Η δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι συνεχίζεται σε δεύτερο βαθμό και στο εδώλιο κάθονται και πάλι οι 21 κατηγορούμενοι από τους οποίους, πρωτόδικα, έξι είχαν κριθεί ένοχοι και το δικαστήριο επέβαλε ποινή από 3 χρόνια έως 5 χρόνια κατά συγχώνευση φυλάκισης, εξαγοράσιμη προς δέκα ευρώ την ημέρα.
Σήμερα, Δευτέρα 2/9, στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων κατέθεσε η Ευαγγελία Νικολοπούλου που έχασε τη μητέρα της την 23η Ιουλίου του 2018.
«Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως κανείς δεν τους είπε να φυλαχτούν, να φύγουν. Η μητέρα μου ζούσε 59 χρόνια στο Μάτι και θα μπορούσε να σωθεί. Αλλά έφυγε από το σπίτι με τις καύτρες πάνω της. Κανείς δεν τους ενημέρωσε. Κανείς δεν προσπάθησε να τους σώσει και κανείς δεν σεβάστηκε τους νεκρούς. Όσοι είχαμε νεκρό να πάρουμε, αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε μια άσχημη διαδικασία για την αναγνώριση».
Εκτός από την απουσία συντονισμού και ενημέρωσης η κα Νικολοπούλου κατήγγειλε ασέβεια προς τους νεκρούς περιγράφοντας το εξής περιστατικό: «όταν πήγαμε στον τάφο της μητέρας μου, μου έδειξε η θεία μου ένα σημείο όπου εκεί είναι καμένα κόκαλα από το Μάτι. Πήγα στο ιερέα τον ρώτησα “είναι κάτι εδώ θαμμένο;” και μου λέει πως “ναι εδώ είναι θαμμένα αταυτοποίητα κοκκάλακια”. Έστειλα mail στον δήμαρχο Μαραθώνα και όντως μπήκε μία πλάκα στο σημείο, αλλά εκεί είναι αταυτοποίητα κοκκαλα από επιχείρηση-σκούπα που έγινε κάποια στιγμή στο Μάτι για να καθαριστούν».
“Σώθηκαν από καθαρή τύχη – Ήταν τελείως μόνοι τους”
Στο δικαστήριο κατέθεσε και η δημοσιογράφος Άννα- Μαρία Κακαουνάκη η οποία αναφέρθηκε σε «κυνισμό των αρχών» αλλά και σε καθαρή τύχη στο ποιοι χάθηκαν και ποιοι σώθηκαν εκείνο το απόγευμα, καθώς οι οργανωμένες υπηρεσίες της Πολιτείας βρίσκονταν σε απόλυτο χάος.
Η κυρία Κακαουνάκη, η οποία ερεύνησε όσα έγιναν στο Μάτι αναφέρθηκε στην απόλυτη αδράνεια που ουσιαστικά άφησε μόνους τους τούς κατοίκους και τους παραθεριστές στο Μάτι τις κρίσιμες ώρες. «Το τραύμα είναι μεγάλο» είπε η δημοσιογράφος η οποία αναφέρθηκε στο «απόλυτο χάος» αλλά και σε έναν «φοβερό κυνισμό» που προκύπτει από τις συνομιλίες της Πυροσβεστικής. «Οι άνθρωποι ήταν δύσκολο ακόμα και να μου πουν τη ιστορία τους. Κατάλαβα ότι ήταν τελείως μόνοι τους, ήταν τυχαίο εκείνη τη μέρα ποιος θα καεί και ποιος όχι. Από τις συνομιλίες της Πυροσβεστικής προκύπτει το απόλυτο χάος και ένας φοβερός κυνισμός. Άνθρωποι που έπαιρναν σε απόγνωση και τους απαντούσαν “δεν είναι ταξί το πυροσβεστικό”». Η μάρτυρας τόνισε πως δεν υπήρχε ενιαία, βασισμένη σε σχεδιασμό με τα δεδομένα, αντιμετώπιση για τίποτε και έτσι η Πυροσβεστική «απαντούσε σε άλλους “μείνετε σπίτι σας” και σε άλλους “φύγετε”…».