Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει. Χιλιοειπωμένο, αλλά διαχρονικό και αξεπέραστο μόττο που συνοδεύει ξεχωριστές εμπειρίες διακοπών. Και είναι αλήθεια ότι κάθε φορά που πηγαίνω στη Χαλκιδική, όλο και κάτι καινούργιο ξετρυπώνω.
Φθάνοντας αεροπορικώς στη Θεσσαλονίκη υπολόγιζα περίπου μια ώρα για να αγγίξω χαμηλά το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, στην Κασσάνδρα. Δεν είχα πάει ξανά στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής και οφείλω να ομολογήσω ότι ούτε τα Λουτρά της γνώριζα, μολονότι είναι ονομαστά και με πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα.
Σε πολύ μικρή απόσταση από εκεί βρίσκεται το Ajul Luxury Hotel & Spa Resort, ένα καταπράσινο χωριό, για το οποίο είχα πάρει τις κατάλληλες συστάσεις. Έμαθα ότι είναι το πρώτο μέλος των Registry Collection Hotels στην Ευρώπη, που ως brand ανήκουν στη Wyndham Hotels & Resorts, με την οποία συνεργάζεται η ελληνική εταιρεία Zeus International Hotels & Resorts, που έχει στην ιδιοκτησία της το Ajul.
Με τόσες δυνατές υπογραφές ήταν αδύνατο να μη συναντήσω αναλόγου επιπέδου φιλοξενία σε ένα συγκρότημα που άνοιξε για πρώτη φορά στις αρχές Ιουνίου, φέτος, το 2023.
Η υποδοχή στη reception του ultra-all-inclusive ξενοδοχείου ήταν η πιο κατάλληλη, με κάτι δροσερό να πιω υπό τους ήχους του συντριβανιού στο κέντρο του κτηρίου. Καθισμένος στις περίτεχνες ξύλινες πολυθρόνες, άρχισα να παρατηρώ τον θόλο του κεντρικού κτηρίου, πάνω από το συντριβάνι, αλλά και τη διακόσμηση από ξύλινες κατασκευές ιδιαίτερης αισθητικής. Μέχρι να μου δώσουν το κλειδί του δωματίου, περπάτησα μέχρι τη βεράντα για να θαυμάσω το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, αλλά και το πολύ πράσινο σε μια κατάφυτη περιοχή.
Επέστρεψα για να τακτοποιήσω τις αποσκευές μου στο δωμάτιο και να αρχίσω λίγο την οργάνωση της διαμονής, καθώς είχα τόσα να κάνω που έπρεπε να μπουν σε μια σειρά. Τώρα θα μου πεις διακοπές είσαι, κι εκεί σειρά θα βάλεις; Ναι, ίσως έχεις δίκιο, όμως καλό είναι να έχεις προγραμματίσει, για παράδειγμα, την ώρα που θα κάνεις μασάζ ή χαμάμ, σάουνα ή τζακούζι, διότι δεν είσαι μόνος σου στο ξενοδοχείο – θέλουν κι άλλοι τέτοιες απολαύσεις αναζωογόνησης- ενώ και για εκτός ξενοδοχείου δραστηριότητες είτε στη θάλασσα είτε στις υπαίθριες δραστηριότητες, πάλι πρέπει να έχεις τον χρόνο σου. Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνεις εκτός προγραμματισμού. Δηλαδή τι ώρα θα πας για πρωινό, μεσημεριανό ή βραδινό, χαλαρά, που λένε στα βόρεια και δεν έχουν άδικο.
Το ξενοδοχείο διαθέτει 171 δωμάτια, μπανγκαλόου, σουίτες και βίλες –τις μεγαλύτερες στην περιοχή της Χαλκιδικής με ιδιωτική πισίνα. Εγώ έμεινα σε ένα μπανγκαλόου με πισίνα και χρειάστηκα λίγα λεπτά να ξεκουραστώ. Σε λίγο είχε μεσημεριανό και δεν θα το έχανα για κανένα λόγο.
Η πρώτη επιλογή έγινε χωρίς δισταγμό και ήταν το εστιατόριο Infinity με πλούσιο μπουφέ, πολλές γεύσεις, πολύχρωμες και μυρωδάτες, ωστόσο η πρώτη επιλογή σε φαγητό έγινε χωρίς δισταγμό καθώς μέσα σε όλα εγώ ξεχώρισα το αγαπημένο μου μαμαδίστικο φαγητό. Μουσακά είχα καιρό να δοκιμάσω και όπως καταλάβατε ένα κομμάτι κάλυψε ένα μέρος του πιάτου, για να αφήσω χώρο σε άλλες λιχουδιές, καλομαγειρεμένες.
Στις 6 το απόγευμα είχα ραντεβού για μασάζ στο πλήρες Spa & Fitness center, από την ομάδα του Spa, τον Σάββα και την Μαίρη που τα χέρια τους ήταν σαν μαγικά ραβδιά. Κι αυτή η ρακί με το λάδι τέλειος συνδυασμός, πάνω στο σώμα…
Μετά από μια τέτοια χαλαρωτική διάθεση και τον ήλιο να πέφτει σιγά σιγά, συνέχισα να απολαμβάνω τη θέα από το μπαλκόνι, ντύθηκα και βγήκα για περπάτημα. Πήγα μέχρι τη κεντρική πισίνα, και περιηγήθηκα στους χώρους με την πέτρα να είναι το κυρίαρχο υλικό κατασκευής. Μια δυνατή ανάσα Χαλκιδικής πέρασε στα πνευμόνια μου και μόνο που δεν αναφώνησα: διακοπές.
Επέστρεψα στο δωμάτιο όταν σουρούπωνε και είχα κλείσει τραπέζι στο εστιατόριο Ambrosia, στη βεράντα, με ιταλική κουζίνα άλλο πράγμα, όπως διαπίστωσα, από ζυμαρικά, σαλάτες και κρέας όσο πρέπει μισοψημένο στο τέλος.
Τα ποτά, στη συνέχεια, συνόδευσε μια μπάντα τριών μουσικών που έπαιζαν απίθανα διεθνή ροκ κομμάτια που όλοι σιγοτραγουδούσαν -ίσως εγώ λίγο πιο έντονα- μέχρι η ώρα να περάσει αρκετά… Ηταν το καλύτερο φινάλε της πρώτης ημέρας.
Την επόμενη κατά τις 11 το πρωί ζήτησα να έρθει αυτοκινητάκι να με πάρει για τη θάλασσα, η οποία βρίσκεται ακριβώς από κάτω από το ξενοδοχείο. Θα μπορούσα να πάω και περπατώντας όμως προτίμησα ένα golf car. Το πρώτο μπάνιο στα ζεστά νερά της Χαλκιδικής –πάντα είναι ζεστά- ήταν γεγονός, σε μια βοτσαλωτή παραλία. Μπροστά μου κάποιοι έκαναν θαλάσσια σπορ, αλλά τον ήλιο δεν τον αντέχω. Κάτω από την ομπρέλα πέρασαν κιόλας 3 ώρες ξεγνοιασιάς.
Η επιστροφή συνοδεύτηκε με ένα γεύμα κλασικής ελληνικής ταβέρνας με ό,τι καλύτερο μπορείς να γευτείς. Στο εστιατόριο Thimari, πάνω από τη μεγάλη κεντρική πισίνα, δύο μουσικοί από τη Θεσσαλονίκη έπαιξαν γνωστά λαϊκά τραγούδια, και μπορούσες να χορέψεις κιόλας. Άλλο που δεν ήθελα.
Το απόγευμα είχα σκεφτεί να κάνω δραστηριότητες στο adventure park με αναρρίχηση και τοξοβολία που από το χωριό μου είχα να κάνω. Βέβαια, υπάρχουν και γήπεδα μπάσκετ, τένις και μίνι ποδοσφαίρου, αλλά είπα να ασχοληθώ κάτι διαφορετικό.
Το βράδυ το φαγητό αρκετά ελαφρύ και μετά για μουσική στην πισίνα, ξαπλωμένος σε αναπαυτικές πολυθρόνες.
Μολονότι στο Ajul τα έχεις όλα, ήθελα την επόμενη μέρα να πάω και στα Λουτρά, με τις ομολογουμένως περιποιημένες δημοτικές εγκαταστάσεις. Λειτουργούν όλο τον χρόνο και το νερό έχει ιαματικές ιδιότητες για όλες τις ηλικίες και ειδικά για όσους έχουν περισσότερη ανάγκη.
Στο Ajul Luxury Hotel & Spa Resort όσες μέρες και να μείνεις, πάντα κάτι ξεχωριστό θα βρεις να κάνεις. Αξίζει να το ζήσεις, να το ψάξεις, να το ανακαλύψεις, να αφεθείς στο παρθένο του τόπου, στη μαγευτική Χαλκιδική.
