Μας είπαν «ασπίδα της Ευρώπης» οι τρεις ευρω-Πρόεδροι, που ανέβηκαν μαζί με τον Πρωθυπουργό στον Έβρο. Σαφέστατα εννοώντας «αποθήκη». Αποθήκη ανθρώπων, αποθήκη ψυχών. Κι εμείς δεχτήκαμε, μπορεί και με ικανοποίηση, τον χαρακτηρισμό. Έναντι των 700 εκατομμυρίων της «αποζημίωσης» που μας παρεχώρησαν; Ίσως, ποιος ξέρει. Το βέβαιο είναι πως δεν ζητήσαμε τίποτα περισσότερο. Αρκούμαστε, καθώς φαίνεται, στην συμπάθεια και την κατανόηση των εταίρων μας. Και στο ρόλο μας ως «ασπίδας», προκειμένου να … μην ενοχληθούν οι λοιποί ευρωπαίοι. Δεν ζητήσαμε καν, όπως απεκάλυψε η αρμόδια επίτροπος, την πληθυσμιακά δίκαιη κατανομή των μεταναστευτικών «βαρών» σε όλες τις Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο πλαίσιο της περίφημης «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης». Την εφαρμογή δηλαδή, επιτέλους, της από ετών, επίσημης απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Της μηδέποτε υλοποιηθείσης. Όπως δεν ζητούμε και έκτακτη Σύνοδο Κορυφής. Προς αντιμετώπιση, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, της εκρηκτικής πλέον φάσης του προβλήματος. Του ευρωπαϊκού και όχι μόνο ελληνικού προβλήματος καθώς, άλλωστε, οι πάντες αναγνωρίζουν. Δεν τα ζητούμε ούτε καν τώρα. Οπότε δεχόμαστε την πίεση που δεχόμαστε στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Και που ζούμε αυτό που ζούμε στον Έβρο. Όμως, εδώ που τα λέμε, με τι μούτρα, με ποια αξιοπιστία θα μπορούσαμε να το ζητήσουμε (να το απαιτήσουμε όπως θα έπρεπε), όταν κι εμείς δεν προχωρούμε στην αποσυμφόρηση, και την εξ αυτής ανακούφιση των νησιών μας, με ισοκατανομή των «βαρών» σ’ ολόκληρη την Ελλάδα…
Εν τω μεταξύ εδώ σ’ εμάς όλο και διευρύνεται το αντιμεταναστευτικό «φρόνημα» μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Προσλαμβάνοντας ήδη διαστάσεις ρεύματος. Είναι, βλέπετε, το οιονεί πολεμικό κλίμα ( ο υπέρ πάντων αγών…) που διαμορφώνεται, με ευθύνη, κατά κύριο λόγο, της ίδιας της Κυβέρνησης. Και είναι, από την άλλη μεριά, η δυσκολία(;) να αντιληφθούμε πως δεν είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ο εχθρός. Αλλά εκείνοι που τους αναγκάζουν να γίνουν πρόσφυγες ή μετανάστες. Και εκείνοι που, τώρα, τους χρησιμοποιούν…
Κι όλ’ αυτά την ίδια ώρα που τα χρυσαυγίτικα «τάγματα εφόδου» δρουν ανενόχλητα στα νησιά και στα βόρειοανατολικά σύνορά μας. Με κάθε λογής βαρβαρότητες και προβοκάτσιες, και με στόχο τους πρόσφυγες και τους προς αυτούς αλληλέγγυους. Ανενόχλητα, δίχως η συντεταγμένη πολιτεία να κάνει το παραμικρό για να αναχαιτίσει την άθλια δράση τους. Έχοντας μάλιστα, τα εγχώρια τάγματα εφόδου, και την συνδρομή πλέον γερμανών, σουηδών και αυστριακών νεοναζί, που … είδαν σκοτάδι και μπήκαν.
Αυτό λοιπόν, το όλο και διευρυνόμενο αντιμεταναστευτικό κλίμα στην ελληνική κοινωνία, είναι αυτό που θα μείνει και μετά την παρέλευση της οξείας φάσης του προβλήματος. Και μετά την λήξη της …εμπόλεμης κατάστασης. Και δεν θα μπορούμε με τίποτα να το συμμαζέψουμε. Τότε λοιπόν είναι που δεν θα έχουμε πλέον λόγο να φοβόμαστε ότι επωάζεται το αυγό του φιδιού. Το αυγό του φιδιού θα έχει ήδη εκκολαφθεί…