Ο Σεπτέμβριος εμπεριέχει ένα παράδοξο, αποτελεί την έναρξη μιας νέας πολιτικής περιόδου, αν και ημερολογιακά βρισκόμαστε στο μέσο της χρονιάς.
Η έναρξη της νέας πολιτικής περιόδου στην πατρίδα μας έχει ταυτιστεί εθιμικά με την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και την ομιλία του εκάστοτε πρωθυπουργού που δίνει το στίγμα της οικονομικής, και όχι μόνο, στρατηγικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Η φετινή ΔΕΘ πέρα από την αυτονόητη σημασία της ως το εναρκτήριο λάκτισμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, αποτελεί και μια ευκαιρία για να συζητήσουμε την ανάγκη για στρατηγικό ανασχεδιασμό των συμμαχιών της χώρας στην εξωτερική πολιτική.
Η πολύ μεγάλη σημασία της τιμώμενης χώρας στο πρόσωπο της Ινδίας αποτελεί ίσως το πιο ελπιδοφόρο και το σημαντικότερο νέο που θα εξαχθεί από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Δεν αξίζει να μακρηγορήσει κανείς παραθέτοντας γιατί η σύναψη στενών σχέσεων με την Ινδία, είναι προς το όφελος των συμφερόντων της πατρίδας μας. H Ινδία τα τελευταία χρόνια βιώνει μια συνεχή οικονομική άνοδο, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πληροφορικής και της τεχνολογίας και χτίζει με αργά αλλά σταθερά βήματα έναν ανθρώπινο δυναμικό που θα αποτελεί την πηγή της ανάπτυξης για τις εταιρείες της πληροφορικής αλλά και της τεχνολογίας γενικότερα.
Την ίδια στιγμή η μακρινή, αλλά τόσο σημαντική, χώρα αποτελεί την πιο δυνατή, σε αριθμούς αλλά σε θεσμούς, δημοκρατία στην περιοχή αποτελώντας το πολιτιστικό αλλά και οικονομικό ανάχωμα στην επέλαση της Κίνας.
Η χώρα μα θα πρέπει να αναζητήσει στενότερες σχέσεις με την Ινδία και για έναν ακόμη λόγο, εθνικής σημασίας: Η ολοένα και στενότερη σχέση ανάμεσα στην Τουρκία και στο Πακιστάν.
Η γειτονική μας χώρα πιστή στην νέο-οθωμανική της στρατηγικής κτίζει εδώ και καιρό και με μεθοδικό τρόπο μια στρατηγική σχέση με το Πακιστάν, με έμφαση στο πεδίο της Άμυνας και της οικονομικής βοήθειας. Η προσπάθεια της Τουρκίας για την δημιουργία ενός Μουσουλμανικού τόξου επιρροής που θα ξεκινάει από τον πληθυσμό Τουρκικής καταγωγής που ζει στην Ευρώπη και θα φτάνει μέχρι τις Μουσουλμανικές χώρες της Ασίας, οι οποίες αντιμετωπίζουν πολλές συμπληγάδες, όπως το Πακιστάν, θα έπρεπε να μας είχε ήδη κινητοποιήσει για να συνάψουμε σχέσεις όχι επιφανειακές ή πρόσκαιρες, αλλά στρατηγικού βάθους και προοπτικής με χώρες που θα πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον, ειδικά σε μια περίοδο που οι παραδοσιακές μας συμμαχίες , βλέπε ΝΑΤΟ ή Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μας προσφέρουν τα πλεονεκτήματα που μας προσέφεραν στο παρελθόν.
Ας ελπίσουμε ότι η ΔΕΘ δεν θα αποτελέσει ένα πυροτέχνημα αλλά την απαρχή για την μεγέθυνση του βλέμματος της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής.