέγερση, που προκάλεσε ανησυχία στην Ελλάδα λόγω των φιλοδοξιών για, είτε ανεξάρτητη, είτε προσαρτημένη από τη Βουλγαρία, Μακεδονία, κατεστάλη από τον οθωμανικό στρατό. Ωστόσο θεωρείται η εθνεγερσία των «Σλαβομακεδόνων», και στα Σκόπια η 2α Αυγούστου αποτελεί εθνική επέτειο.
Από αυτή την άποψη, θα μπορούσε να θεωρηθεί- εάν ισχύουν τα περί «Δημοκρατίας της Μακεδονίας του Ίλιντεν» - ότι μια τέτοια ονομασία θα διατηρούσε ξεκάθαρα την αλυτρωτική τάση, επιτρέποντας ενδεχομένως στην κυβέρνηση των Σκοπίων να προβεί στην «παραχώρηση» της αναθεώρησης του Συντάγματος με απαλοιφή των αλυτρωτικών αναφορών (οι οποίες βεβαίως θα εξακολουθούσαν να παραμένουν, μέσω της παγίωσης/ ενσωμάτωσής τους στο ίδιο το όνομα της χώρας).