Έπειτα από το αποτυχημένο πραξικόπημα που επιχειρήθηκε στις 15 Ιουλίου 2016 με στόχο την ανατροπή του Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, η χώρα παραμένει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Στο διάστημα αυτό οι κινήσεις του Προέδρου έχουν προκαλέσει ενδιαφέρον και ποικίλες αντιδράσεις για τις επιλογές του τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στις Διεθνείς σχέσεις της. Τον περασμένο Μάρτιο ο ΟΗΕ μέσω της έκθεσης του έκανε έκκληση για άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Συγκεκριμένα η Ύπατη Αρμοστεία δημοσίευσε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία 160.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί κατά τους 18 μήνες της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, 152.000 δημόσιοι υπάλληλοι έχουν απολυθεί, εκπαιδευτικοί, δικαστές και δικηγόροι έχουν απολυθεί ή διώκονται. Συχνό φαινόμενο αποτελεί η σύλληψη των δημοσιογράφων και ο έλεγχος των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας πολλά από τα οποία έχουν κλείσει και παράλληλα διαδικτυακοί ιστότοποι έχουν μπλοκαριστεί.
Την ίδια παραδοχή υιοθέτησε και η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο ψήφισμα για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης τον Απρίλιο του 2018. Επικαλούμενη το Άρθρο 15 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα που ελήφθησαν στο πλαίσιο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης ήταν «δυσανάλογα για πολλούς λόγους» και κάλεσε την κυβέρνηση «να τερματίσει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης κατά τη λήξη της τρέχουσας περιόδου». Ωστόσο, στις 18 Απριλίου η Τουρκία αποφάσισε να παραταθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης για άλλους τρεις μήνες. Παράλληλα ο Έρντογαν προκηρύσσει πρόωρες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές για τι 24 Ιουνίου. Μια από τις υποσχέσεις του ήταν η άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης η οποία λήγει σε λίγες μέρες στις 18 Ιουλίου.
Πρόσφατα η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) αναφέρεται στις αντιφατικές κινήσεις του Τούρκου Προέδρου και θίγει την ανάγκη να λήξει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης προκειμένου να προστατευθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος Δικαίου. Έπειτα από τα τελευταία γεγονότα, η γερμανική εφημερίδα υπενθυμίζει ο συνολικός αριθμός των δημοσίων λειτουργών που έχει απομακρύνει ο Ερντογάν ανέρχεται σε περισσότερους από 130.000. Ως επίρρωσιν της σπουδαιότητας να άρει η Τουρκία την κατάσταση έκτακτης ανάγκης τίθενται και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν στην πορεία της οικονομίας της χώρας. Ήδη πριν τις εκλογές η πτωτική τάση της τουρκικής λίρας αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης. Οι υποσχέσεις του Ερντογάν πως μέσω των υπερεξουσιών που απέκτησε έπειτα από τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις θα είναι σε θέση να επιλύσει και τα οικονομικά προβλήματα της χώρας έχουν δημιουργήσει περισσότερη ανησυχία. Με αποτέλεσμα να γίνεται λόγος ακόμα και για παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) τους προσεχείς μήνες. Η πρόσφατη υποβάθμιση της Τουρκίας από την Standard & Poor’s επιβεβαιώνει την έκθεση του ΔΝΤ πως η κλονισμένη τουρκική οικονομία και η υψηλή πολιτική αστάθεια στη χώρα απειλεί την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των επενδυτών.
Στο διάστημα των δυο ετών, ο Ερντογάν έχει καταφέρει να βγει νικητής στις πρόσφατες εκλογές, οι οποίες έγιναν πριν το 2019 όπως αρχικά στόχευε, δίχως ωστόσο η εσπευσμένη εκλογική αναμέτρηση να του στερήσει την επιθυμητή πλειοψηφία. Η επόμενη μέρα του δίνει την ευκαιρία που αναζητούσε να υλοποιήσει τις υπερεξουσίες που ορίζουν οι νέες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Την άνοιξη του 2017 ένα ακόμη σημαντικό γεγονός του έδωσε την ώθηση να συνεχίσει. Το δημοψήφισμα που επικύρωσε με 51,41% την αναθεώρηση του Συντάγματος καθόρισε το μέλλον της χώρας επιτρέποντας την αλλαγή του συστήματος διακυβέρνησης της Τουρκίας δημιουργώντας έναν Πρόεδρο διευρυμένες εξουσίες. Θα πραγματοποιηθεί η άρση της κατάστασης ανάγκης ούτως ώστε να επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα; Φαίνεται να αποτελεί μια πρώτη κίνηση η οποία θα εκτιμηθεί ως πράξη καλής θέλησης και συνεργασίας και θα δώσει και μια απάντηση στους επικριτές του Ερντογάν οι οποίοι τον κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί ως πρόσχημα το αποτυχημένο πραξικόπημα για να σιγήσει τους αντιφρονούντες. Στην επέτειο του αποτυχημένου πραξικοπήματος η Διεθνής Κοινότητα περιμένει κινήσεις προς την εκδημοκράτιση της χώρας και όχι δράσεις όπως η απόφαση του τούρκικου Δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη 72 κατηγορούμενους για την ανάμειξη τους στις συγκρούσεις που σημειώθηκαν στην κρεμαστή γέφυρα της Κωνσταντινούπολης στις 15 Ιουλίου 2016.