Για εγκληματική διαχείριση των αρχών έκανε λόγο κατά τη δίκη για το Μάτι στην κατάθεση της η Πολύμνια Κοσσόρα, ο σύζυγος της οποίας βρέθηκε ανάμεσα στους 26 καμένους στο οικόπεδο Φράγκου στο Μάτι.
«Ο άντρας μου ήταν ένας από αυτούς που είχαν εκτραπεί από τη λεωφόρο χωρίς να έχουν καμία δουλειά εκεί. Πήγε το γιο μου στο αεροδρόμιο και επέστρεφε. Έχασε τη ζωή του αναίτια, λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της φωτιάς από τις αρχές. Μια αρχή να είχε κάνει τη δουλειά της δεν θα είχαμε τόσα θύματα».
Η γυναίκα περιέγραψε κατά τη δίκη για το Μάτι, το χάος που επικράτησε και μετά την φωτιά, αφού προσπαθούσε να ενημερωθεί για τον σύζυγο της μάταια. «Πήγαμε με το γιο μου στο Μάτι. Προσπαθήσαμε να περάσουμε τις καθέτους για να βρούμε το αυτοκίνητο αν και δεν είχε δουλειά να είναι στο Μάτι. Προς την Αργυρά ακτή αντικρίσαμε την κόλαση. Το απόγευμα της Τρίτης επέστρεψε ο γιος μου από το Λονδίνο και πέρασε πρώτα από την ιατροδικαστική να δώσει dna, αλλά ήταν κλειστή. Ξεκινήσαμε ξανά να πάμε στο Μάτι να ψάξουμε μόνοι μας πάλι. Είδαμε το αυτοκίνητό μας καμένο…Ο γιος μου μπήκε στο κτήμα Φράγκου και βρήκε στη βεράντα μισοκαμμένα το τηλέφωνο και το κλειδί του αυτοκινήτου του. Αρχίζει ένας αγώνας από εκείνη την ώρα. Τελικά το Σάββατο το βράδυ επικοινώνησε ο γιος μου με τη ιατροδικαστική του είπε να καλέσει αργότερα και τότε μάθαμε ότι ταυτοποιήθηκε νεκρός».
«Είδα την κόρη μου να έχει αγκαλιά το μωρό»
Ο Χαράλαμπος Διονυσιώτης βρισκόταν στο Χολαργό μαζί με τη σύζυγό του, όταν η κόρη του του τηλεφώνησε και του είπε για τη φωτιά. Βρισκόταν στο Μάτι μαζί με το 6 μηνών βρέφος της, ενώ ο σύζυγος της που είναι πυροσβέστης, είχε κληθεί από την υπηρεσία του για τη φωτιά στην Κινέττα.
«Τη συμβούλεψα να φύγει γρήγορα και να πάει σε μια καφετέρια για να πάω να την πάρω μαζί με το παιδί. Άρχισα να πηγαίνω προς την περιοχή, έβλεπα φλόγες, την καλούσα στο τηλέφωνο αλλά ήταν νεκρό. Αποφάσισα να πάω να την ψάξω μόνος μου. Φώναζα το όνομά της αλλά δεν έπαιρνα απάντηση. Εκείνη την ώρα συνάντησα και τον πρώτο νεκρό. Έφυγα προς την Αργυρά Ακτή. Φώναξα αλλά δεν πήρα απάντηση. Την ώρα που πήγαινα να φύγω άκουσα μια φωνή από τη θάλασσα ″εδώ είναι η Μαργαρίτα″. Δεν ήταν η φωνή της κόρης μου. Δεν μπορεί μου είπε να βγει έξω. Μπήκαμε μέσα είδα την κόρη μου να έχει αγκαλιά το μωρό και υπήρχε και ένας Ρουμάνος πυροσβέστης διασώστης που έκανε μαλάξεις στο παιδί. Βγάλαμε τη Μαργαρίτα έξω. Πήρα τηλέφωνο το γαμπρό μου και του είπα ″έλα θέλω βοηθό″ αλλά να είσαι ψύχραιμος τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά».
Ένα εθελοντικό πυροσβεστική όχημα πήρε το μωράκι μαζί με το διασώστη στο νοσοκομείο Παίδων, ενώ η κόρη του μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό. «Φτάσαμε στο Παίδων που είχαν πάει το μωρό. Το παιδί είχε τελειώσει. Οι γιατροί μας είπαν το παιδί τελείωσε στα σκαλιά του νοσοκομείου. Αν υπήρχε παρουσία… να συνδράμουν όσους είχαν ανάγκη το παιδί θα είχε φτάσει νωρίτερα στο νοσοκομείο και μπορεί σήμερα να υπήρχε ανάμεσα μας».
Το γράμμα ευγνωμοσύνης σε σύζυγο και γονείς
Σε έντονη συναισθητική φόρτιση, η Μαρία Διονυσιώτη, αναφέρθηκε σε ένα γράμμα που έγραψε η υπαγόρευσε η κόρη της πριν τη διασωληνώσουν. «Νοσοκομείο Ελπίς έγραφε το χαρτί. Σε αυτό ευχαριστούσε τον Ανδρέα (σύζυγό της) για την ευτυχισμένη ζωή που της χάρισε. Για τους γονείς της έλεγε ότι ήταν υπερήφανη που τη μεγαλώσαμε με αρχές και αξίες και ότι θα μας αγαπάει για πάντα. Το παρέδωσαν στον Αντρέα μαζί με ένα ζευγάρι καμένα αθλητικά παπούτσια. Αυτό το σημείωμα το χαράξαμε και το έχουμε μαζί με τις φωτογραφίες των παιδιών μας. Ο διασώστης μας είπε δεν έχω γνωρίσει τέτοια δυνατή κοπέλα, με εγκαύματα σε όλο της το σώμα, που αν δεν μας υπαγόρευε αυτό το γράμμα, δε μας άφηνε να τη διασωληνώσουμε».