Δεν πέρασαν πολλά λεπτά μέχρι να αρχίσει να τουρτουρίζει στο μουσείο σύγχρονης τέχνης Palais de Tokyo ο δημοσιογράφος των New York Times (NYT), Thomas Rogers ο οποίος το επισκέφθηκε για να δει γυμνός την έκθεση «Visite Naturiste».
«Εντός μόλις 30 λεπτών περιήγησης στο μουσείο είχα κιόλας συνηθίσει να είμαι εντελώς γυμνός αλλά το σώμα μου δεν μπορούσε με τίποτε να συνηθίσει τη θερμοκρασία στις αίθουσες αυτού. Καθώς στεκόμουν απέναντι από τη γεμάτη με πολιτικά μηνύματα έκθεση του Γάλλου-Αλγερινού καλλιτέχνη Neil Beloufa κουνούσα τους ώμους πάνω-κάτω για να ζεσταθώ. Τα μουσεία δεν φροντίζουν η θερμοκρασία τους να ταιριάζει σε ανθρώπους που φορούν μονάχα αθλητικά παπούτσια», γράφει συγκεκριμένα ο δημοσιογράφος.
Όπως διαπιστώνει μάλιστα δεν ήταν ο μόνος. Και η 65χρονη συνταξιούχος Jacqueline Bohain που ταξίδευε 8 ώρες νωρίτερα για να επισκεφθεί την έκθεση κρύωνε επίσης. Προσπαθούσε μάλιστα να βρει λίγη ζεστασιά μέσω μερικών ακτίνων ηλίου που έμπαιναν από τα παραθύρα κάτι, το οποίο αναγνώρισε η ξεναγός Marion Buchloh-Kollerbohm και πρότεινε: «Ίσως θα πρέπει να περπατήσουμε μέχρι την άλλη γωνία του χώρου για να σταθούμε όλοι ήλιο».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρωτοβουλία του Palais de Tokyo «Visite Naturiste» έχει ήδη κλέψει τις εντυπώσεις με περισσότερα από 30,000 άτομα να δηλώνουν μέσω Facebook πως θα παρεβρεθούν στην εκδήλωση αυτή.
Παράλληλα, κι άλλα μουσεία στον κόσμο πρόκειται να αναλάβουν αντίστοιχες πρωτοβουλίες όπως στο Μόντρεαλ και την έκθεση του Robert Mapplethorpe ή στο Μουσείο Leopold στη Βιέννη.
Ο δημοσιογράφος των NYT από την πλευρά του θα ήθελε να επιστρέψει ντυμένος για να ξαναδει την έκθεση ώστε να μην έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του έαν το να στέκεται γυμνός κανείς μπροστά από ένα πίνακα είναι ένδειξη αναισθήσιας ή/ και ασέβειας προς το έργο ενός καλλιτέχνη. Ωστόσο, για πολλούς άλλους με τους οποίους ο ίδιος έκανε την περιήγηση στο μουσείο το να είναι κανείς γυμνός μπροστά σε έργα τέχης και μάλιστα πολιτικά έργα τέχνης σημαίνει πως τα αντικρίζει κανείς χωρίς ασπίδα, χωρίς να κρύβεται πίσω από μία κατασκευή αλλά να στέκεται ανοικτός και έτοιμος να βυθιστεί σε αυτά και τα μηνύματά τους ή όπως του είπε η κ. Bohain στο τέλος της ξενάγησης και πριν ντυθεί «στέκομαι στον ήλιο και κοιτώ τον Πύργο του Άιφελ. Η ζωή είναι υπέροχη».
Άλλωστε το μουσείο ίσως πολύ έξυπνα επέλεξε - και όχι τυχαία - όσοι το επισκέπτονται για να βιώσουν τη συγκεκριμένη εμπειρία, αυτή να ολοκληρώνεται με εκείνους γυμνούς σε μία τύπου βεράντα με ανοιχτά τα παράθυρα και με θέα τον Πύργο του Άιφελ.
Προς το παρόν το Palais de Tokyo δεν έχει ανακοινώσει εάν μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της συγκεκριμένης έκθεσης θα επιχειρήσει εκ νέου αντίστοιχη πρωτοβουλία με άλλη του έκθεση.