Η πλέον συμβολική έκφραση του ανολοκλήρωτου της εθνικής μας παλιγγενεσίας που γιορτάζουμε σήμερα, έρχεται από τις εσχατιές του Ελληνισμού.
Από την μαρτυρική Οδησσό της Ουκρανίας, έδρα της Φιλικής Εταιρίας και των μεγάλων εμπόρων μιας ακμάζουσας Ελληνικής κοινότητας. Εκεί που παρά το ανελέητο σφυροκόπημα του Ρώσου εισβολέα, ο Δήμος τιμά τον Ελληνικό πολιτισμό μ’ ένα εξαιρετικό πρόγραμμα πολυήμερων μουσικών και εκπαιδευτικών εκδηλώσεων, με πλέον χαρακτηριστική την ενότητα συζητήσεων με θέμα: «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» του Κ. Καβάφη…
Από την πόλη Χομς της Συρίας, την πατρίδα του Ρωμανού του Μελωδού, όπου οι Χριστιανικές κοινότητες βρίσκονται ανυπεράσπιστες ενώπιων του σουνιτικού ξίφους αντιμετωπίζοντας τον άμεσο κίνδυνο ενός ακόμα εξανδραποδισμού, προσφιλής μοίρα των αλλοθρήσκων από την εμφάνιση του Ισλάμ στην περιοχή.
Από την Χιμάρα της Βορείου Ηπείρου του Πατρο Κοσμά του Αιτωλού και του Σπύρο Μήλιου, όπου όσοι Έλληνες απέμειναν αγωνίζονται μόνοι τους για την διατήρηση των περιουσιών τους, ενάντια στις κατάφωρες παρανομίες του Αλβανικού καθεστώτος.
Από την σκλαβωμένη Κερύνεια της Τιτίνας Λοιζίδου, της Χαρίτας Μάντολες έως τα ατιμώρητα εγκλήματα των Ισαάκ και Σολωμού που παραδόθηκαν στην λήθη της συγκάλυψης από τις ηγεσίες μας για χάρη του κατευνασμού.
Η αιτία που αυτές οι αναφορές δεν γίνονται κυρίαρχη ατζέντα στο εσωτερικό είναι ο μικροελλαδισμός του εθνικού κέντρου. Ελλείψει συλλογικού οράματος και αντιστασιακού προτάγματος για την Ελευθερία και την Δημοκρατία έναντι των σημερινών απολυταρχιών, περιοριζόμαστε στην διαχείριση της καθημερινότητας (ενίοτε άθλια), ρέποντας στους γνωστούς μας εμφυλίους.
Όμως σήμερα κάθε βήμα οπισθοχώρησης στον Τουρκικό αναθεωρητισμό θα σημάνει την ιστορική μας εξαφάνιση.
Ζήτω ο Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του 1821, τιμή στους ήρωες και στους αγωνιστές. Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες!