Η επιβολή τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση με κάθετες αυξήσεις και χωρίς διαβάθμιση, που σχεδιάζεται για τον ελληνικό τουρισμό, θα τινάξει στον αέρα τις ενέργειες για δωδεκάμηνο τουρισμό, για τόνωση της αγοράς ταξιδιωτών της τρίτης ηλικίας και των σχολικών εκδρομών αλλά και για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουριστικού προϊόντος και της οικονομίας της χώρας μας». Αυτό επισημαίνει σε επιστολή της προς τα αρμόδια υπουργεία η FedHATTA, η ομοσπονδία των ταξιδιωτικών γραφείων, κρούοντας «καμπανάκι» για το άρθρο 28 του υπό διαβούλευση Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών «Μέτρα για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής».
Η FedHATTA επισημαίνει ότι το τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση, το οποίο αντικαθιστά, επεκτείνει και αυξάνει το ήδη ισχύον τέλος διαμονής στα κάθε είδους καταλύματα, θα είναι δυσβάσταχτο για τον ελληνικό τουρισμό και κυρίως όσον αφορά τους Έλληνες ταξιδιώτες και τον εσωτερικό τουρισμό.
Διευκρινίζοντας ότι δεν είναι αντίθετη με την ανάγκη εξεύρεσης πόρων για την αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων της κλιματικής αλλαγής, η Ομοσπονδία υπέβαλε δύο προτάσεις για τον τρόπο επιβολής του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση, ώστε αυτή να μην είναι μονόπλευρη και να αφορά μόνο τον τουριστικό τομέα, αλλά και να είναι σωστά σχεδιασμένη προκειμένου να μην προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα στον τουρισμό της χώρας μας και στην ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουριστικού προϊόντος.
Οι προτάσεις της Ομοσπονδίας είναι:
Πρόταση 1 - Σύστημα ζωνών με κυμαινόμενο ύψος τέλους ανά ζώνη
Περιλαμβάνει πιο αναλογικό και ορθολογικό σχεδιασμό επιβολής του τέλους ώστε αυτό να μην επιβαρύνει υπερβολικά όλους ανεξαρτήτως τους πελάτες καταλυμάτων σε όλη την επικράτεια, αλλά ανάλογα με την τουριστική προβολή του κάθε τόπου και του είδους τουρισμού που παράγεται εκεί, κατά τα πρότυπα άλλων κρατών-μελών της ΕΕ που διαθέτουν αντίστοιχο τέλος διαμονής.
Η Ιταλία, για παράδειγμα, εφαρμόζει σύστημα επιβολής διαφορετικού τέλους διαμονής για κάθε πόλη, το οποίο είναι απόλυτα εναρμονισμένο με την τουριστική αγορά της. Συγκεκριμένα και ενδεικτικά, η Ρώμη έχει τέλος διαμονής 6€, η Βενετία 3,5€, το Μιλάνο εντός του δακτυλίου 5€, ενώ εκτός του δακτυλίου είναι δωρεάν, το Λέτσε 1,5€ κ.ο.κ. Είναι ορθό να μην πληρώνουν οι πελάτες τα ίδια χρήματα στη Ρώμη και στο Λέτσε.
Στη χώρα μας, θεωρούμε πως θα ήταν ορθότερο και θα μπορούσε να γίνει πιο εύκολα αποδεκτό, χωρίς σοβαρές συνέπειες στον τουρισμό στο σύνολό του, ένα σύστημα με ζώνες και με τις αντίστοιχες τιμές ανά ζώνη, ανάλογα με την θέση των περιοχών στον τουριστικό χάρτη. Μία πρόταση θα ήταν η εξής: Αθήνα και Θεσσαλονίκη, νησιά μεγάλης προβολής και ακριβών καταλυμάτων (Μύκονος, Σαντορίνη, Κρήτη, Ρόδος, Κέρκυρα κλπ.), μικρά νησιά ακριβών καταλυμάτων (Ύδρα, Σπέτσες, Φολέγανδρος, Κέα, Σκιάθος, κλπ.), νησιά μικρής προβολής και μεσαίων τιμών καταλυμάτων (Κύθηρα, Τήνος, Άνδρος, Σύρος, Νάξος, Σίφνος, Χίος, Πάτμος, Λέρος, Αίγινα, Ιθάκη κλπ.) και ηπειρωτική Ελλάδα.
Ασφαλώς δεν αμφισβητείται ότι είναι εντελώς διαφορετικό το προφίλ των πελατών που θα επιλέξουν, για παράδειγμα, την Καστοριά, τα Ιωάννινα ή την Κατερίνη, ανεξαρτήτως αστέρων του καταλύματος, από τους πελάτες που θα επιλέξουν ένα νησί.
Πρόταση 2 - Διαφοροποίηση της χρέωσης του τέλους στις σχολικές εκδρομές
Κρίνεται αναγκαία η διαφοροποίηση των τιμών του τέλους για τα γκρουπ μαθητών που συμμετέχουν σε σχολικές εκδρομές, δεδομένου ότι τα ξενοδοχεία που εξυπηρετούν τον μεγάλο όγκο μαθητών είναι συνήθως 5 αστέρων και 4 αστέρων και βρίσκονται κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Είναι εμφανώς παράλογο να πληρώνει το ίδιο τέλος ένα πελάτης ξενοδοχείου 5* ή 4* στη Μύκονο, την Κρήτη ή τη Ρόδο με έναν μαθητή που συμμετέχει σε σχολική εκδρομή σε ξενοδοχείο 5* ή 4* στα Ιωάννινα, την Αλεξανδρούπολη ή τη Θεσσαλία.
Σημειώνεται, ότι στο Βερολίνο τα σχολικά γκρουπ εξαιρούνται από το τέλος διαμονής, ενώ στην Πράγα δεν πληρώνουν τέλος διαμονής οι πελάτες κάτω των 18 ετών.