«Ο ειρηνισμός δεν αποτελεί επιλογή όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία» δήλωσε στην ιταλική «La Repubblica» ο μεγάλος μαρξιστής φιλόσοφος Slavoj Žižek (Σλάβοϊ Ζίζεκ), που θέτει τα πράγματα σε μιαν ανθρώπινη και ειλικρινά πολιτική θέση. Ο Ζίζεκ, που ήταν (μάλλον μέχρι σήμερα) ο αγαπημένος της - στην Κύπρο δεν υπάρχει - εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, είναι πολύ πιο ξεκάθαρος.
Όπως εξηγεί, ο Πούτιν έχει στο μυαλό του «μια δήθεν ανώτερη πνευματικά Ρωσία, που πάντα σώζει την παρακμιακή Ευρώπη από Χίτλερ και Ναπολέοντες δίχως να χαίρει της ευγνωμοσύνης που της αξίζει». Για να αναχαιτιστεί, όπως λέει κι ο Ζίζεκ, χρειάζεται μόνο ένα πράγμα: «Ισχύς». Δεν ανήκει στις τάξεις των «ούτε ούτε», όπως γράφει κι ο Ενρίκο Φραντσεσκίνι στη «la Repubblica».
Είναι χρήσιμη η συνέντευξη του Ζίζεκ για να αντληθούν διδάγματα περί μιας αόριστης «ειρήνης», παρόμοια τάζουν και στην Κύπρο. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς να ξεκουμπιστεί ο ρωσικός στρατός από την Ουκρανία, όπως δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην Κύπρο αν δεν φύγει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης.
Η εμμονική προσπάθεια να δημιουργηθούν συνθήκες ειρήνης εντός του πολέμου, οδηγεί στην επικράτηση των δικτατόρων και των εισβολέων. Γι’ αυτό, δεν είμαστε με την ειρήνη, είμαστε με τους Ουκρανούς.