Με λευκά τριαντάφυλλα στα χέρια έφτασαν στη δίκη για το Μάτι συγγενείς ενός βρέφους 6 μηνών που έχασε τη ζωή του μαζί με τη μητέρα του στη φονική πυρκαγιά.
Ο πατέρας του βρέφους, πυροσβέστης στο επάγγελμα κλήθηκε να καταθέσει όσα βίωσε την 23η Ιουλίου στο Μάτι. «Έλαβα μήνυμα από την υπηρεσία να πάω εκεί, όπως και έκανα. Ξέραμε ότι υπήρχε συμβάν στην Κινέτα. Άφησα στο σπίτι μας στο Μάτι τη σύζυγο μου με το μωρό μας. Όσο βρισκόμουν στην υπηρεσία ξεκίνησαν τηλέφωνα από κατοίκους της περιοχής ότι υπάρχει φωτιά προς το σημείο. Όταν μιλήσαμε με τη Μαργαρίτα κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν καλά. Δεν καταλάβαινα που βρισκόταν και τι μου έλεγε. Άκουγα τον αέρα» είπε ο Ανδρέας Δημητρίου.
Περίπου στις 7 το απόγευμα του ζητήθηκε από την υπηρεσία να πάει προς το Μάτι και να ενημερώσει τους κατοίκους να φύγουν από τα σπίτια τους. «Προσπαθούσα να επικοινωνήσω με τη Μαργαρίτα. Πίστευα ότι είχαν βρει ασφαλές καταφύγιο στην παραλία με το παιδί. Δέχομαι κλήση από τον πεθερό μου να είμαι προετοιμασμένος ότι τα πράγματα δεν είναι καλά. Έφτασα και είδα το μικρό σε έναν άγνωστο που προσπαθούσε να δώσει πρώτες βοήθειες. Η σύζυγος μου βρισκόταν καθισμένη στην παραλία» ανέφερε.
Η σύζυγός του μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό και το βρέφος στο νοσοκομείο Παίδων. «Από το ύφος των γιατρών κατάλαβα ότι δεν είναι καλά τα πράγματα. Μου είπαν ότι δεν κατέστη δυνατόν να τον συνεφέρουν. Εκεί του είπα το τελευταίο αντίο. Μετά έπρεπε να πάω στη Μαργαρίτα που δεν ήξερα ότι ήταν τόσο σοβαρά. Φτάνοντας στο νοσοκομείο διαπιστώνω ότι έχει διασωληνωθεί και είναι σοβαρά. Ζορίστηκα να την αναγνωρίσω. Όλο της πρόσωπο ήταν εγκαύματα. Σαν να βλέπω άλλον άνθρωπο. Την έβλεπα πέντε λεπτά την ημέρα μέχρι να φύγει».
«Βγήκαμε ζωντανοί- νεκροί»
Την συγκλονιστική εικόνα της άτυχης Μαργαρίτας και του βρέφους της μέσα στη θάλασσα περιέγραψε η Δήμητρα Γουναρίδη. «Δίπλα μου ήταν η Μαργαρίτα με το μωράκι της το νεογέννητο. Καμένη εκείνη, καμένο και το μωρό. Το θήλαζε για να το έχει στη ζωή» είπε η μάρτυρας που περιέγραψε στη συνέχεια της δική της ιστορία.
«Γύρω στις 17.30 με παίρνει η φίλη μου και μου λέει «βλέπω τη φωτιά έχει φουντώσει, ετοίμασε ένα σάκο με 2 αλλαξιές, πάρε τα χαρτιά σου και έχε τα έτοιμα σε περίπτωση ανάγκης». Ο ουρανός σκοτείνιαζε και άρχισαν να φτάνουν αποκαΐδια. Ήμουν σίγουρη ότι δεν έρχεται σε εμάς η φωτιά γιατί κανείς δεν μας είχε ειδοποιήσει. Στις 18.10 άκουσα κορναρίσματα. Ήταν η φίλη μου που είχε έρθει να μου πει να φύγουμε! «Γρήγορα θα καούμε! Έχει καεί η ταβέρνα του Βασίλη» μου είπε. Στα 200 μέτρα έχουν μποτιλιαριστεί όλα τα αυτοκίνητα. Εκεί έγινε χαμός. Ερχόντουσαν αμάξια από όλες τις κατευθύνσεις. Τρέξαμε στη θάλασσα. Το θερμικό κύμα εκείνη την ώρα με έκανε νιώθω πως θα πεθάνω 40 μέτρα από τη θάλασσα. Μπήκαμε στη θάλασσα. Γινόταν πόλεμος. Ακούγαμε αμάξια να σκάνε. Εκρήξεις. Βγήκαμε νεκροί – ζωντανοί».
«Να πάμε να πούμε τα κάλαντα στη μαμά»
Την απώλεια της κόρης του μετράει ο Αγγελος Σιαπκάρας. «Την ημέρα της φωτιάς η κόρη μου ξύπνησε το γαμπρό μου από τους καπνούς. Αποφάσισαν να φύγουν. Ο γαμπρός μου πήρε το παιδί του και έφυγε προς τη θάλασσα. Η κόρη μου κάηκε… Εκατόν σαράντα βήματα δικά μου ήταν η θάλασσα και μέχρι να φύγουν το σπίτι είχε πάρει φωτιά» ανέφερε.
Ο θάνατος της κόρης του όμως έχει κλονίσει και τη υγεία του παιδιου της, αφού αναζητά συνεχώς τη μαμά του. «Αναπολεί τη μαμά του. «Θα ήθελα να μην είχε πεθάνει» έγραψε σε μια εργασία του στο σχολείο για τη μαμά του. Τώρα στις γιορτές μου είπε παππού να πάμε να πούμε τα κάλαντα στη μαμά και πήγαμε πάνω από τον τάφο της να πούμε τα κάλαντα. Ξυπνάμε και κοιμομαστε με αυτό».
Πηγή: Dikastiko