Η απόφαση του Άτυπου Δικαστηρίου για εγκλήματα της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων, ανακοινώθηκε (24/5/2018) σε αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου. Το τουρκικό κράτος κρίθηκε ένοχο για διάπραξη εγκλημάτων, περιλαμβανομένης της φυσικής εξόντωσης, απαγωγής, εξαφάνισης, βασανισμού, εκπατρισμού και εθνοκάθαρσης των Κούρδων. Η απουσία οποιασδήποτε έρευνας από τουρκικές αρχές συνιστά παραχώρηση ασυλίας για διάπραξη εγκλημάτων από τα όργανα του τουρκικού κράτους και άμεσες ευθύνες επιρρίφθηκαν στον Ερντογάν και τον στρατηγό του Adem Huduti, ως πρωταίτιους σχεδιασμού εγκλημάτων κατά παραβίαση της Συνθήκης της Γενεύης.
Την πρωτοβουλία στήριξαν τρεις πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, Σοσιαλιστές & Δημοκράτες, Ενωτική Αριστερά και Πράσινοι. Εκ μέρους της Ενωτικής Αριστεράς μίλησε η Πρόεδρος, G. Zimmer (Γερμανίδα) τονίζοντας την πολιτική σημασία για αλληλεγγύη προς τον Κουρδικό λαό και άσκηση πίεσης από την ΕΕ επί της Τουρκίας στις εμπορικές συναλλαγές.
Μιλώντας εκ μέρους της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, επαίνεσα την πρωτοβουλία απέναντι στην υποκρισία και σιωπή άλλων θεσμών και ότι η απόφαση υπηρετεί το δίκαιο και τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Για τη σχέση ΕΕ-Τουρκίας, εξήγησα ότι, ενώ η Τουρκία δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, ούτε σέβεται βασικές αρχές δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εισπράττει δισεκατομμύρια ευρώ των Ευρωπαίων πολιτών. Αναφέρθηκα επίσης σε όσους συνέδραμαν τον κουρδικό αγώνα, χωρίς να έχουν κουρδική καταγωγή και υπέδειξα πως «ένας τέτοιος πρωτοπόρος αγωνιστής ήταν ο Θεόφιλος Γεωργιάδης από την Κύπρο, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1994 από τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες. Τα λουλούδια ανθίζουν στον τάφο του και ενόσω τα λουλούδια ανθίζουν στα βουνά του Κουρδιστάν και στον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο της Κύπρου, ο αγώνας για επικράτηση της ελευθερίας και αξιοπρέπειας και των αρχών της ΕΕ, συνεχίζεται αμείωτος».
Η απόφαση του Άτυπου Δικαστηρίου συνέπεσε με την παραδοχή-κομπασμό ενός Τουρκοκύπριου για δολοφονία ανυπεράσπιστων Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων, επαναφέροντας στο προσκήνιο τα εγκλήματα του 1974. Είτε κοινό έγκλημα, είτε στο πλαίσιο προσχεδιασμένου εγκλήματος του Τουρκικού κράτους που «φρόντισε» να γίνουν δολοφονίες μέσω οργάνων του αλλά εμφανίζονται ως πράξεις ατάκτων, το έγκλημα τιμωρείται. Τα εγκλήματα, ούτε εξισώνονται, ούτε απλά διαγράφονται με παραδοχή. Για εγκλήματα πολέμου ή κατά της ανθρωπότητας, η Ευρωπαϊκή νομιμότητα και πολιτισμός έχουν συστήσει κανόνες εκδίκασης στο πλαίσιο δίκαιης δίκης. Η άρνηση ενός εγκλήματος, όπως της αρμενικής γενοκτονίας από την Τουρκία, αποτελεί μέρος του εγκλήματος. Επιπλέον, η συγκάλυψη εγκλημάτων (όσο πολιτικά «αθώα» και να εμφανιστεί), εφόσον αποβλέπει στην απαλλαγή του εγκληματία, πρέπει να θεωρείται μέρος του εγκλήματος.
Με την καθοριστική βοήθεια του φίλου Καθηγητή E. Kontorovich, Προέδρου Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Northwestern (ΗΠΑ), υπέβαλα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, Ιούλιο 2014, αίτημα για κατηγορητήριο εναντίον όσων ευθύνονται για τον εποικισμό της Κύπρου, για αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα της, που αποτελεί συνεχιζόμενο έγκλημα πολέμου και εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Δικαστηρίου. Δεν γνωρίζουμε αν οι τότε πολιτικά αρμόδιοι που εναντιώθηκαν επενδύοντας στο «καλό κλίμα» των συνομιλιών, συνεχίζουν στην ίδια γραμμή.