Η αντιπαράθεση για το δικαίωμα ή μη της Αλγερινής πυγμάχου να αγωνιστεί ως γυναίκα παρότι έχει ανδρικό χρωμόσωμα και υψηλή τεστοστερόνη έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί θέτει θεμελιώδη ερωτήματα ”δικαιωμάτων” και δικαιωμάτων.
Πράγματι, η Ιμάν Κελίφ δεν είναι διεμφυλικό άτομο (τρανς)˙ είναι διαφυλικό άτομο (intersex). Πάει να πει ότι όντως έχει ΚΑΙ αντρικά χαρακτηριστικά που στον αθλητισμό αντικειμενικά και ειδικά σε ένα άθλημα όπως η πυγμαχία προσφέρουν εμφανή πλεονεκτήματα. ”Ποτέ δεν έχω ξαναδεχτεί τόσο δυνατά χτυπήματα” είπε κλαίγοντας η Ιταλίδα που εγκατέλειψε για να προστατέψει τη σωματική της ακεραιότητα και την πιστεύουμε αφού πραγματικά είχε μετατραπεί σε σάκο του μποξ. Το είδε όλος ο πλανήτης. Δεν πιστεύουμε όμως την Αλγερινή που δηλώνει ότι είναι θέλημα θεού να πάρει το χρυσό μετάλλιο, εκτός εάν εννοεί ότι ο Θεός την έκανε γυναίκα με αντρικά χαρακτηριστικά για να μπορεί να … δέρνει όλες τις αντιπάλους της.
Το ερώτημα παραμένει: είναι ισότιμη και δίκαιη η συμμετοχή ενός διαφυλικού ατόμου στην κατηγορία των γυναικών; Το ότι σε νεότερη ηλικία η Αλγερινή έχασε εννιά φορές (ενώ έχει νικήσει πάνω από 40) από γυναίκες δε λέει τίποτα. Κάθε αθλητής όταν ξεκινά να αγωνίζεται κι ας είναι άντρας μπορεί να ηττηθεί από γυναίκα, αν όχι σε όλα, στα περισσότερα αθλήματα. Το ότι είναι δικαίωμά της να είναι γυναίκα επίσης δεν στέκει και είναι μία επικίνδυνη για το γυναικείο φύλο αντίληψη: έτσι δε θα προστατεύεται καμία γυναίκα σε δοκιμαστήρια, σε αποδυτήρια, στις τουαλέτες και στα μπάνια, στον αθλητισμό, στα νοσοκομεία, στην καθημερινότητά της από άντρες που θα δηλώνουν κατά το δοκούν γυναίκες. Θα πρέπει εδώ να γίνεται σαφής διάκριση προκειμένου ο καθορισμός φύλου ενός διαφυλικού ατόμου να μην επεκτείνεται ως «δικαίωμα» και στα διεμφυλικά (τρανς) ή στα άτομα που διατείνονται πως έχουν μία «ρευστή» ταυτότητα φύλου διότι τους το επιτρέπει η κυρίαρχη WOKE ιδεολογία.
Η Κελίφ είναι λοιπόν διαφυλικό άτομο που επέλεξε να είναι γυναίκα καθώς, σύμφωνα με την ίδια και το αλγερινό κράτος που της χορήγησε τη σχετική ταυτότητα, τα γυναικεία χαρακτηριστικά, είναι περισσότερα από τα αντρικά. Χάριν οικονομίας δεχόμαστε καλόπιστα ότι είναι έτσι. Δεν είναι, ωστόσο, θέμα δικαιώματος αλλά πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα είναι ότι η Αλγερινή πυγμάχος ανήκει σε μία σπάνια αλλά υπαρκτή κατηγορία συνανθρώπων μας, των διαφυλικών, για την οποία επίσης, εκ του πονηρού, γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί ως κατά πολύ πολυπληθέστερη της πραγματικής προκειμένου να πειστούν περισσότεροι έφηβοι που αισθάνονται «δυσφορία φύλου» (κάτι μάλλον φυσιολογικό για πολλά νεαρά άτομα) ότι κάτι δεν πάει καλά με το σώμα τους και να προβούν σε μη αναστρέψιμες επεμβάσεις και «θεραπείες»…
Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί η άποψη της Fausto-Sterling που ανεβάζει το ποσοστό αυτό στο 1.7%. Όμως, αυτό αμφισβητείται έντονα από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, για λόγους που δεν μπορούν να αναπαραχθούν εδώ. Σύμφωνα με νεότερες έρευνες, λοιπόν, που απαντούν στη ..large προσέγγιση της Fausto-Sterling το ποσοστό των ατόμων αυτών είναι 0.018! Όσο και αν είναι, όμως, το ποσοστό τους, προφανώς και αξίζουν τον σεβασμό μας και κάθε μέριμνα προκειμένου να έχουν ισότιμη πρόσβαση σε υγεία, παιδεία, εργασία και αθλητισμό. Ισότιμη όμως, πιθανότατα σε κάποια ειδική κατηγορία, από τις τόσες που αφορούν τα άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες. Γιατί είναι ιδιαίτερα απεχθές να επιβραβεύεται το ξύλο σε γυναίκα από άτομο, όπως και να λέγεται, βιολογικά ανώτερο μυϊκά. Γιατί ναι μεν δεχόμαστε ότι τα γυναικεία χαρακτηριστικά της Κελίφ υπερτερούν των αντρικών, αλλά τα συγκεκριμένα αντρικά, φαίνεται ότι θα την κατέτασσαν σε μία αντρική κατηγορία! Αν τώρα για κάποιους ο άγριος ξυλοδαρμός μιας αθλήτριας είναι κάτι αδιάφορο, όπως είναι τα Ισραηλινά θύματα πολέμου, γιατί only black ή palestinian lives matter, μάλλον δε θα συμφωνήσουμε ποτέ.