Οι εταιρείες μπορούν να απαγορεύσουν στις μουσουλμανικού θρησκεύματος υπαλλήλους τους να φορούν μαντίλα υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αποφάσισε το Διακστήριο της ΕΕ κατόπιν προσφυγής δύο γυναικών στις οποίες επιβλήθηκε αναστολή εργασίας επειδή φορούσαν χιτζάμπ.
Το θέμα της χιτζάμπ προκαλέσει διαμάχες σε όλη την Ευρώπη εδώ και χρόνια υπογραμμίζοντας και τα προβλήματα ένταξης των μουσουλμάνων σε πολλές δυτικές χώρες.
Στις υποθέσεις που εξέτασε το δικαστήριο, και οι δύο μουσουλμάνες - η μια εργαζόταν σε κέντρο φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες και η άλλη ως ταμίας στην αλυσίδα φαρμακείων Mueller - δεν φορούσαν μαντίλα το πρώτο διάστημα που εργάζονταν αλλά αποφάσισαν να το κάνουν μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα μετά την επιστροφή τους από την άδεια μητρότητας.
Οι υπεύθυνοι τις ενημέρωσαν πως δεν επιτρέπουν το χιτζάμπ και σε διάφορες φάσεις τους είπαν πως τίθενται σε αναστολή, είτε θα πρέπει να εργαστούν σε άλλο πόστο, είτε να επιστρέψουν στη δουλειά τους μόνο όταν δεν θα την φοράνε.
Το δικαστήριο της ΕΕ έπρεπε να αποφασίσει και στις δύο περιπτώσεις εάν οι απαγόρευση της μαντίλας κατά την εργασία συνιστά παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας ή επιτρέπονταν στο πλαίσιο των ελευθεριών λήψης αποφάσεων μιας επιχείρησης και της επιθυμίας της να προβάλει μια εικόνα ουδετερότητας στους πελάτες.
Η απάντησή του δικαστηρίου ήταν ότι μια τέτοια απαγόρευση είναι δυνατή εάν δικαιολογείται επαρκώς από την ανάγκη του εργοδότη να παρουσιάσει μια εικόνα ουδετερότητας στους πελάτες του.
″Η απαγόρευση να φέρει κάποιος σύμβολα οποιαδήποτε μορφής έκφρασης πολιτικών, φιλοσοφικών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων στο χώρο εργασίας μπορεί να δικαιολογηθεί από την ανάγκη του εργοδότη να παρουσιάσει ουδέτερη εικόνα στους πελάτες ή να αποτρέψει την εστίαση σε κοινωνικές διαφορές” αναφέρει η απόφαση.
Ωστόσο, τονίζεται, πως η αιτιολόγηση μιας τέτοιας απόφασης απαγόρευσης από μια επιχείρηση θα πρέπει να αντιστοιχεί σε μια πραγματική ανάγκη του εργοδότη.
Στην περίπτωση της υπαλλήλου στο κέντρο φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες το δικαστήριο έκρινε ότι ορθά ζήτησε η εργαζόμενη να μην φορά το χιτζάπ, έχοντας ζητήσει αντίστοιχα από άλλο υπάλληλο να μην φορά σταυρό.
Και στις δύο περιπτώσεις βέβαια είναι τα εθνικά δικαστήρια που έχουν το τελευταίο λόγο.
Σημειώνεται πως το δικαστήριο της ΕΕ έχει ήδη αποφανθεί το 2017 ότι οι εταιρείες μπορούν να απαγορεύσουν στο προσωπικό να φορά ισλαμικές μαντίλες και άλλα ορατά θρησκευτικά σύμβολα υπό ορισμένες προϋποθέσεις, προκαλώντας αντίδραση μεταξύ των πιστών διαφόρων θρησκειών.
Περισσότεροι από 5 εκατομμύρια μουσουλμάνοι ζουν στη Γερμανία, καθιστώντας τους τη μεγαλύτερη ομάδα θρησκευτικών μειονοτήτων στη χώρα.
Η απαγόρευση της μαντίλας για γυναίκες σε χώρους εργασίας υπήρξε επίμαχο ζήτημα στη Γερμανία εδώ και χρόνια, κυρίως όσον αφορά δασκάλες σε κρατικά σχολεία και ασκούμενες στο δικαστικό σώμα. Ωστόσο, το χιτζάμπ δεν είναι μέχρι στιγμής βασικό θέμα στην προεκλογική εκστρατεία, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
Σε άλλα μέρη της Ευρώπης, τα δικαστήρια έπρεπε επίσης να εξετάσουν πού και πώς μπορεί να απαγορευτεί μερικές φορές η μαντίλα στην εργασία.
Το ανώτατο δικαστήριο της Γαλλίας επικύρωσε το 2014 την απόλυση μιας μουσουλμάνας εργαζόμενης που εργαζόταν σε ιδιωτικό βρεφονηπιακό σταθμό η διεύθυνση του οποίου απαιτούσε αυστηρή ουδετερότητα από τους υπαλλήλους.
Η Γαλλία, που φιλοξενεί τη μεγαλύτερη μουσουλμανική μειονότητα της Ευρώπης, απαγόρευσε τη χρήση ισλαμικής μαντίλας σε κρατικά σχολεία το 2004.
Ωστόσο, το συνταγματικό δικαστήριο της Αυστρίας έκρινε ότι ένας νόμος που απαγόρευε κορίτσια ηλικίας έως 10 ετών να φορούν μαντίλα στα σχολεία εισήγαγε παράνομες διακρίσεις.