Πριν από περισσότερα από 200 χρόνια, το 1817, ο ακτιβιστής Ρόμπερτ Όουεν, υπέρμαχος των εργασιακών δικαιωμάτων, υποστήριξε πως οκτώ ώρες δουλειάς, οκτώ ώρες αναψυχής και οκτώ ώρες ανάπαυσης, αποτελούν την ιδανική ισορροπία για μια ευτυχισμένη ζωή.
Κι όμως παρά τους τεράστιους αγώνες που έχουν δοθεί για την κατοχύρωση καίριων εργασιακών δικαιωμάτων, σήμερα το οκτάωρο κινδυνεύει να θεωρηθεί πολυτέλεια, με πολλούς ανθρώπους ανάμεσά μας να εργάζονται περισσότερες από 50 ώρες την εβδομάδα.
Μάλιστα, αν προσθέσουμε το χρόνο που μετακινούμαστε από τη δουλειά στο σπίτι και από το σπίτι στη δουλειά, οι εργατο-ώρες αυξάνονται κατά πολύ. Και αν σκεφτούμε κι ότι πολλοί από εμάς, εξαιτίας των σύγχρονων μέσων που έχουν τρυπώσει στο καθεστώς εργασίας, παραμένουμε όλη μέρα σε επαφή με το περιβάλλον εργασίας, είναι θέμα χρόνου να μας καταπιεί η έλλειψη ξεκούρασεις και ελεύθερου χρόνου.
Οι εργοδότες, παρόλο που φαινομενικά μας προσφέρουν την ευκαιρία της εξ αποστάσεως εργασίας, δεν έχουν υιοθετήσει ακόμα μια σύγχρονη και υγιή εργασιακή κουλτούρα που να σταθμίζει παράγοντες όπως ο ελεύθερος χρόνος και το διάλειμμα από τη δουλειά.
Έτσι, όσο κι αν φαίνεται πως δουλεύουμε πιο ελεύθερα, εργαζόμαστε σίγουρα περισσότερες από οκτώ ώρες ημερησίως. Και μάλιστα χωρίς την παραμικρή πρόσθετη αμοιβή. Και καθώς οι στιγμές χαλάρωσης και ψυχαγωγίας διαρκώς περιορίζονται, τα συμπτώματα της κατάθλιψης χτυπούν ολοένα και πιο συχνά την πόρτα του σύγχρονου ανθρώπου.
Πώς θα επαναφέρουμε την χαμένη ισορροπία;
Επιστρέφοντας σταδιακά στην πλήρη «κανονικότητα» του εργασιακού περιβάλλοντος, μετά από δύο ολόκληρα χρόνια πανδημίας, δεν χρειαζόμαστε εργασιακούς νόμους προκειμένου να διαφυλάξουμε τα δικαιώματά μας. Οφείλουμε εμείς οι ίδιοι να θέσουμε τα προσωπικά μας όρια απέναντι στον εργοδότη, τους συναδέλφους και το καθεστώς εργασίας μας.
Η τηλεργασία έχει ως αποτέλεσμα το γραφείο μας να έχει μετακομίσει στο διάδρομο του σπιτιού μας και οι υποχρεώσεις να έχουν θρονιαστεί στο κινητό μας τηλέφωνο. Όμως, ακόμη και υπό αυτή τη συνθήκη, εφόσον αντιλαμβανόμαστε την απουσία ορίων μεταξύ δουλειάς και ελεύθερου χρόνου, θα πρέπει να θέσουμε τα όρια μας από την αρχή.
Φυσικά, δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Μερικοί θεωρούμε πιο συμφέρον να αρχίσουμε και πάλι να εργαζόμαστε στο γραφείο τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας, καθώς εκεί, δύσκολα μπορούν να μας κρατήσουν παραπάνω.
Ωστόσο, ίσως ορισμένοι από εμάς προτιμάμε να διαπραγματευτούμε ένα αυστηρά προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα απομακρυσμένης εργασίας, που θα καθιστά σαφές ότι επειδή δουλεύουμε από το σπίτι, αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε πάντα διαθέσιμοι.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ιδανική ισορροπία μεταξύ εργασίας, διασκέδασης και χαλάρωσης, ίσως τελικά είναι ο ίδιος μας ο εαυτός
Συχνά, κάνουμε το λάθος διαβάζουμε τα επαγγελματικά μας email μόλις λίγα λεπτά πριν κλείσουμε τα μάτια μας. Μήπως όμως πρέπει να αναρωτηθούμε τί είναι τόσο σημαντικό, που δεν θα μπορούσε να περιμένει μέχρι το πρωί;
Εάν πάλι προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε τον εργοδότη μας, πρέπει να αναρωτηθούμε εάν το να είμαστε διαρκώς διαθέσιμοι μας δίνει πόντους και κυρίως, αν είναι όντως βιώσιμο.
Θέτοντας τα όριά μας και τσεκάροντας το email μας μόνο εντός του ωραρίου μας, θα διαπιστώσουμε ενθαρρυντικές αλλαγές στην ψυχική μας διάθεση, τον ύπνο αλλά και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Πηγή: psychologytoday