Συνήθως η πολιτική ζωή της χώρας και ο δημόσιος πολιτικός λόγος και διάλογος, ιδιαίτερα όπως εκφράζεται από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παγιδεύονται στα καθημερινά και εφήμερα θέματα. Κάποιες φορές, καθόλου αμελητέα, αλλά μικρής διάρκειας και εμβέλειας. Προσπαθώντας να ξεχωρίσουμε τα δέντρα χάνουμε το δάσος, δηλαδή τα μεγάλα προβλήματα της χώρας που οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να συζητούν και να αντιμετωπίζουν. Έτσι, η προσοχή στρέφεται στις έξυπνες ατάκες, στη σκανδαλολογία, στη λασπολογία, σε προσωπικές επιθέσεις και τα συναφή. Όλα, προφανώς, έχουν τη σημασία τους αλλά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αναγκαιότητα σοβαρής αντιμετώπισης των προβλημάτων της χώρας.
Η προσπάθεια κατά κύριο λόγο της κυβέρνησης να επιβάλλει τη δική της θεματολογία και τη δική της εκδοχή και ερμηνεία των γεγονότων με καταιγισμό προπαγανδιστικών πυροτεχνημάτων προσκρούει πλέον στο γεγονός ότι τα πολιτικά αδιέξοδα της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης έχουν πλήρως αποκαλυφτεί. Ωστόσο, υπάρχει ακόμα ένα σεβαστό ακροατήριο πρόθυμο να αναγνωρίζει τις προκαταλήψεις του και την ελλειμματική του γνώση στις πομφόλυγες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κι ακόμα χειρότερα στις τερατώδεις κατασκευές, στις ερμηνείες συνωμοσίας και στα χονδροειδή ψέματα διαφόρων «αντισυστημικών» κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς ορισμένα εκ των οποίων απολαμβάνουν πλήρως όλα τα οφέλη του «συστήματος» άνευ ουδενός ενδοιασμού.
Δένδρο είναι η επικέντρωση στη δήθεν «καθαρή» έξοδο από τα «Μνημόνια» τον Αύγουστο.
Δάσος είναι ότι το τρίτο Μνημόνιο δια χειρός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ζημίωσε τη χώρα με δισεκατομμύρια νέο χρέος και τεράστιες απώλειες εισοδήματος, για να ξαναβρεθεί η χώρα εκεί όπου οι σημερινοί κυβερνώντες την παρέλαβαν στα τέλη του 2014 και σε χαμηλότερο μάλιστα σημείο και ότι οι υποχρεώσεις που συνοδεύουν την «καθαρή έξοδο» είναι ένα «νέο οιωνεί Μνημόνιο».
Δένδρο είναι η προπαρασκευή του εδάφους για πανηγυρισμούς περί εξόδου από τα Μνημόνια.
Δάσος είναι το γεγονός ότι θα «θα πανηγυρίσουν την έξοδο» οι πολιτικές δυνάμεις που ήρθαν στην εξουσία με την επαγγελία να κουρελιάσουν τα Μνημόνια και να τα καταργήσουν σε μια μέρα και με ένα νόμο.
Δένδρο είναι οι κάθε άλλο παρά ανέξοδοι ψευτοτσαμπουκάδες και παλικαρισμοί, πολιτικών, πολιτών και γνωστών άλλων κατ’ επάγγελμα «πατριωτών» για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας και η δημιουργία επικοινωνιακών εντυπώσεων. Καταφύγιο πάντα εθνικά ανεύθυνων απατεώνων.
Δάσος είναι ο σοβαρός και μακράς πνοής σχεδιασμός και εφαρμογή συγκεκριμένης Εθνικής Στρατηγικής που να συνδυάζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους πόρους ήπιας και σκληρής ισχύος της χώρας και να κινητοποιεί το εθνικό και πατριωτικό φρόνημα των πολιτών στην υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας, στην αντιμετώπιση απειλών, αλλά και στη διεκδίκηση ρεαλιστικών στόχων.
Δένδρο είναι τα παιγνίδια με τις σημαίες σε βραχονησίδες.
Δάσος είναι οι γεωτρήσεις στα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ χωρίς τουρκικά εμπόδια.
Δεν έχει νόημα να παραθέσω άλλα παραδείγματα. Αφθονούν τριγύρω μας.
Είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι τόσα πολλά χρόνια μέσα στην κρίση, το επίπεδο αυτογνωσίας τόσο για τα αίτια της χρεοκοπίας της χώρας όσο και για τα διαθέσιμα μέσα αντιμετώπισής της παραμένει εξαιρετικά χαμηλό.
Η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς θεσμούς που επέτρεψαν στη χώρα να σημειώσει άλματα σε όλους τους τομείς στη περίοδο της Μεταπολίτευσης, παρά εμφανείς αδυναμίες λάθη και παθογένειες, δύσκολα ανιχνεύεται. Οι πολιτικές αξίες έχουν καταρρεύσει.
Οι πολίτες παραμένουν μάλλον απαθείς και δεν ορθώνουν αναχώματα στην εμφανή υπονόμευση των θεσμών, στην καταστρατήγηση της διάκρισης των εξουσιών, στις επιθέσεις κατά ΜΜΕ, στο κομματικό και πελατειακό κράτος, τις παλαιοκομματικές πρακτικές και τα συναφή.
Υπάρχουν υπεύθυνοι γι αυτό. Η αντι-μνημονιακή πολιτική απάτη, η παταγώδης διάψευση και κατάρρευση της επαγγελίας ενός άλλου δήθεν «εφικτού κόσμου», ο κυβερνητικός συνεταιρισμός μιας λαϊκιστικής Αριστεράς με μια ψεκασμένη δεξιά με κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά και κοινή επιδίωξη προσκόλλησης στις καρέκλες της εξουσίας, όλα αυτά όχι μόνο κατακερμάτισαν το κομματικό σύστημα αλλά κυρίως θρυμμάτισαν το αξιακό σύστημα πάνω στο οποίο στηρίζεται το δημοκρατικό πολίτευμα και οι θεσμοί του.
Δεν συμμερίζομαι τις αισιόδοξες αναγνώσεις ορισμένων εκ των εντυπωσιακών και σημαντικών ευρημάτων της πρόσφατης μεγάλης έρευνας της MRB Hellas που έγινε για λογαριασμό της ΔιαΝΕΟσις (Τι Πιστεύουν οι Έλληνες - 2018) που τόσο πολύ, δικαίως, συζητήθηκε και σχολιάστηκε. Ότι, δηλαδή, οι πολίτες και την αυτοκριτική τους έχουν κάνει για τα αίτια της κρίσης τα οποία έχουν επαρκώς κατανοήσει και οι προσανατολισμοί τους σε διάφορα θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής εμφανίζονται πιο ρεαλιστικοί.
Αντιθέτως, έχω την εντύπωση ότι τα παθήματα δεν έχουν γίνει μαθήματα. Ότι η κοινή γνώμη διακατέχεται από πολλές και σημαντικές αντιφάσεις που δεν παρέχουν μια στέρεα βάση τόσο για την ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος και την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική, τις πολιτικές διαδικασίες και τους πολιτικούς όσο και τις γενικότερες κατευθύνσεις της χώρας. Την πραγματοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων σε πολλούς τομείς για να ορθοποδήσει και να αφήσει πίσω της οριστικά μια κακή εποχή. Τους αναγκαίους για την επιβίωσή της εξωτερικούς προσανατολισμούς.
Κατά συνέπεια, δεν φαίνεται νομίζω να γυρίζουμε οριστικά σελίδα. Γι αυτό οι εκσυγχρονιστικές και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς έχουν να δώσουν ακόμα σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές μάχες για να απαγκιστρώσουν τους πολίτες από τους διάφορους λαϊκισμούς. Να τους αφυπνίσουν από τις ψευδαισθήσεις τους. Να τους αποκαλύψουν τις νέες απάτες και παγίδες που προετοιμάζονται μεθοδικά.
Για να βγει η χώρα από το έλος της παρακμής, της πόλωσης και του διχασμού.
Για να συμπορευθούν τελικά μαζί τους με νέο ρεαλιστικό Όραμα και Ελπίδα στην οικοδόμηση μιας νέας πατρίδας. Ενωμένης, ευημερούσας, δίκαιης και ισχυρής.
Γι’ αυτό, η στρατηγική ιδεολογική, πολιτική και εκλογική ήττα των λαϊκισμών αποτελεί προϋπόθεση για την ανάταξη της χώρας. Πρόκειται για δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο στόχο.